نکته بسیار کلیدی آنکه ویلموتس در دوران همکاری با تیم ملی دو میلیون یورو هم به صورت نقد دریافت کرده بود که البته فدراسیون این پول را از «شستا» قرض گرفت و دردسرهای بسیار زیادی آفرید. با این حال فدراسیون فوتبال برای شکستن حکم فیفا به دادگاه عالی ورزش شکایت برد. تا به حال بارها صدور رای نهایی از سوی CAS در این مورد به تعویق افتاده، اما مدام زمزمههایی در مورد کاهش غرامت به گوش میرسد. در تازهترین نمونه، یک عضو حقوقی سابق فدراسیون فوتبال مدعی شده خبر موثق دارد که دادگاه عالی ورزش حکم فیفا را شکسته و تقریبا به نصف کاهش داده است. اگر این خبر درست از آب در بیاید، حالا فدراسیون باید به جای شش میلیون، سه میلیون یورو به ویلموتس بپردازد و این تازه غیر از دو میلیون یورو دریافتی نقدی مربی بلژیکی است. آیا واقعا چنین اتفاقی جای خوشحالی دارد؟
حتما خوشحال خواهیم شد اگر حتی یک ریال به نفع مردم ایران در این کشور باقی بماند، اما کدام عقل سلیم حکم میکند بابت پرداخت پنج میلیون یورو (بنا بر نرخ تقریبی امروز ارز، حدود 160 میلیارد تومان) به یک مربی فرصتطلب و شیاد اینچنین خوشحال باشیم و با افتخار دم از «شکسته شدن رای» بزنیم؟ صددرصد، بدون هیچ تردیدی آنچه در ماجرای ویلموتس بر فوتبال ایران گذشت، یک شکست بزرگ و تاریخی بود؛ پروندهای اسفبار که بزرگترین بدهی مالی تاریخ ورزش کشور را به جا گذاشت. ویلموتس از ما 160 میلیارد تومان گرفت که به بحرین و عراق ببازد و تیم کشورمان را در آستانه حذفی زودهنگام از مرحله انتخابی جامجهانی قرار دهد. امروز بحث از تهاتر طلب ویلموتس با مطالبات انباشته فدراسیون فوتبال ایران در فیفا است؛ پولهایی که به دلیل تحریم بلوکه شده و ما نمیتوانیم از آنها استفاده کنیم. این یعنی یک بخش قابل توجه از جایزهای که دراگان اسکوچیچ و شاگردانش به سختی در اثر صعود به مرحله نهایی جامجهانی نصیب فوتبال ایران کردند، باید به جیب مارک ویلموتس سرازیر شود. بر این رنج، چه شرحی میتوان نوشت؟
نکته غمانگیز اینکه ویلموتس به دلیل اهمال مدیران وقت فدراسیون فوتبال در پرداخت به موقع دستمزدش بهانه لازم را به دست آورد و با شکایت به فیفا، فوتبال ایران را نقرهداغ کرد. نکته مهم اینکه رئیس وقت آن فدراسیون و نفر اصلی این پرونده، حالا برای حضور دوباره در راس هرم مدیریتی فوتبال ایران دورخیز کرده و از بالاترین بخت برای موفقیت برخوردار است! ببینید چه وضعی داریم.