فشردن دندان‌ ها به یکدیگر/ چگونه با کودکم رفتار کنم؟

وقتی کودکی به طور مداوم دندان‌هایش را به هم‌ می‌فشارد یا می ساید، دچار عادتی شده است که آن را دندان قروچه “بروکسیسم” می‌نامند. والدین نباید این حالت را فقط یک عادت آزار دهنده محسوب کنند، چرا که با گذشت زمان تاثیرات جدی روی دندان‌ها و فک‌ها ایجاد خواهد شد.

 

به گزارش تا شش ، کودکی که شب‌ها دندان‌هایش را به هم می‌فشارد در طول روز نیز این کار را انجام می‌دهد. برای ترک این عادت، بهتر است ابتدا در طول روز جلوی آن گرفته شود.

وقتی کودکی مضطرب و خسته است، ماهیچه‌های صورت و فک خود را منقبض می‌کند و دندان‌هایش را بهم فشار می‌دهد. در برخی از کودکان این فشار دادن، به تدریج به ساییدن مداوم دندان‌ها تبدیل می‌شود. کودک، این رفتار را تا از میان رفتن فشار روانی ادامه می‌دهد اما به تدریج رفتار یاد شده به شکل عادت درمی‌آید.

 

بر روی تمرین‌های شل کردن ماهیچه‌های صورت تاکید کنید. وقتی کودک در شل کردن کل بدن خود مهارت یافت، روی ماهیچه‌های صورت، تمرکز کنید. کودک را مجبور کنید تا چندین‌بار در روز، روی شل کردن صورتش تمرین کند.

 

 دندان‌پزشک ابتدا وضعیت مفصل تمپور و مندیبولار را بررسی می‌کند؛ زیرا اشکالات این مفصل می‌تواند در ایجاد این مشکل نقش داشته باشد. دندان‌پزشک، ممکن است با توجه به سن کودک و میزان آسیب به مینای دندان‌ها، یک محافظ پلاستیکی تجویز کند که شب ها در دهان کودک گذاشته می‌شود.

*اثر آینه : کودک را مجبور کنید تا به چهره خود در آینه بنگرد و حالت صورت خود را در هنگام فشردن دندان‌ها برهم مشاهده کند.

 

*تمرین: تمرین‌های بالا باید تا زمانی انجام گیرد که کودک، کاملا از عادت ناپسندش آگاه شود، و بتواند در هر زمانی که مرتکب آن عمل شد، چهره خود را مجسم کند.

در کنار کودکتان بنشینید وفهرستی از علت‌هایی را که براساس آن‌ها ترک این عادت ضروری است، در اختیار او بگذارید. این فهرست را می‌توانید از منابع گوناگونی نظیر اثر آینه، پاداش‌هایی که به کودک وعده می‌دهید و بخش مهمی را نیز درجریان مشورت با دندان پزشک، تهیه کنید.

مدت زمان خاصی مانند یک دوره از تعطیلات را که برای چندین روز متوالی در کنار کودک خود هستید، انتخاب کنید. به کودک بگویید که اگر بتواند برای پانزده تا سی‌دقیقه (هر چه سن کودک بیشتر باشد زمان بیشتری تعیین کنید.) دندان‌هایش را بر روی هم نساید، یک علامت دریافت خواهد کرد. درآغاز، می‌توانید به هر سه یا چهار علامت یک پاداش اختصاص دهید؛ اما به تدریج این رقم را افزایش دهید.

 

هرگاه کودک را در حال فشردن و ساییدن دندان‌هایش مشاهده کردید، او را مجبور کنید این تمرین را انجام دهد: برای سه دقیقه با دهان باز و به آرامی تنفس کند. پس از مدتی کودک خودش باید به این تمرین بپردازد. دراین صورت، تحسین را فراموش نکنید.

پس از آنکه توانایی کنترل خود را در روز به دست آورد، کار را برروی این عادت شب، آغاز کنید. کودک را وادارید که هر شب قبل از به خواب رفتن، تمرین‌ها را انجام دهد، و از او بخواهید هر روز صبح بررسی کند که آیا احساس می‌کند که فک و دندان هایش در شب قبل ، تحت فشار بوده‌اند یا خیر.