امام حسین (ع) درباره غیبت امام زمان (ع) می فرماید: ((لصاحب هذا الامر غیبتان، احدثا تطول حط یقول بعک م: مات و بعک م قتل و بعک م ذهب و لا یطّلع عط موضعه احد من وض و لا غفه الااثوض الذی یط امره؛(1) برای صاحب این امر دو غیبت است که یکی از آنها آن قدر به طول می انجامد که گروهی می گویند: [مهدی ]مرده و برخی گویند: کشته شده و بعضی گویند: رفته است. احدی از دوستان و غیره، از اقامتگاه او آگاه نمی شود، جز خدمت گذاری که متصدی امور اوست)).
هم چنین می فرماید: ((... له غیبة یرّتد فشا اقوام و یثبت عط الدین فشا آخرون، فیؤذَوْن و یقال اًم: مط هذا الوعدان کنژ صادقغ. اما ان الصابر ص غیبته عط الاذی و التکذیب ج ک لة اگاهد بالسیف بغ یدی رسول الله(ص)؛(2) برای او غیبتی است که گروه هایی در آن از دین بر می گردند و گروه هایی دیگر بر آیین خود استوار می مانند و در این راه آزارها می بینند. به آنان گفته می شود: این وعده کی واقع خواهد شد اگر راستگو هستید؟ آنان که بر این آزارها و تکذیب ها صبر کنند، همانند کسی اند که شمشیر به دست گرفته و در پیشاپیش رسول اکرم (ص) جهاد می کند.
پی نوشت:
1) کمال الدین، ج 1، ص 317؛ اثبات الهداة، ج 6، ص 397؛ عقد الدرر، ص 134.
2) کمال الدین، ج 1، ص 317؛ عیون الاخبار، ج 1، ص 18؛ بحارالانوار، ج 51، ص 133.
منبع : مجله ی انتظار
