دعا و مناجات با خدا، برتر از تلاوت قرآن

معاویة بن عمّار[1] می گوید: به امام صادق علیه السّلام عرض کردم: دو نفر باهم وارد نماز می شوند و باهم نمازشان را به پایان می برند، ولی یکی از آنها در نمازش بیشتر قرآن می خواند و دیگری بیشتر دعا می کند، نماز کدام یک برتر است؟

حضرت فرمود: هردو خوبند، هرکدام از جهتی مزیت دارند.

عرض کردم: می دانم که هردو خوبند و هرکدام مزیتی دارند.

فرمود: دعا برتر است؛ آیا نشنیده ای که خدای تعالی می فرماید: «وَ قالَ رَبُّکمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکمْ إِنَّ الَّذِینَ یسْتَکبِرُونَ عَنْ عِبادَتِی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِینَ»[2]؛ به خدا قسم دعا عبادت است. آیا دعا عبادت نیست؟ به خدا قسم دعا عبادت است، به خدا قسم دعا عبادت است. آیا دعا مهم ترین عبادت نیست؟ به خدا قسم مهم ترین است به خدا قسم مهم ترین است».[3]

در روایت است که از امام باقر علیه السّلام سؤال شد: آیا زیاد قرآن خواندن در نماز بهتر است یا رکوع و سجود طولانی؟

فرمود: رکوع و سجود طولانی، مگر نشنیده ای که خدای تعالی فرموده است:

«فَاقْرَؤُا ما تَیسَّرَ مِنْهُ»[4] و فرمود: «أَقِیمُوا الصَّلاةَ»[5] در این آیه منظور از اقامه نماز رکوع و سجود طولانی است.

راوی می گوید: از او پرسیدم آیا زیاد قرآن خواندن برتر است یا زیاد دعاکردن؟

فرمود: زیاد دعاکردن؛ آیا نشنیده ای که خدای تعالی می فرماید: «قُلْ ما یعْبَؤُا بِکمْ رَبِّی لَوْ لا دُعاؤُکمْ [6]؛ بگو: اگر دعای شما نباشد پروردگارم به شما هیچ توجّهی نخواهد کرد».

پی نوشت

[1] معاویة بن عمّار از ثقات اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السّلام است، در سال 175 ه ق وفات نموده، نجاشى او را توثیق کرده، شیخ در فهرست نامش را ذکر نموده و تعدادى از کتبش را برشمرده است و ابن حجر از علماى اهل سنت او را به صداقت توصیف نموده است.

[2] مرا بخوانید تا دعاى شما را مستجاب کنم، زیرا آنان که از عبادت( دعا) من از روى تکبر اعراض مى کنند، به زودى با ذلّت و خوارى وارد جهنّم مى شوند.( سوره غافر، آیه 60)

[3] بحار الانوار، ج 84، ص 223 و ج 93، ص 298.

[4] هرقدر مى توانید قرآن بخوانید،( سوره مزمل، آیه 20).

[5] نماز را به پا دارید،( سوره بقره، آیه 43).

[6] بحار الانوار، ج 84، ص 233، سوره فرقان، آیه 77.