محتکر، ملعون است و محتکر آن بود که طعام بخرد و بنهد تا گران شود، آن گاه بفروشد و رسول صلی الله علیه و آله گفت: «هر که چهل روز طعام نگاه دارد تا گران شود و آن گاه همه به صدقه دهد، هنوز کفّارت آن نباشد.»
رسول صلی الله علیه و آله گفت: «هر که چهل روز طعام نگاه دارد به نیّت گران شدن، خدای تعالی از وی بیزار است و وی از خدای تعالی بیزار است.» و رسول صلی الله علیه و آله گفت: «هر که طعام خرد و به شهری برد و به نرخ وقت بفروشد، همچنان بود که به صدقه داده بود.»
و در روایتی دیگر: «همچنان است که بنده ای آزاد کرده باشد» و علی می گوید: «هر که چهل روز طعام بنهد، دلِ وی سیاه گردد.» و وی را خبر دادند از طعام محتکری، بفرمود تا آتش در زدند اندر آن طعام.
بدان که سبب تحریم این [احتکار]، ضرر خلق است که قوت و قوام آدمی است... و نگاه داشتن قوت نیز آن گاه حرام بود که طعام تنگ بود. اما وقتی که هر که خواهد خرد، آسان بیابد، نافروختن حرام نباشد که بدان ضرورتی نباشد و گروهی گفته اند که این نیز حرام بود در این وقت و درست آن است که مکروه است که در جمله انتظار گرانی می کند و رنج مردمان را منتظر بودن مذموم بود.
