بحث امروز را که خلاصه عرض می کنم درباره آفات صدا و سیماست. یعنی هم مسئولین و هم مردم توجه کنند که دستگاه رادیو و تلویزیون در چه شرایطی دچار بیماری و آفت خواهد شد، اگر این را مسئولین و کارکنان صدا و سیما و مردم بدانند در اصلاح وضع خواهند کوشید. چند آفت عمده را به طور خلاصه مطرح می کنم که اولین آن فراموش کردن این هدفهاست. اگر دستگاه اداره کننده رسانه های جمعی ما فراموش کنند که هدف از تأسیس این دستگاه چیست (از تبلیغ اسلام و یا تحکیم انقلاب و یا رشد و آگاهی سیاسی دادن به مردم) اگر فراموش کنند که هدف اینهاست، مطمئنا دستگاه رادیو تلویزیون منحرف خواهد شد.
غفلتها و بی توجهی های ما گاهی ممکن است باعث اشتباهاتی شود که خطر آنها و لطمات ناشی از آنها کمتر از خطرات ناشی از تعمد نیست. لذا فراموش کردن هدفهای اصلی و اساسی صدا و سیما که ممکن است ناشی از اشتباه باشد، این همان خطرات و ضررهائی را به وجود خواهد آورد که اگر تعمد و غرضی در کار بود این لطمات به وجود می آمد. لذا در دستگاه عظیم صدا و سیمای جمهوری اسلامی بطور دائم باید این هدفها مورد تکرار قرار گیرد تا فراموش نشود .
آفت دوم این است که دستگاه رسانه های عمومی ما محتوایش کمتر از حجم آن باشد. چند سال قبل یک بحثی بین مسئولین در باب صدا و سیما بود. بعضی معتقد بودند که ما باید ساعات صدا و سیما را افزایش دهیم و کاری کنیم که صدای جمهوری اسلامی و دستگاه منعکس کننده اهداف انقلاب دائم با مردم حرف بزنند. این البته یک ایده بسیار خوبی است و یک پیشرفت چشمگیری در کار دستگاه فرستنده ماست. مطمئنا ما امروز بیش از سالهای قبل در دستگاه خودمان حجم برنامه داریم. امروز به زبانهای مختلف دنیا، گویندگان، متفکرین و نویسندگان ما حرف می زنند و به زبانهای مختلف از آنان پیام انقلاب و اسلام شنیده می شود، اما در کنار این یک حرف دیگری است که در آن بحث چند سال قبل زیاد روی آن تکیه می شد و آن این بود که ما اگر این حجم را با محتوای لازم همراه نکنیم، شنیدن صدای ما برای شنوندگان به مرور ملالت و ملامت خواهد آورد.
ما باید برای پر مغز و پر محتوی کردن فرستنده های تبلیغاتی خودمان (چه برای مردم خود و چه برای مردم دنیا) از متفکرین، صاحبان اندیشه و صاحبان ذوق و کسانی که حرف تازه ای برای مردم دارند، نویسندگان خوب، هنرمندان زبردست و چیره دست استفاده کنیم، تا بتوانیم برنامه ها را پر محتوی کنیم. کم محتوائی یک خطر و آفتی است که گاهی انسان ترجیح می دهد که برنامه ای نباشد تا اینکه برنامه ای بدون محتوی باشد.
یک آفت دیگری که باید شدیدا از آن پرهیز شود، تسلط جو بیگانه از انقلاب است. یعنی بر اثر سلطه جو دور و بیگانه از انقلاب نباید مسئولین و دست اندرکاران دچار رعب از فرهنگهای بیگانه شوند. ما مجبوریم در مقابله با فرهنگهای بیگانه حالت تهاجم داشته باشیم.
نمی گویم تمام کسانی که در صدا و سیما کار می کنند باید آدمهای صد در صد انقلابی باشند، ممکن است چنین چیزی ممکن نباشد و یا لااقل در حال حاضر چنین چیزی ممکن نباشد. اما می گویم ما از عناصر غیر منقلب در انقلاب، عناصری که با انقلاب جان و ذهنیت شان آمیخته نشده و در دستگاههایمان استفاده می کنیم (وقتی از آنها برای این دستگاهها کاری ساخته باشد) اما نباید اجازه بدهیم که آنگونه ذهنیتها و آنگونه افکار بر دستگاه ما غالب شوند و آنرا تحت تأثیر بگیرند. نباید بگذاریم عناصر مؤمن و انقلابی منزوی شوند و نباید جوی به وجود بیاید که عناصر انقلابی جرئت نکنند حرف خودشان را بزنند و نظرشان را اعمال کنند و به عکس عناصر بی تفاوت نسبت به انقلاب و یا احیانا خدای ناکرده مخالف با انقلاب میدان پیدا کنند تا حرفها و کارها و روشها و سلیقه های خودشان و اغراض شان را در لابلای برنامه ها عبور دهند. مسئولین و کارکنان کلیدی و اساسی صدا و سیما باید شدیدا مراقبت کنند که تسلیم جو بی تفاوت نسبت به انقلاب نشوند که این هم آفت بسیار مهمی است.
یک آفت دیگر هم این است که ما سرگرمی را اصل قرار دهیم. همانطور که در خطبه هفته گذشته نیز عرض شد سرگرمی آنوقتی که با محتوای صحیح فرهنگی باشد خیلی خوب است، ما با فیلمهای سرگرم کننده، برنامه های لذت بخش و جذاب، ارائه نمایشهای احیانا خنده آور و طنزآمیز و یا برنامه هایی که قشرهای مختلف را، کودکان و نوجوانان را خوشحال می کند نه تنها به هیچ وجه مخالف نیستیم بلکه مشوق و مؤید بوده و اصرار هم داریم که این برنامه های سرگرم کننده هر چه بیشتر و بهتر شود. جاذبه سرگرمی و تفریح کیفیت بیان، کیفیت ارائه مطلب است و این اصل نیست. از استاد در سر کلاس پذیرفته نیست که به شاگردهای خود چند جوک و لطیفه بگوید و از درس گفتن خودداری کند و سپس کلاس را ترک کند و برود. این درس نشد، این دانشگاه نیست. اگر صدا و سیما همانطوری که امام فرمودند به عنوان یک اصل، مورد قبول ما قرار بگیرد و به عنوان دانشگاه به آن نظر شود، در این صورت باید محتوا را اصل قرار دهیم نه اینکه سرگرمی را. به عنوان آخرین آفتی که می خواهم ذکر کنم این است که اگر در صدا و سیما وحدت و یکپارچگی جامعه مورد توجه قرار نگیرد و احیانا جناحها و جریانها و باندها، سررشته و کلید برنامه ها را در دست بگیرند که این از آفت های بسیار بزرگ است. هدف از تمام این حرفها یک کلمه است و آن این است که ما انسانهایی که این سعادت را پیدا کرده ایم که در دوران حاکمیت قرآن و حاکمیت ارزشهای اسلامی در این کشور زندگی کنیم و در این برهه حساس از تاریخ به دنیا بیاییم، توفیق پیدا کنیم که انسان مطلوب اسلام و انبیاء و انسان نزدیک به خدا باشیم. برای اینکه ما همین گونه باشیم توصیه همیشگی، لزوم رعایت تقواست .