دکتر کحال دختر یک حکیم‌باشی بود. او به دلیل علاقه به پزشکی، طبابت را نزد مبلغان آمریکایی در تهران فراگرفت و به‌عنوان نخستین زن چشم‌پزشک ایرانی مدرک گرفت و مطبش را در خیابان جلیل‌آباد یا همان خیام فعلی راه‌اندازی کرد.
به گزارش همشهری، مهرشاد کاظمی، تهران پژوه، درباره نخستین نشریات زنان در تهران می‌گوید: «دکتر کحال سال 1289 شمسی به همت انجمنی از زنان تهرانی و به سردبیری خودش نشریه دانش را راه‌اندازی کرد؛ هفته‌نامه‌ای که برای نخستین بار به‌طور اختصاصی به موضوعات مربوط به زنان پرداخت. این نشریه سیاسی نبود و به موضوعاتی همچون خانه‌داری، شوهرداری و بچه‌داری می‌پرداخت. هفته‌نامه دانش بعد از 30 شماره متوقف شد.»
کاظمی در ادامه درباره جذاب‌ترین نشریه بانوان تهران می‌گوید: «اگرچه دانش نخستین نشریه زنان بود اما نشریه شکوفه با سردبیری مریم عمید را می‌توان نخستین روزنامه مصور زنان، از لحاظ کیفیت و حجم، معرفی کرد. روزنامه‌ای که مخصوص بانوان بود و در ابتدا با خط نستعلیق منتشر می‌شد و صفحه آخر آن به کاریکاتورهای طنز اختصاص داشت.»
این نشریه با این بیت آغاز می‌شد: باد آمد و بوی عنبر آورد/ بادام شکوفه بر سر آورد. همچنین تصاویر طنز روزنامه شکوفه باعث شد تا این جریده بین زنان طرفدار پیدا کند؛ تصاویری همچون دعوای عروس و مادر شوهر، رسم چهارشنبه‌سوری، گفتگوی زنان با یکدیگر و...
انتشار شکوفه سال 1292 شمسی شروع شد و تا زمان مرگ مریم عمید ادامه داشت. از ویژگی‌های این نشریه این بود که علاوه برموضوعات روزمره زندگی زنان، برای نخستین بار به موضوعات سیاسی نیز پرداخت. مریم عمید در شکوفه، مقالاتی درباره آموزش مردان درباره اینکه چگونه باید با زنان رفتار کنند چاپ می‌کرد و به مردان تأکید می‌کرد این نشریه را برای زنانی که سواد ندارند بخوانند.
بعد از شکوفه روزنامه «زبان زنان» با سردبیری صدیقه دولت‌آبادی در تهران منتشر شد. البته این روزنامه در ابتدا در اصفهان چاپ شد ولی زمانی که دولت‌آبادی در سال 1300 به تهران آمد انتشار این نشریه را در تهران ادامه داد. زبان زنان تا دی‌ماه سال 1324 در سه دوره و درمجموع 68 شماره منتشر شد.
این نشریه را تنها زنان می‌نوشتند و با خط نستعلیق و چاپ سنگی و با شعار «الجنه تحت اَقدام الامهات (بهشت زیر پای مادران است)» در تهران منتشرمی شد.
