ماجرای روضه‌خوانی متفاوت فرشچیان

جام جم آنلاین: این استاد بزرگ هنر ایران با سخنرانی بصورت ویدئو کنفرانس در نشست نگاره‌های مینیاتور  شرکت کرد و درباره زندگی شخصی خود در ایران و همچنین مسیر رشد خود توضیحاتی ارائه داد و در ادامه چگونگی خلق یک اثر را وابسته به نیرویی ماورای خواست و فکر بشر دانست که بشر را وادار می‌کند یک اثر را به وجود آورد.

او با اشاره به ماجرای خلق خیال‌انگیز و غم‌انگیز «عصر عاشورا» اظهار داشت: عصر عاشورا بود، مادرم از من خواست تا به مجلس روضه بروم و سؤال کرد که چرا روز عاشورا مشغول کار هستی؟ ناگهان فکری به ذهنم آمد بدون اینکه قبل از آن ارائه ای داشته باشم و یا حتی اراده‌ایی.. گفتم مادر من به اتاق کار می‌روم و برای خود روضه‌ایی می‌خوانم. به امید اینکه مقبول قرار گیرد و بعد بدون هیچ طرح و فکر اولیه و با قلم‌زنی به سرعت طرح عصر عاشورا را به تصویر کشیدم. گویا عنایت غیبی بود.

فرشچیان همچنین پیرامون دوره نوجوانی خود در اصفهان و نحوه آموزش خود عنوان کرد: هنر در ذهن مردم اصفهان با دیدن نقوش و کاشی کاری‌ها نقش می‌بندد و من هم از این قاعده مستثنی نبودم.

او، نیت و خواست افراد را مهمترین بخش کار هنری برشمرد و گفت: درباره امور مذهبی و احیا آن مانند کارهای صورت گرفته اینجانب و دیگران مانند ساخت ضریح و ... باید بگویم که کاشی کاری‌ها، فرش‌ها و... اینها باید فقط و فقط مسیری برای نزدیک شدن انسان به خدا باشد. در غیر اینصورت فلز و چوب به نوع خود قابل ستایش و تحسین نیستند.