آخرین آمارها از ابتلای حدود 3 میلیون نفر به روماتیسم مفصلی در ایران حکایت می‌کند اما تردیدی نیست که آمار حقیقی مبتلایان به آرتریت روماتوئید، به‌دلیل بی‌توجهی بسیاری از افراد به علایم آن و بی‌بهره بودن مبتلایان از مراقبت‌های پزشکی، بیش از این میزان است.
به گزارش به نقل از هفته نامه آتیه نو، گرچه در سال‌های اخیر، بر شمار مبتلایان روماتیسم مفصلی افزوده شده، اما روش‌های نوین درمانی، زندگی را برای این افراد آسان‌تر کرده است و با وجود دشواری‌های بسیاری که این بیماری به‌همراه می‌آورد، بسیاری از مبتلایان در سایه خدمات نوین پزشکی و داروهای اثربخش، به فعالیت اجتماعی خود ادامه می‌دهند. روماتیسم مفصلی، بیماری است که در سایه بی‌اطلاعی مبتلایانش به‌سرعت پیشروی می‌کند.
اگر تاکنون متخصصان از مبتلا بودن‌تان به این بیماری نگفته‌اند، بهتر است در ادامه این مطلب با ما همراه شوید و نشانه‌هایی که از هجوم این بیماری به بدن‌تان خبر می‌دهد را بشناسید. اگر هم مدت‌هاست با این بیماری درگیرید، از راه‌هایی که در ادامه آورده‌ایم کمک بگیرید تا روماتیسم مفصلی، توان کار و فعالیت را از شما نگیرد.
این بیماری از کجا می‌آید؟
با وجود بررسی‌های فراوانی که در مورد روماتیسم مفصلی صورت گرفته است، هنوز هم متخصصان علت اصلی ابتلا به آن را پیدا نکرده‌اند. با وجود این، بررسی‌ها حاکی از این است که ژن‌ها نقش مهمی را در این میان بازی می‌کنند و زنان سه برابر بیشتر از مردان گرفتار این بیماری خودایمنی می‌شوند. اغلب افرادی که گرفتار آرتریت روماتوئید می‌شوند، در فاصله 35 تا 50 سالگی اولین نشانه‌های بروز آن را مشاهده می‌کنند، اما در برخی از افراد، چند سال دیرتر نشانه‌های بیماری بروز پیدا می‌کند. روماتیسم مفصلی که خود را با التهاب و آسیب‌دیدگی مفاصل نشان می‌دهد، به تدریج به استخوان‌های اطراف مفصل هم آسیب می‌زند و زمینه را برای پوکی، خوردگی یا ایجاد کیست فراهم می‌کند.
چه نشانه‌هایی دارد؟
احساس درد مبهم در عضلات و ضعف و خستگی، احساس درد در مفاصل با حرکت و فشار آوردن به آنها، سفتی صبحگاهی مفاصل و تورم تنها بخشی از نشانه‌های ابتلا به این بیماری هستند. علایم دچار بودن به روماتیسم مفصلی، تنها در ناحیه مفاصل خود را نشان نمی‌دهد و برخی از بیماران نشانه‌های به‌ظاهر بی‌ربطی مانند کم‌اشتهایی، تب، تنگی نفس، کم‌خونی، خشکی چشم و ایجاد آسیب در اطراف تاندون‌ها را هم تجربه می‌کنند.
می‌خواهید کارتان را حفظ کنید؟
وقتی مفاصل‌تان درگیر این بیماری می‌شوند، انجام هر کار ساده‌ای دشوار و آزاردهنده به‌نظر می‌رسد. اگر شما هم با این بیماری درگیرید و قصد دارید شغل‌تان را با وجود آسیب‌دیدگی مفاصل‌تان حفظ کنید، به این نکات توجه کنید:
1. مراقب هجوم افکار منفی باشید. هر بیماری علاوه بر آسیب‌های جسمی که به شما وارد می‌کند، می‌تواند سلامت روان‌تان را هم تهدید کند. وقتی خود را قربانی اتفاقی می‌بینید که در ایجادش نقشی نداشته‌اید، بیشتر آسیب می‌بینید و دایره زندگی‌تان را هر روز محدودتر می‌کنید.
2. اگر شغل شما به‌شدت با وضعیت جسمی‌تان در تعارض است، به فکر تغییر رویه کاری‌تان بیفتید. تایپیستی که مفاصل دستش آسیب دیده، حتی اگر خوش‌بین‌ترین فرد جهان باشد، نمی‌تواند به‌خوبی کارهایش را انجام دهد. پس واقع‌بین باشید.
