چکیده مقاله ؛ پژوهش گروهی در ترازوی سنجش، امتیازات و آفات

نویسنده ابتدا در تعریف پژوهش های گروهی می نویسد: «پژوهش گروهی، پژوهشی است که در اجرای آن افراد متعدد مشارکت دارند؛ به گونه ای که نتیجه ی کار، در مجموع، حاصل کوشش جمعی همه ی آنان است».

وی پژوهش گروهی را، از نظر میزان و نحوه ی تقسیم کار، دوگونه می داند:

1. پژوهش هایی که دارای رهبر پژوهش هستند و اعضای دیگر، در سیر کار، با وی همکاری می کنند؛

2. مجموعه ی اعضای گروه، در اجرای پژوهش، مشارکت فعال ونسبتا مساوی داشته و هر یک بخشی از طرح را به عهده می گیرند.

امتیازات

پژوهشگرانی که به صورت فردی کار می کنند، برای کشف اشتباهات خود و دست یابی به اتقان محتوا، مدتی پس از انجام کار، دوباره به سراغ آن می روند و اشتباهات احتمالی خود را، در حد توان، برطرف می کنند یا محصول کار خود را در اختیار برخی از خبرگان و متخصصان مورد نظر قرار داده، از نقدهای آن بهره مند می گردند.

شتاب قابل توجه

وی معتقد است یکی از آسیب هایی که انواع پژوهش را تهدید می کند گذشت زمان مقرر تحقیق و کندی در پیشرفت کار است.

کندی کار، در نگاهی کلی، ناشی از دو عامل است:

1. وجود اشتغالات متعدد پژوهشگران؛

2. انفرادی کار کردن.

افزایش انگیزه

در کنار گروه بودن و کارکردن با آنها، به طور طبیعی، لذت آفرین بوده و پاسخ گوی نیاز طبیعی انسان است. این، خود، می تواند خستگی و

دلسردی را، در تحقیق، کاهش دهد و انگیزه ی پژوهش را نیرو بخشد. از سوی دیگر، توجه به مسؤولیت مشترک، در کارهای گروهی و برخورداری از رأی مساوی در طراحی، پژوهش و تدوین یک اثر، بر نشاط و دلگرمی اعضا می افزاید و آنان را نسبت به کل کار حساس می سازد.

آفات

این پژوهش، به رغم داشتن امتیازات قابل توجه، آسیب هایی نیز دارد. برای بهره گیری بیش تر از این پژوهش ها لازم است آن را از آفات مذکور پیرایش نمود.

وی مهم ترین آسیب های پژوهشی گروهی را چنین بر می شمرد:

1. ناهماهنگی در سبک نگارش؛

2. ناهماهنگی در ارجاع به منابع؛

3. تراکم کار در بخش نظارت.

نویسنده، در پایان، به راهکارهای آسیب زدایی از پژوهش های گروهی می پردازد که به شرح زیر می آیند:

1. تشکیل گروه های پژوهشی از پژوهشگران هم سطح و آرزوی برخوردار بودن از پژوهشگران همگون دور از دسترس است، اما می توان افرادی با ویژگی ها و توانایی های نزدیک را شناسایی و گزینش نمود؛

2. تدوین آیین نامه و اصول مشترک که براساس آن، همه ی همکاران، به صورت یکسان پژوهش کنند؛

3. پی گیری و ارتباط مستمر با ناظر طرح.