در زندگی
فضل بن دکین از انس نقل می کند: انس به هنگام نوشیدن آب دو یا سه مرتبه نفس می کشید و می گفت که رسول خدا صلی الله علیه و آله به هنگام نوشیدن آب سه مرتبه نفس می کشیده است.
اسحاق بن عیسی از انس نقل می کرد: رسول خدا صلی الله علیه و آله به هنگام نوشیدن آشامیدنی ها سه مرتبه نفس می کشیده و می فرموده است به این گونه گواراتر و خوش تر و بهتر است، من هم سه مرتبه به هنگام نوشیدن نفس می کشم.
پیامبر صلی الله علیه و آله چون تشنه می شد آرام صحبت می فرمود و چهره خود را هم می پوشاند.
هرگز دیده نشد پیامبر صلی الله علیه و آله در نماز خمیازه بکشد.
پیامبر صلی الله علیه و آله هرگز در تشییع جنازه سوار مرکب نمی شد.
پیامبر صلی الله علیه و آله هرگاه در تشییع جنازه شرکت می فرمود، غالبا خاموش بود و با خود صحبت می فرمود. روایت کرده اند که پیامبر صلی الله علیه و آله در آن هنگام، با خود درباره مرده و اموری که بر سر او خواهد آمد و چیزهایی که از او خواهند پرسید صحبت می کرد.
* * *
پیامبر صلی الله علیه و آله در همه امور دوست می داشت که از سمت راست شروع کند چه در دست شستن نخست دست راست را مقدم می داشت و چه در پیاده روی و چه در پوشیدن کفش نخست پای راست را مقدم می شمارد.
عفان بن مسلم از انس نقل می کرد پیامبر صلی الله علیه و آله حیواناتی را که قربانی می فرمود به دست خود می کشت و نام خدا را به زبان می آورد.
پیامبر صلی الله علیه و آله روزهای دوشنبه را روزه می گرفت.
اسحاق بن عیسی از انس نقل می کند پیامبر صلی الله علیه و آله گاه چنان پیاپی روزه می گرفت که گفته می شد افطار ندارد و گاه چنان پیاپی روزه نداشت که می گفتند قصد روزه گرفتن ندارد. منظور روزهای استحبابی طول سال است.
شُرَیح بن نعمان از انس بن مالک نقل می کند پیامبر صلی الله علیه و آله روز عید فطر نخست با چند دانه خرما روزه می گشود و بعد چاشت می خورد.
از ابن شهاب نقل می کردند چون میوه نوبر و نوباوه به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله می آوردند، آن را می بوسید و بر چشم می نهاد و می گفت: پروردگارا! همچنین که اول این میوه را به ما نشان دادی آخر آن را هم به ما نشان بده.
عبداللّه بن مَسلَمة نقل می کند رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هرگاه حدیثی از من شنیدید که دل هایتان آن را شناخت و چهره شما از شنیدن آن باز شد و متوجه شدید که موضوع آن با شما نزدیک و موافق است، خود من آن را بهتر از شما عمل خواهم کرد و شایسته تر برای انجام آنم، و هرگاه حدیثی از من شنیدند که دل هایتان از آن رمیده شد و چهره هاتان از آن درهم شد و متوجه شدید که موضوع آن با شما فاصله دارد و موافق نیست، من از همه شما از آن دورترم.
هرگاه چیزی به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله می آوردند، سؤال می فرمود که آیا هدیه است یا صدقه؟ اگر گفته می شد صدقه است از آن نمی خورد و اگر هدیه بود، می خورد، گویند گروهی از یهودیان دیگی تردید به حضور آوردند، فرمود: هدیه است یا صدقه؟ گفتند: هدیه، پیامبر صلی الله علیه و آله از آن خورد در این هنگام یکی از ایشان گفت: پیامبر همچون بندگان نشسته است رسول خدا صلی الله علیه و آله سخن او را فهمید و فرمود: آری من بنده ام و چون بندگان می نشینم.
مسعودی، از عون بن عبداللّه نقل می کرد چون چیزی به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله می آوردند سؤال می کرد که صدقه است یا هدیه، اگر می گفتند صدقه است آن را برای اهل صفّه می فرستاد و اگر می گفتند هدیه است دستور می فرمود آن را در مقابل آن حضرت بگذارند و اهل صفّه را فرا می خواند که از آن بخورند.
