چرا دایناسورها منقرض شدند؟ این سؤال مدت هاست که ذهن دانشمندان و دیرینه شناسان را مشغول ساخته و فرضیات و شواهد متعددی برای آن ارائه می شود. یکی از پر طرفدار ترین دلایل پیشنهادی برای این رخداد، برخورد یک شهاب سنگ بزرگ به زمین است که تغییرات اقلیمی گسترده ای را به وجود آورده و باعث نابودی گونه های جانوری شده.
اخیراً تیمی از دانشمندان با تحقیقات گسترده به این نتیجه رسیده اند که دلیل اصلی این انقراض، ابعاد بزرگ شهاب سنگ یا شدت برخورد نبوده، بلکه از بداقبالی موجودات زنده، ضربه به نقطه حساسی از کره زمین برخورد کرده که نتایج ویران کننده ای را در پی داشته.
انتشار حجم عظیمی از گوگرد در جو زمین عامل اصلی انقراض دایناسورها بوده است
این تیم تحقیقاتی با بررسی نمونه های به دست آمده از عمق 1300 متری خلیج مکزیک (که محل برخورد این شهاب سنگ 16 کیلومتری بوده) توانستند ساختار و شرایط محیطی این منطقه را در زمان حادثه ارزیابی کنند. زمانی که این برخورد در 66 میلیون سال قبل صورت گرفته، موقعیت خلیج مکزیک سرشار از ترکیبات گوگرد بوده و وارد آمدن ضربه باعث شده تا مقادیر عظیمی از این عنصر و ترکیبات آن به اتمسفر منطقه راه یابد؛ این ابرهای غلیظ سرتاسر زمین را پوشاندند تا عصر یخبندان آغاز شود و نسل هیولاهای ماقبل تاریخ را از میان برود.
اگر میلیون ها سال قبل دایناسورها منقرض نمی شدند، حیات در چه مسیری ادامه می یافت؟
دانشمندان می گویند اگر برخورد در میان اقیانوس اطلس یا اقیانوس آرام صورت می گرفت، چنین نتایج فاجعه باری به وجود نمی آمد، چون حجم عظیم بخار آب به وجود آمده پس از این برخورد باز هم نور خورشید را عبور می داد و حیات گیاهی که عامل بقای جانداران روی کره زمین بود، ادامه می یافت. البته سؤال دیگری که ذهن های کنجکاو را درگیر می کند، این است که در صورت عدم انقراض دایناسورها و دیگر جانداران روی زمین در میلیون ها سال قبل، روند حیات چه مسیری را می پیمود و اکنون کره زمین چه وضعیتی داشت.
