مین‌های زمین و همه‌گیری کوید-۱۹، تهدیدی علیه آسیب‌پذیرترین افراد

به گزارش روز یکشنبه مرکز اطلاعات سازمان ملل متحد، آنتونیو گوترش در پیامی به مناسبت روز بین المللی آگاهی از مین و کمک به اقدام علیه آن اظهارداشت: چندین دهه پیش ، میلیون‌ها مین زمینی در کشورهای سرتاسرجهان دفن شدند. از کامبوج تا موزامبیک ، در آنگولا و افغانستان هزاران نفر جان خود را از دست داده و زندگی بقیه تنها به دلیل برداشتن یک گام اشتباه برای همیشه تغییر کرد.
وی اضافه کرد: اعتراض شدید جامعه مدنی در اوایل دهه 1990 منجر به موضع گیری نظام چند جانبه علیه استفاده از مین‌های ضد نفر و ایجاد کنوانسیون منع مین در 1997 و سایر چارچوب‌های حیاتی شد. امروزه، بسیاری از کشورها خود را عاری از مین اعلام کرده و دیگر کشورها نیز در راه رسیدن به این هدف هستند.

دبیر کل سازمان ملل متحد ادامه داد: اکنون، جهان با بیماری همه گیر وحشتناک روبرو است. خطرات ناشی از کوید-19 (COVID-19) همه کشورها و افراد را وادار به برداشتن گام‌هایی می‌کند که تا هفته‌های گذشته غیرقابل تصور به نظر می رسیدند. به همین دلیل برگزاری مراسم روز جهانی آگاهی از مین امسال به تعویق افتاده است. مسابقات فوتبال، در زمین هایی پاکسازی شده از مواد منفجره، لغو شده‌اند. رویدادهایی با هدف گردهمایی جامعه اقدام مین، در صورت برگزاری، بصورت مجازی خواهند بود. با این حال ، حتی در میان بحرانی بی‌سابقه نمی‌توان از این روز غافل شد، همچنین نمی‌توان حقوق جانبازان را بی‌اهمیت جلوه داد.
 گوترش در این پیام خاطرنشان کرد: مین‌ها، بقایای مواد منفجره از جنگ و دستگاه‌های منفجره تعبیه شده، برخی از آسیب‌پذیرترین افراد جامعه را تهدید می‌کنند شامل: زنانی که به بازار می‌روند، کشاورزانی که احشام خود را به چرا می‌برند و کارکنان امور بشردوستانه که سعی در دسترسی به نیازمندان دارند.

در ادامه پیام دبیرکل سازمان ملل متحد آمده است: علاوه بر این، نقاط عطفی که زمانی غیرممکن تلقی می شدند با توجه به دستاوردهای جامعه اقدام مین و با همکاری یکدیگر، قابل دسترسی خواهند بود- پیامی به موقع برای تلاش‌های امروز ما در راستای سرکوب انتقال بیماری همه‌گیر.

«اجازه دهید افرادی که زیر سایه مواد منفجره به سر می‌برند، از سوریه گرفته تا مالی و جاهای دیگر را به یاد داشته باشیم. همانگونه که بسیاری از مردم در سراسر جهان در خانه خود به گونه‌ای ایمن دورکاری می‌کنند، مردم کشورهای مذکور در معرض تهدید و آسیب‌پذیری باقی خواهند ماند و زمانی‌که جهان از بحران امروز خارج شود، آنان همچنان به حمایت ما نیاز خواهند داشت.»