القاب آفتاب(۵)

«مهدی» به معنای هدایت شده است. «مهدویت» نیز از همین ریشه است. مهدی مشهورترین نام حضرت نزد شیعه و سنّی است، البته این نام گاهی نیز در معنای فاعلی به معنای «هدایت کننده» به کار می رود. محمدبن عجلان از امام صادق(ع) نقل کرده است «... و قائم را از آن جهت مهدی گفته اند که مردم رابه آیینی که از دست داده اند، هدایت می کند...»1

اما آن چه بیش تر در روایات آمده، همان معنای نخست است. امام باقر(ع) در این باره فرمود «به درستی که مهدی نامیده شد به جهت این که به امر مخفی هدایت می شود. او تورات و سایر کتاب های الهی را از غاری در انطاکیه بیرون خواهد آورد.»2

وقتی از امام صادق نیز پرسیده می شود: چرا مهدی نامیده شده است؟ فرمود: «لانه یهدی الی کل امر خفی؛ به جهت این که به تمامی امور پنهان هدایت می شود.» 3

نکته جالب توجه این که لقب «مهدی» بیش تر درباره آن حضرت قبل از ظهور و قیام استفاده می شود.

امام صادق(ع) دربارة برخی از موارد مربوط به حضرتش پس از ظهور فرمود:«... ثم یأمر منادیاً فینادی: هذاالمهدی...؛ به منادی دستور داده خواهد شد؛ پس ندا در می دهد که این است مهدی».4

پیامبراکرم(ص) نیز فرمود:]پس از ظهور[ کسی نزد او آمده می گوید: ای مهدی! به من عطا کن و آن حضرت می فرماید: بگیر5

لقب مهدی اگرچه اختصاص به آخرین امام ندارد و بقیه ائمه نیز مهدی هستند؛ ولی تنها از آخرین پیشوا به عنوان مهدی یاد شده است.

این لقب از همان آغاز بر زبان امامان معصوم، رایج بوده و در روایات فراوانی از پیامبر اکرم(ص) این لقب به چشم می خورد، بنابراین در کتاب های اهل سنت نیز فراوان این لقب آمده است. 6

امام حسین (ع) می فرمایند: دوازده مهدی از ماست: اول ایشان امیر مؤمنان علی(ع) بود و آخرین ایشان، نهمین فرزند از نسل من است...».7

محمدبن عمران گفت: من از امام ششم شنیدم که می فرمود: ما دوازده مهدی هستیم. 8