فرزاد موتمن/ کارگردان
تحریریه زندگی آنلاین : ابتدا سینما به ادبیات نگاه می‌کرد و نویسندگان را جذب خود می‌کرد اما حالا به خاطر اینکه در سینما پول است نویسندگان جذب سینما می‌شوند و آثار خود را تحت تاثیر سینما می‌نویسند.
هدف من این نبود که از داستایوفسکی اقتباس کنم. آن زمان من فیلم‌ساز تازه کاری بودم. به من اعتماد نداشتند. پول برای ساخت فیلم‌های من نمی‌دادند. به همین خاطر به سعید عقیقی فیلنامه نویس گفتم فیلمنامه‌ای بنویسد که دو شخصیت داشته باشد و در یک اتاق باشند و سعید یک روز با داستانی از داستایوفسکی آمد.
رابطه سینما و ادبیات از یک دوره‌ای به بعد عوض شد. ابتدا سینما به ادبیات نگاه می‌کرد و فیلم‌ها بر اساس آثار ادبی ساخته می‌شد. این اتفاق در دهه 30 و 40 هالیوود به خوبی مشخص است. اما ازدهه 50 به بعد اوضاع عوض شد و چون سینما پول داشت، نویسنده‌های خوب به سینما جذب شدند و آثار خود را کاملا تحت تاثیر سینما تولید می‌کردند. حالا ادبیات است که به سینما نگاه می‌کند. کماکان مسیر همچنان به همین شکل است.
اما در سینمای ایران چنین مسیری دیده نمی‌شود. در حقیقت سینمای ایران مسیر تاریخی را طی نکرده است. گاهی در آن اتفاق‌هایی می‌افتد که نتیجه تلاش‌های فردی است نه سیستم. چون در حقیقت ما صنعت سینما نداریم.
در سینمایی که فقط کمدی می‌فروشد، هم حال سینما و هم حال جامعه خوب نیست. این قضیه را در وضعیت تیراژ کتاب هم می‌بینیم. وقتی تیراژ کتابی 700 جلد است اقتباس چه معنایی پیدا می‌کند؟ باید اول جامعه خواستار آن اثر ادبی باشد و بعد از آن اثر فیلم ساخته شود.
بیشتربخوانید:
