امام حسین (ع) در روز رستاخیز

روایات اسلامى نشانگر آن است که در روز رستاخیز، آن حضرت محفل ویژه اى دارد که در سایه عرش خداست .
از ویژگیهاى آن این است که شرکت کنندگان آن از گریه کنندگان و سوگواران و شیفتگان حسین علیه السلام هستند و از زائران او.
آنان به نام و یاد و سخن او، چنان انس و الفت مى گیرند و شیفته او مى گردند و به گونه اى امنیّت و آرامش مى یابند که همه نعمتها را فراموش مى کنند، حتّى رفتن به سوى خاندان خویش و اجابت دعوت آنان را در بهشت برین و مجلس و محفل و همنشینى آن گرامى را بر همه چیز و همه کس ، برمى گزینند.
و نیز آن حضرت در صحراى محشر موقف ویژه اى دارد که غم و اندوه همه اهل محشر را برمى انگیزد؛ چرا که همگان مى نگرند که حسین علیه السلام در حالى وارد محشر مى گردد که بر پاى خویش راه مى پیماید؛ امّا سر از بدنش جدا و از رگهاى بریده اش ‍ خون فوّاره مى زند و در این هنگامه شورانگیز و اندوهبار است که مادرش فاطمه علیها السلام فریاد حزن انگیزى سر مى دهد که همه دلها را داغدار مى سازد.