فرادید؛ نمایندگان کشورهای صادر کننده نفت از جمله ایران از دهم سپتامبر 1960 یک نشست چهار روزه در بغداد برگزار کردند تا راهی برای جلوگیری از کاهش قیمت نفت بیابند.
در پایان همین اجلاس تصمیم به ایجاد سازمان کشورهای صادر کننده نفت –اوپک- گرفته شد تا از منافع تولید کنندگان محافظت کند. ایران از اعضای موسس اوپک بوده است. دیگر اعضای موسس این سازمان عبارت بودند از: عراق، کویت، عربستان و ونزوئلا. این سازمان در بازه زمانی سال‌های ١٩٦٠ تا ١٩٧٥ گسترش یافت.
در این سال‌ها، قطر (١٩٦١)، اندونزی (١٩٦٢)، لیبی (١٩٦٢)، امارات (١٩٦٧)، الجزایر (١٩٦٩) و نیجریه (١٩٧١) به جمع اعضای بنیان‌گذار اوپک پیوستند.
گینه، آنگولا، اکوادور و گابن از دیگر کشور‌هایی بودند که بعد‌ها به عضویت اوپک در آمدند، اما اکوادور در دسامبر ١٩٩٢ و گابن در ژانویه ١٩٩٥ از جمع کشورهای عضو اوپک خارج شدند، ولی در سال‌های اخیر دوباره به این سازمان بازگشتند.
برآورد‌ها نشان می‌دهد اعضای اوپک حدود ٤٠ درصد از نفت‌خام جهان را تولید می‌کنند و حدود دو سوم (5/ 81 درصد) ذخایر نفتی اثبات شده جهان را در اختیار دارند.