3. شما زمان زیادی را در محل کارتان صرف می‌کنید. پس باید در فضای مناسبی به فعالیت‌تان ادامه دهید. استفاده از میز و صندلی استاندارد و قابل تنظیم و تجهیزاتی که متخصصان کمک گرفتن از آن را به شما توصیه کرده‌اند، می‌تواند به حفظ سلامت‌تان در ساعات کاری کمک کند. اگر ساعت‌ها روی صندلی می‌نشینید، از صندلی‌هایی که قابلیت تنظیم ارتفاع دارند و حتی پشتی و دسته‌هایشان هم تنظیم می‌شود، استفاده کنید. بهتر است پشتی صندلی شما بلند باشد تا حمایت بیشتری از کمر و گردن‌تان بکند.
4. از زیرپایی‌های قابل تنظیم استفاده کنید و هرگز پاهایتان را روی هم نیندازید. این کار به زانوهای آسیب‌پذیر شما، بیشتر صدمه می‌زند.
5. برای ساعات طولانی در یک موقعیت ثابت نمانید یا از انجام حرکات تکراری بپرهیزید. برای مثال به‌جای تمیز کردن یک سطح در 10 دقیقه، پاک کردن آن را در 5 نوبت دو دقیقه‌ای انجام دهید و بین این نوبت‌ها فاصله بیندازید.
6. به رویه انجام کارهایتان نگاه کنید. آیا هیچ کدام‌شان قابل حذف یا کمرنگ‌تر شدن هستند؟ شاید بتوانید به‌جای زیاد کار کردن، بهینه کار کنید و در عین کم کردن ساعات کارتان، درآمد خود را حفظ کنید. پس به گزینه‌های جایگزین فکر کنید. گذشته از این، سعی کنید در هر شرایطی، از اصولی که به حفظ سلامت‌تان کمک می‌کند، پیروی کنید. محققان می‌گویند انجام حرکات کششی ساده در فواصل بین‌کار می‌تواند ادامه فعالیت را برای مبتلایان به این بیماری آسان‌تر کند.
7. نظم زندگی‌تان را حفظ کنید. در ساعت معین از خواب بیدار شوید و در ساعت مشخصی به رختخواب بروید. گذشته از این، یک برنامه روزانه برای خودتان تنظیم کنید و مواردی که به کاهش علائم آزاردهنده کمک می‌کند را در آن جا دهید. شما می‌دانید که یک سالاد پر از گوجه و روغن زیتون، حال‌تان را بهتر می‌کند؟ پس به خودتان قول دهید که هر عصر آن را میل کنید. شنیده‌اید که انجام ورزش‌هایی مثل یوگا و تای‌چی علائم آزاردهنده را کاهش می‌دهد؟ نزدیک‌ترین باشگاه به محل کار یا خانه‌تان را پیدا کنید و یکی از این ورزش‌ها را به‌طور جدی انجام دهید.
8. مراقب خورد و خوراک‌تان باشید. خوراکی‌هایی مثل روغن زیتون بکر، کلم بروکلی، سویا، میوه‌ها و سبزیجات بنفش و قرمز رنگ و ادویه‌هایی مثل زردچوبه حال شما را بهتر می‌کند و در عین حال مصرف گوشت‌های فراوری‌شده و غذاهای شور یا پر از شکر، به شما آسیب بیشتری می‌رساند.
9. شرایط‌تان را با مدیرتان در میان بگذارید. شاید گاهی بتوانید از خانه برخی از کارها را انجام دهید؛ شاید به واحدی که انجام کارهایش کمتر به فعالیت بدنی نیاز دارد، منتقل شوید و شاید بتوانید از مرخصی‌های استحقاقی و استعلاجی‌تان آسان‌تر استفاده کنید. منظورمان این نیست که از رئیس‌تان بخواهید
مسئولیت‌هایتان را از شما بگیرد و تنها حقوق‌تان را پرداخت کند! بلکه هدف‌مان این است که با برقراری یک تعامل موثرتر، هم مثل قبل کارهایتان را انجام دهید و هم شرایط بهتری را برای به انجام رساندن‌شان برای خود ایجاد کنید.
10. سیگار را ترک کنید. محققان در بررسی‌های متعدد ثابت کرده‌اند که مصرف دخانیات، علائم این بیماری را تشدید می‌کند و زندگی با وجود آن را برای مبتلایان سخت می‌کند.
