دلفین های انتحاری؛ جانوران آب‌زی که برای عملیات‌ جاسوسی و خرابکاری آموزش می‌بینند

وقتی صحبت از حملات انتحاری به میان می آید، همه عمدتاً به انسان هایی فکر می کنند که جلیقه های انفجاری به خود بسته و یا سوار بر خودروهایی مملو از مواد منفجره خود را به هدفی می کوبند، رویه ای که در اکثر قریب به اتفاق موارد توسط گروه های تروریستی مانند داعش، طالبان و القاعده صورت گرفته و ظاهراً تاریخچه ای کوتاه دارد. اما باید بدانید که حملات انتحاری یا کامیکازه تاریخچه ای بسیار طولانی تر داشته و اولین موارد شناخته شده آن به دوران جنگ جهانی دوم و هواپیماهای کامیکازه ژاپنی باز می گردد که خود را به ناوها و کشتی های جنگی آمریکایی می کوبیدند. اما آیا تاکنون در مورد استفاده از حیوانات برای چنین حملات و عملیات های انتحاری چیزی شنیده اید؟

استفاده از حیوانات برای چنین عملیات هایی نیز تازگی ندارد و نمونه هایی از آن در همان جنگ جهانی دوم توسط نیروهای روسی با استفاده از سگ هایی که جلیقه های انتحاری حمل کرده و تانک های آلمانی را منهدم می کردند دیده شده است. با این وجود آیا فکر می کردید که روزگاری از دلفین ها به عنوان قاتل یا عامل انتحاری استفاده شود؟! برای سال ها، بوریس ژورید روسی مشغول آموزش دسته ای از دلفین ها به منظور انجام عملیات های ترور برای نیروی دریایی اتحاد جماهیر شوروی بوده است. او و دیگر کارشناسان به این پستانداران دریایی آموزش می دادند که غواصان دشمن را با نیزه هایی که پشتشان نصب شده بود هدف قرار دهند، آن ها را دستگیر کرده و در حملاتی انتحاری، کشتی های دشمن را با مواد منفجره غرق نمایند.

جالب اینکه با توجه به صدایی که پروانه (سیستم پیشرانه) این کشتی ها تولید می کرد، دلفین ها یاد گرفته بودند و قادر بودند که کشتی های روسی را از کشتی های دشمن تشخیص دهند. اما وقتی که بودجه این پروژه به اتمام رسیده و برنامه آموزش دلفین های انتحاری شوروی به نیروی دریای اوکراین منتقل گردید، ژورید دلفین هایش را به یک دلفیناریوم خصوص در شبه جزیره کریمه برد، جایی که این دلفین ها برای توریست ها برنامه اجرا می کردند. در نهایت اما ژورید دریافت که دیگر توان تامین هزینه غذای دلفین ها را نداشته و تصمیم به فروش آن ها گرفت. وی در مصاحبه ای با یک روزنامه روسی در این باره چنین گفته است: «نمی توانستم شاهد گرسنگی کشیدن حیواناتم باشم. دیگر دارو نداشتیم، که هزاران دلار هزینه دارد، و دیگر ماهی یا مکمل های غذایی نداشتیم».

بدین ترتیب ژورید تصمیم سختی گرفته و دلفین هایش را همراه با فیل های دریایی، شیرهای دریایی، فُک ها و یک نهنگ بلوگای سفید (در کل 27 جانور دریایی) و 3 قره قاز (پرنده) به فروش رساند که به ادعای شبکه بی بی سی، یک پارک آبی خصوصی ایرانی بوده است. ژورید گفته که تنها نگرانی وی سلامت و زنده ماندن حیواناتش بوده و اهمیتی به مسائل دیگر نمی دهد. این فروش در سال 2000 رخ داده و از آن زمان تاکنون خبری از این دلفین ها نشده هر چند با توجه به طول عمر معمول 50 ساله دلفین ها، حدس زده می شود که بسیاری از آن ها هنوز زنده باشند. روسیه در سال 2014 و بعد از الحاق کریمه به خاک خود بار دیگر برنامه آموزش دلفین های قاتل و انتحاری را در دست گرفت.

در سال 2016، وزیر دفاع روسیه در حال تماشای گروهی از این دلفین ها دیده شد، در حالی که سال گذشته، ماهیگیران نروژی یک نهنگ بلوگا را در حالی که افساری متعلق به نیروی دریایی روسیه به تن داشت مشاهده کردند که نشان می داد نیروی دریایی این کشور برای جنگ های زیردریایی به استفاده از نهنگ ها روی آورده است. با این وجود، این ایالات متحده بود که مفهوم دلفین های نظامی را ابداع کرد. در سال 1960، نیروی دریایی این کشور برنامه پستانداران نیروی دریایی را راه اندازی کرد که هدف از آن بررسی و تحلیل توانمندی های سونار زیر دریایِ دلفین های و نهنگ های بلوگا و کمک مطالعه این جانوران دریایی به طراحی زیردریایی ها و دیگر تجهیزات نظامی دریایی بود.

همچنین نیروی دریایی ایالات متحده دلفین ها، شیرهای دریایی و نهنگ هایی را برای انتقال ابزار و تجهیزات به غواصان، یافتن و بازگرداندن اشیاء گمشده و برخی رویه های جاسوسی در زیر دریا با استفاده از دروبین های دهانی خاص- به ویژه در دوران جنگ ویتنام و جنگ های خلیج فارس- آموزش داده بود. بعد از پایان جنگ سرد، نیروی دریایی وسعت این برنامه را کاهش داده و در نهایت آن را به طور کلی از حالت سری خارج کرد. امروزه، نیروی دریایی ایالات متحده مشغول آموزش حدود 30 دلفین و 30 شیر دریایی در پایگاه دریایی پیونت لوما، در سن دیگو برای شناسایی مین های دریایی و نقطه گذاری آن ها برای خنثی کردن است.

بیشتر بخوانید: از نهنگ‌های جاسوس تا اسب‌های سرباز؛ با حیواناتی آشنا شوید که در ارتش‌های دنیا خدمت می‌کنند