روضه امام حسین (ع) و رفع وبا

حاج آقا سید محمد صادق شیرازى فرزند حضرت آیه الله حاج آقا سید میرزا مهدى شیرازى رحمه الله مقیم کربلاى معلى براى بنده نقل فرمودند: مادر بزرگم در کربلاى معلى هر روزه در منزل خود مجلس روضه اى برقرار مى نمودند و احیانا فرزندان محترمش ، آقایان آمیرزا مهدى ، آمیرزا عبدالله براى مادر چند جمله روضه مى خواندند که تعزیه حضرت سیدالشهداء (ع) هر روزه در منزلشان برقرار باشد.
این روش ادامه داشت تا سالى که وبا در آن شهر مقدس شیوع پیدا کرد - حدودا در سال 1330 هق . - و عده زیادى را از پا در آورده و بعضى از منازل ، همه سکنه اش از بین رفتند.
ولى به لطف حق ، اهل آن خانه که هر روزه ذکر مصیبت امام حسین در آن مى شد، از این مرض جانگاه به سلامت رستند و این موجب شگفتى شده بود، تا این که شبى همان بانوى مکرمه ، در عالم خواب مشاهده کرد که وبا به صورت در وادى کربلا ظاهر شده و مى گوید: ((ما به این شهر آمدیدم و به همه خانه ها سرزدیم . اما منزل اینها (اشاره به همان بانوى مکرمه ) امروز رفتیم روضه ؛ فردا رفتیم روضه .