این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به کتاب «غلط ننویسیم» ابوالحسن نجفی بیان کرد: نگاه‌ها به بحث غلط‌نویسی در زبان فارسی متفاوت است. یک زمان ابوالحسن نجفی کتابی را با عنوان «غلط ننویسیم» منتشر کرد و این در حالی بود که محمدرضا باطنی به دنبال آن مقاله‌ای با عنوان «اجازه بدهید غلط بنویسیم» منتشر کرد و از منظر زبان‌شناسی به بررسی نقش غلط‌نویسی‌ها در سیر طبیعی و پویایی زبان پرداخت. نمونه‌های مشابه این نظریات بسیار است و به سبب پویایی زبان، مقاومت‌هایی در برابر جلوگیری از غلط‌نویسی وجود دارد. اما نباید این‌طور باشد که بخواهیم از عمد غلط بنویسیم.
او افزود: زبان فارسی دائما با لغت‌های تازه‌ای مواجه است که یا باید عینا آن‌ها را بپذیریم، یا باید آن‌ها را با واژه‌های فرهنگ خودمان منطبق کنیم و یا از خیر آن‌ها بگذریم.
امرایی درباره تاثیر شبکه‌های ارتباط جمعی مجازی بر این غلط‌نویسی‌ها گفت: شبکه‌های اجتماعی در مختصرنویسی، کوتاه‌نویسی و ساده‌نویسی کلمات نقش داشته است؛ مثلا می‌بینیم که تنوین را عملا حذف کرده است. این‌ها بی‌تاثیر نیست، اما باید نظر کارشناسان زبان‌شناسی را نیز در این‌باره لحاظ کرد.
او سپس با اشاره به این‌که هم ویراستار خوب داریم و هم ویراستار بد، درباره میزان توجه به درست‌نویسی در کتاب‌هایی که منتشر می‌شوند اظهار کرد: برخی از ویراستارها در حد تغییر و تبدیل واژگان عمل می‌کنند اما ویراستارانی هم داریم که متن را با متن اصلی مقایسه می‌کنند و به زیبایی متن اهمیت می‌دهند. همان‌گونه که نویسنده خوب و بد داریم و قطعا کتاب‌هایی که ویراستاری خوبی نداشته باشند و کمتر به درست‌نویسی و دیگر موارد توجه کنند، مخاطبان کم‌تری نیز دارند.
این مترجم در پایان درباره نحوه عملکرد فرهنگستان زبان و ادب فارسی، خصوصا در بحث غلط‌نویسی‌ها گفت: فعالیت این مجموعه آن‌گونه که باید، نبوده است. به‌غیر از فرهنگستان زبان و ادب فارسی اول که واژه‌های خوب و مناسبی را ساخت و افرادی در آن‌جا بودند که حتی روی هر واژه بارها بحث می‌کردند، امروزه فقط واژه‌هایی ساخته می‌شود که فرهنگستان سعی می‌کند آن‌ها را رواج دهد.
