چیستی غیب

جهان غیب

غیب بر خلاف شهادت، عبارتست از چیزیکه در تحت حس و درک آدمی قرار ندارد، و آن عبارتست از خدای سبحان، و آیات کبرای او، که همه از حواس ما غایبند.

هستی مساوی با طبیعت مادی نیست، بلکه بخشی از جهان آفرینش را ماوراء طبیعت تشکیل می دهد که در اصطلاح قرآن «جهان غیب» نامیده می شود. همان طور که پدیده های مادی به اذن خداوند در یکدیگر تأثیر می گذارند، همچنین موجودات غیبی نیز در جهان طبیعت به اذن الهی مؤثر می باشند، و به تعبیر دیگر: وسایط فیض الهی اند. قرآن کریم تأثیرگذاری فرشتگان الهی را در حوادث جهان طبیعت یادآور شده است، آنجا که می فرماید:

<<فالمدبرات أمرا>> (نازعات/5) : سوگند به تدبیرکنندگان امور جهان خلقت.

<<و هو القاهر فوق عباده و یرسل علیکم حفظة>> (انعام/61) : اوست قاهر بر بندگانش، و نگهبانانی را بر شما می فرستد.

از آیات روشن فوق، نتیجه می گیریم که جهان آفرینش اعم از طبیعت و ماوراء طبیعت با نظام سببیت حاکم بر آن، قائم به مشیت الهی و وابسته به او است.

«غیب و شهود» دو نقطه مقابل یکدیگرند، عالم شهود عالم محسوسات است، و جهان غیب، ما وراء حس، زیرا «غیب» در اصل به معنی چیزی است که پوشیده و پنهان است و چون عالم ما وراء محسوسات از حس ما پوشیده است به آن غیب گفته می شود، در قرآن کریم می خوانیم عالم الغیب و الشهادة هو الرحمن الرحیم (حشر 22) .