اثر ادبی با عنوان «استعاره» به همت انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و به قلم احمد رضایی جمکرانی عضو هیئت علمی دانشگاه قم منتشر شد.
در مقدمه کتاب آمده است: خواه دستگاه بلاغی را در معنایِ محدود گذشته شامل صنایع بدیعی وبیانی بدانیم، خواه در معنایی گسترده‌تر تمام عوامل دخیل در ساختار کلام، درهرصورت، استعاره نه‌تنها یکی از مؤلفه‌های این دستگاه، بلکه مهم‌ترین آن‌ها است.
شاید بتوان اهمیت استعاره را به سبب جایگاه چندوجهی آن دانست؛ همین ویژگی باعث شده، این موضوع از منظر نشانه‌شناسی، روانشناسی، مطالعات مختلف زبانی و… بررسی شود و اهمیت پژوهش درباره استعاره را دوچندان نماید؛ اما نکته‌ای که در مطالعه استعاره مانند هر موضوع دیگری درخورِ اهمیت است، توجه به مطالعات این حوزه در بستر تاریخ و بررسی دگرگونی‌های آن درگذر زمان است؛ این امر می‌تواند چشم‌انداز مناسبی از تحولات، دیدگاه‌ها، کاستن‌ها و افزودن‌ها و خلاصه تمام آنچه در این حوزه روی نموده و هر آنچه فراموش‌شده، عرضه نماید.
بر این مبنا در کتاب حاضر، ابتدا سیر استعاره را از نخستین کتب بلاغی عربی آغاز کرده و تا روزگار تثبیت مباحث این اصطلاح در آثار تفتازانی پی گرفته‌ایم.
پس از بررسی استعاره در آثار عربی، در بخش بعدی آثار بلاغی فارسی نیز از همین منظر تحلیل‌شده‌اند. پس از بررسی استعاره در آثار بلاغی عربی و فارسی، در بخش بعدی ضمن توجه به سیر تاریخی هر مبحث و موضوع، به بررسی، تحلیل و نقد جوانب مختلف این اصطلاح شامل تعریف، ارکان، انواع و … پرداخته‌ایم. خلاصه اهتمام بر این بوده است که جنبه تحلیلی و انتقادی بر جای‌جای مباحث سیطره داشته باشد و موضوعات مختلفِ این حوزه در بوته نقد قرار گیرند.
همان‌طور که در متن کتاب هم اشاره‌شده، اساس مباحث این کتاب بررسی استعاره در کتاب‌های بلاغی عربی و فارسی بوده است، بدین معنا که این موضوع در نظام بلاغی غرب بررسی نشده، به‌جز استعاره مفهومی و استعاره دستوری که به دلیل توجه و گسترش در حوزه مطالعات استعاره، بخشی را به خود اختصاص داده‌اند و در قسمت پایانی به این دو موضوع نیز اشاره‌شده است.
