به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در این نوشتار آمده است: آن حضرت شخصا با دانشمندان بزرگ ادیان مختلف، مباحثه کرده و آنها را محکوم و مجاب کردند، مگر می‌توان درباره شخصیت عظیم و فضایل بی منتهای عالم آل محمد(ص) سخن گفت؟ درست مثل اینکه همه ابنای بشر در کنار اقیانوسی بیکران ایستاده و مقداری اندک از آب در کف گرفته و بخواهند آن را به رخ اقیانوس بکشند. چه خیال باطلی!.
وی افزوده است: برای جامعه اسلامی و همه جوامع انسانی، هیچ چیزی مانند آشنایی با سیره و مکتب اهل البیت(ع) نمی‌تواند آموزنده‌تر و سازنده‌تر باشد و باید آن را باید به عنوان یک علم بزرگ جهانی، بلکه بالاتر معرفی کرد که مسلمانان و جامعه بشریت نیازمند شناخت بیشتر این سیره جامع الجوانب و عمیق المعانی و پژوهش و درس و بحث و کاوش در آن هستند.
آیت‌الله صافی گلپایگانی دراین نوشتار آورده است: مفیدتر از آن برای اینکه سرمشق سبک زندگی و راهنمای سیر به سوی تعالی و آگاهی و منش‌های نیکو، رفتار، کردار پاک و اندیشه‌های تابناک باشد وجود ندارد و همه شئون حیات مادی، معنوی، روحی و جسمانی بشر را فراگرفته است. معرفت این سیره، علم است و نه یک علم که علوم بسیار، که همه در داخل این علم تدریس می‌شود، و عالم غیب و شهود را معنی و تفسیر می‌کند، اگرچه همه ائمه طاهرین(ع) نور واحدند و خداوند متعال، آسمان‌ها و زمین را به سبب وجود آنها خلق کرده است، لیکن هرکدام از آن بزرگواران در زمان و عصر خودشان ظهور و ویژگی خاصی نشان دادند.
این مرجع تقلید افزوده است: به طور مثال و به مناسبت ایام میلاد با برکت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، باید بگوییم به واسطه وجود مبارک آن حضرت در آن شرایط و اوضاع بعد از حضرت موسی بن جعفر(ع) و جریان زندانی شدن پدر بزرگوارشان که جریان خاصی پدید آمده بود و موضع و موقعیت شیعه ضعیف شده بود، همه آن ضعف‌ها مبدل به قوت شد.
وی بیان کرده است: در زمان آن بزرگوار، ظهور علمی ایشان فوق‌العاده بود و به همین سبب ایشان را عالم آل محمد(ع) لقب داده‌اند، آن حضرت از مدینه تا مرو هم که تشریف می‌آوردند، با حضور و وجود مبارکشان همه‌جا موج ولایت اهل بیت(ع) ظهور پیدا می‌کرد، مردم متوجه به اهل بیت(ع) می‌شدند و حقانیت آن حضرات بر همه نمایان می‌شد.
آیت‌الله صافی گلپایگانی آورده است: در همین مسافرت امام رضا(ع) به خراسان، بهترین فرصت پیش آمد تا علوم و معارف اسلام ـ که در نزد امامان، موجود بود و از مواریث نبوت به شمار می‌رفت ـ منتشر شود و در دسترس علما و دانشمندان قرار گیرد.
وی بیان کرده است: عصر مامون، سرآغاز آشنایی مسلمانان با اصطلاحات و مکتب‌های فلسفی بود که به واسطه ترجمه کتب فلسفی به زبان عربی، صورت گرفت و مامون نیز از این برخورد استفاده کرده و شخصا آن را ترویج و تشویق می‌کرد و در نتیجه نابسامانی‌های فکری و القای شبهات و اشکالات، در عقاید و مسائل اسلامی زیاد شد، از سوی دیگر، بحث و مناظره بین مسلمانان و علمای ادیان دیگر نیز توسعه یافت و مباحثات مذهبی رایج شد.
آیت‌الله صافی گلپایگانی تصریح کرده است: آوازه علم و فضل آن حضرت، جهان اسلام را پر کرد و این سفر با همه افاضات علمی، معارف دینی و علوم اسلام و عقاید و فقه را تجدید کرد. مشایخ علمای سنت نیز به آن حضرت، ارادت می‌ورزیدند و ایشان را یکی از اولیای بزرگ می‌شمردند و در مدح آن حضرت، اشعار و قصاید بسیاری سروده‌اند.
