سرویس فرهنگ و هنر مشرق- علیرضا
داوودنژاد با فیلم «فراری» در سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد. داوودنژاد
در «فراری» برخلاف شیوه چهار، پنج سال اخیر خود در زمینه کارگردانی، سراغ بازیگران
حرفه‌ای رفته است. او که در «کلاس هنرپیشگی» و «روغن مار» به‌صورت کامل از
بازیگرانی ناشناخته یا کمتر شناخته شده استفاده کرده بود اما برای «فراری» سراغ
مطرح‌ترین هنرمندان سینما و تئاتر رفته است تا با همراهی آن‌ها، فیلمی با مضمون
اجتماعی بسازد. کارنامه علیرضا داوودنژاد از تجربه‌گرایی و شجاعت در فیلمسازی پر
است. باید دید با حضور گروهی حرفه‌ای در «فراری» این تجربه‌گرایی در کدام بخش نمود
پیدا می‌کند و با توجه به تم فیلم، نگاه او که به‌عنوان مثال در «مرهم» به‌دور از
شعار و پندآموزی به ماجرای اعتیاد جوانان پرداخته بود، به داستان جدیدی که باز هم
به جوانان مربوط است، چگونه است. درباره این تجربه، با علیرضا داوودنژاد گپ‌وگفت کوتاهی
داشته‌ایم.
گروه بازیگران
«فراری» با آثار چند سال گذشته شما از قبیل «کلاس هنرپیشگی» و «روغن مار» متفاوت
است. کمی درباره این تغییر رویکرد بگویید.
«فراری» از جمیع‌جهات
با این آثار متفاوت است. به‌عنوان مثال من «روغن مار» را به‌تنهایی و به‌وسیله یک
موبایل ساختم؛ یعنی در آن فیلم علاوه‌بر نویسندگی و کارگردانی، تهیه‌کنندگی،
فیلمبرداری و تدوین را نیز خودم انجام دادم اما «فراری» را با یک گروه حرفه‌ای می‌سازم.
به این دلیل که تمام شرایط فیلم متفاوت است، گروه بازیگران نیز به‌صورت متفاوتی
انتخاب شده‌اند.
در این فیلم،
شاهد حضور شخصیت‌های مطرح حوزه‌های مختلف هستیم، سیامک صفری، محسن تنابنده، ترلان
پروانه، سیما تیرانداز و... که از بازیگران مطرح تئاتر و سینمای ایران هستد،
جهانگیر کوثری، که از تهیه‌کنندگان بسیار معروف سینمای ایران است، کامبوزیا پرتوی
که از فیلمنامه‌نویسان بسیار توانای سینماست، محمود کلاری که به‌نوعی اسطوره
فیلمبرداری محسوب می‌شود و تدوینگر مطرح سینمای ایران، حسن حسن‌دوست. از شیوه جمع
شدن این گروه کنار هم بگویید.
پس از این‌که
فیلم‌های شخصی‌ای با حضور بازیگرانی که چندان حرفه‌ای نبودند، ساختم، تصمیم گرفتم
از این تجربیات در سینمای حرفه‌ای استفاده کنم و اثری را با بازیگران و گروه حرفه‌ای
بسازم.
تم «فراری» در
گونه سینمای اجتماعی می‌گنجد. کمی درباره داستان فیلم و مخاطبانی که می‌توانند
بیشترین ارتباط را با این اثر برقرار کنند، بگویید.
سوژه اصلی این
فیلم، درباره شرایط این‌روزهای جوانان است که بسیار تحت‌تاثیر شبکه‌های مجازی و
اینترنت هستند و همچنین بسیار مصرف‌گرا شده‌اند. تصمیم گرفتم درباره این مسائل نسل
جوان، تا آن‌جا که در توانم بود، کاری انجام بدهم. می‌توان گفت مخاطبان «فراری»
نسل جوان ما هستند.
به نظر شما کدام
بخش از فیلم «فراری» می‌تواند مورد توجه مخاطبان یا هیات انتخاب قرار گیرد؟
موضوع و اجرای
«فراری» با حضور گروهی متخصص، می‌تواند مخاطبان را تحت‌تاثیر قرار دهد. این‌که از
تجربیاتم در فیلم‌های دیگر استفاده کرده‌ام و با گروهی حرفه‌ای، فیلمی بسیار نزدیک
با زندگی واقعی ساخته‌ام.
در این اثر شاهد
اتفاق خاصی هستیم؛ «فراری» با سه دوربین فیلمبرداری می‌شود. این اتفاق، کار را برای
شما، بازیگران، تدوینگر و سایر عوامل فیلم، دشوار نمی‌کرد؟
اتفاقا این نوع
فیلمبرداری کار را برای من؛ به‌عنوان کارگردان و حسن حسن‌دوست، تدوینگر فیلم،
ساده‌تر کرد. البته کار مدیر فیلمبرداری و فیلمبرداران دشوارتر شد و سبب شد پروسه
فیلمبرداری طولانی‌تر شود.
