امام علی علیه السلام می فرماید: «و ان احب ما انا لاق الی الموت;
(40) محبوب ترین چیزی که در انتظارش هستم مرگ است .»
یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خواندستی
بگفت ای بی خبر مرگ از چه نامی زندگانی را
اگر زین خاکدان پست روزی بر پری بینی
که گردون ها و گیتی هاست ملک آن جهانی را
(41) اگر مرگ را چنان دریابیم که علی علیه السلام دریافته بود; باید در عین نگرانی از کم توشه گی و در عین تلاش برای تدارک ذخیره آخرت، بی صبرانه در انتظار مرگ مطلوبی باشیم که ما را از تنگنای جهان خاکی به بیکران ساحت غیب انتقال دهد . علی علیه السلام می فرماید:
«به پیشواز مرگ بشتابید! مرگی که اگر فرار بکنید شما را در می یابد، و گر بر جای خودمانید باز هم به سراغتان می آید . و اگر فراموشش کنید، او شما را از یاد نمی برد ».
(42) بنابراین دلبستگی انسان به زندگی دنیوی، براساس میزان مرگ اندیشی وی تنظیم می گردد . اگر دنیا زده بود که به مرگ نمی اندیشد . بی تردید رویاروی چنین کسی با مرگ بسیار نامطلوب خواهد بود . برای این که چنین شخصی برای حیات اخروی آمادگی نداشته و ذخیره لازم را نیندوخته است . علی علیه السلام در نامه ای به حارث همدانی می فرمایند:
سخت بپرهیز از این که وقتی مرگ به سراغ تو آید که در جستجوی دنیا از خدا گریخته باشی .
(43) چنانکه شوق مرگ، از محبت دنیا در دل انسان می کاهد:
هر که مرگ را در برابر خود مجسم کند، به امور دنیوی زیاد توجه نمی کند .
(44) اشتیاق انسان به مرگ یک حالت بسیار شگفت انگیز و اعجاز گونه است برای این که هر انسانی چنان که گذشت به زندگی علاقمند است و اگر کسی سودای مرگ در سر بپروراند حتما به مقامی رسیده که دیگران نرسیده اند و چیزهایی دریافته که دیگران در نیافته اند . در قرآن کریم آرزوی مرگ نشان عشق انسان به خدا است .
خدای سبحان در خطابی به قوم یهود می فرماید:
بگو ای یهودیان اگر از میان مردم تنها خود را دوستان خدا می دانید، پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می گوئید. جمعه/6
علی علیه السلام به حارث همدانی می فرمایند: مرگ را جز با شرایط مطمئن آرزو مکن
(45) و خود در موردی چنین می فرمایند:
من با بصیرتی از درون و یقینی که خدایم بخشیده است در گمراهی آنان و راه راستی که برگزیده ام آگاهم . مشتاق دیدار پروردگار و امیدوار پاداش نیک او هستم .
(46) انسان وقتی واقعا مشتاق مرگ می گردد که به یقین دریابد که او گر چه در این جهان خاکی پدید آمده است; اما از این جهان نبوده و به جهان دیگری تعلق دارد . و چنین کسی در حقیقت به قول مولا علی علیه السلام:
40 .نهج البلاغه، خطبه180، بند 2 .
41) .اعتصامی، پروین، دیوان .
42 .نهج البلاغه، حکمت 203 .
43) .همان، نامه 69، بند 3 .
44) .آمدی، پیشین، ج 5، ص 330 و 365 .
45) .نهج البلاغه، نامه 69 .
46) .همان، نامه 62 .
47 .همان، خ 203 .
پیش از آن که بدن از این جهان خاکی جدا شده باشد، به جان و دل از این خاکدان پرواز کرده است .
(47)