استمداد سلیمان

در جنگ جهانی اول(1916میلادی) هنگامی که عدّه ای از سربازان انگلیسی در چند کیلومتری بیت المقدس مشغول سنگرگیری وحمله بودند،در دهکده کوچکی به نام «اونتره» لوحی نقره ای پیدا کردند که حاشیه اش به جواهرات گرانبها مرصّع و در وسطش، خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود.

وقتی آن را نزد فرمانده خود «میجرای این گریندل» بُردند،هر چه کوشید نتوانست از آن چیزی بفهمد؛ ولی دریافت که این نوشته به زبان اجینی بسیار قدیمی است. بالاخره این لوح،دست به دست گردید تا به دست سرپرست ارتش بریتانیا «لیفتونانت» و «گلدستون» رسید و ایشان هم آن را به دست باستانشناسان بریتانیا سپردند.

پس از پایان جنگ (1918م) درباره لوح مذکور به تحقیق و بررسی پرداختند و کمیته ای تشکیل دادند که اساتید زبان های باستانی بریتانیا، امریکا، فرانسه، آلمان و سایر کشورهای اروپایی، جزء آن کمیته بودند.

پس از چند ماه بررسی و تحقیق، در سوم ژانویه(1920 م ) معلوم شد که این لوحِ مقدّسی است به نام «لوح سلیمان» و سخنانی از حضرت سلیمان را در بردارد که به الفاظ عبرانی قدیم، نگارش یافته است. ترجمه لوح سلیمان اینست که:

اللّه

أحمد باهتول اِیلی

حاسن حاسین

یاه احمد! مقذا  ای احمد! به فریادم رس .

یاه ایلی!انصصاه یا علی! مرا مدد فرمای.

یاه باهتوا! اکاشئی  ای بتول! نظر مرحمت فرمای.

یاه حاسن! اضو مظع  ای حسن! کرم فرمای.

یاه حاسین! بارفو  یا حسین! خوشی بخش.

اموسلیمان صوه عئخب زالهاد اقتا  این سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار اسْتغاثه می کند.

بذت اللّه کم ایلی و علی قدرة اللّه است.

اعضای کمیته چون بر مضمون نوشته لوح مقدس، اطلاع یافتند ،هر یک با دیده تعجب، به دیگری نگریستند و انگشت حیرت به دندان گزیدند و پس از تبادل نظر، قرار بر این شد که لوح در موزه سلطنتی بریتانیا نگهداری شود.

امّا چون این خبر به اسقف اعظم انگلستان (Ford Bishop) رسید،فرمان محرمانه ای خطاب به کمیته نوشت که خلاصه اش این است:

اگر این لوح در موزه گذاشته شود و در دیدگاه مردم قرار گیرد، اساس مسیحیت متزلزل خواهد شد و سرانجام، خود مسیحیان، جنازه مسیحیت را بردوش بلند نموده در قبر فراموشی، دفن خواهند کرد. لذا بهتر آن است که لوح مذکور، در رازخانه کلیسای انگلستان گذاشته شود و جز اُسقف و اهل سِر، کسی آن را نبیند.

کسانی که این لوح را دیدند و بینش داشتند، گرایشی عجیب به اسلام، پیدا کردند و همان وقت، بین دو نفر از دانشمندان بنام «ولیم» و «تامس» پیرامون لوح، گفتگوهایی شد که به اسلام آوردن هر دو انجامید.سپس ولیم،به «کرم حسین» و «تامس»،به «فضل حسین» تغییر نام دادند.1

1. برای کسب اطلاع بیش تر در این باره،مراجعه شود به کتابwonderful stories of Islam چاپ لندن، صفحه 249.

2. مجله الاسلام، دهلی، فوریه 1927 م؛ مسلم کرانیکال، لندن ، 30 دسامبر 1926 م.

3. حکیم سیالکوتی،علی و پیامبران ، ترجمه سید محمّد مختاری،ص 27ـ 28 ـ 32 ـ 33 و 34.