رئیس شعبه 15 دیوان عالی کشور در تشریح مصادیق مهم جهاد اقتصادی بیان کرد: مقام معظم رهبری که امسال را به جهاد اقتصادی نام گذاری کردند، بیش از هرکس دیگر به شعار جهاداقتصادی عمل می کنند.
به گزارش خبر معارف، از حدود 7 سال پیش مقام معظم رهبری اسامی سالها را با شعارهایی با رنگ و بوی اقتصادی نام گذاری کرده اند و آخرین نام گذاری برای سال 1390 با نام جهاد اقتصادی بود که به نظر بسیاری از کارشناسان اوج توجه به مسائل اقتصادی را با رنگ وبوی الهی و دینی دارد.
در راستای یادآوری این سال و پیام مهم آن با آیت الله سیدجعفر شبیری زنجانی رئیس شعبه 15 دیوان عالی کشور، امام جماعت مسجد ارک تهران و اخوی مرجع معظم تقلید آیت الله سیدموسی شبیری زنجانی گفت وگویی انجام دادیم که تقدیم حضور می شود. این گفت وگو حدود 2 ساعت بعد از اقامه نماز ظهر و عصر در مسجد ارک تهران انجام شد.
در قرآن هرجا آیه جهاد آمده، جهاد با اموال و انفس (جهاد با جان و مال) آمده است، آیا جهاد با مال مصداق جهاد اقتصادی است؟
شبیری زنجانی: جهاد با اموال و انفس در جنگ با کفار مصداق دارد که جهاد با مال و جان مطرح است، اما جهاد اقتصادی به معنای هرگونه کوشش و تلاش در راه خداست که برای بهبود وضع اقتصاد جامعه لازم است و برنامه ریزی کافی در این زمینه مدنظر است که مسئولان باید انجام دهند، یعنی مدیران بدانند اشکال کار کجاست و از گلوگاه خسارت مالی برای جامعه اسلامی جلوگیری کنند.
در حال حاضر باید بدانند چه اتفاقی افتاد که آمریکا و اروپا بساط شان به هم خورده و چه امری باعث شد، در اقتصاد به این روزگار رسیدند که دچار مشکل شوند.
بنابراین تلاش برای معاش مملکت امر خوبی است و هرکس برای مردم خدمت کند، این امر پسندیده است، همان گونه که وضع معنوی جامعه بالا می رود، وضع دنیایی نیز بهتر می شود، زیرا ما با جسم خاکی زندگی می کنیم و تا وقتی که انسان در دنیا قرار دارد، احتیاجات زیادی دارد که باید برآورده شود و این یک وظیفه است، چه مسلمان و چه غیرمسلمان دست در دست هم دهند و برای بهتر شدن وضع زندگی تلاش کنند و نوع مردم آرامش پیدا کنند. از نظر فردی نیز خود فرد آرامش پیدا می کند و برای زندگی آسایش به دست می آورد و زندگی او بهتر می شود.
در هر صورت کوشش همگانی در جهاد اقتصادی می طلبد و دست اندرکاران و مسئولان کشور باید در این زمینه برنامه ریزی کنند که اولاً کوشش افراد و تلاش فردی انجام شود، در این باره نیاز به قوانین دارد و این قوانین که برای تهیه آن کوشش شده از طرف مردم محترم شمرده شود، زیرا عده ای از نخبگان برای قانون زحمت کشید ه اند. ثانیاً عمل به دستورات ائمه اطهار (ع) بهترین روش است و همان دستورات باعث شد، جامعه عرب از وضع اقتصادی بسیار ناجور گذر کند و وضع بهتری بعد از اسلام برای آنها پدید آمد.
به نظر شما مخاطبان جهاد اقتصادی چه کسانی هستند و آیا مراد فقط دولت یا قوای سه گانه است و یا کل مردم جامعه را شامل می شود؟
شبیری زنجانی: مخاطبان این فرمان همه مردم هستند، اولاً باید در راه تأمین معاش خود و دیگران از روش های سالم حداکثر فعالیت را داشته باشند و در حدی که می توانند کار کنند و این روش ائمه اطهار است.
* علی (ع) بیش از همه کار می کرد و کمتر از همه برخودار می شد
امیرالمؤمنین علی (ع) بیش از همه فعالیت اقتصادی داشت، چاه ها و چشمه هایی زیادی به وجود آورد که الان هم در مدینه معروف به آبار علی (ع) یعنی چاه های علی (ع) هستند و قنات های به وجود آوردند و باغ هایی آباد کردند، اما در برخورداری از همه کمتر بودند، البته همه نمی توانند مثل ایشان عمل کنند، خود ایشان هم فرمودند شما نمی توانید مثل من باشید، زیرا ایشان رئیس مسلمانان بودند و در کوشش حداکثر تلاش را انجام می دادند، اما در بهره برداری خود را جای ضعیف ترین افراد کشور اسلامی قرار می دادند، بنابراین ما هم وظیفه داریم، در آن مقداری که امکان دارد، تلاش کنیم، حال امروز افرادی مستقیم در بازار کار می کنند که کار آنها اقتصادی است و کسانی در قسمت های دیگر کارهای خدماتی انجام می دهند، ولو به طور مستقیم تولید نداشته باشند، اما به واسطه خدمات این افراد اگر درست به وظیفه خود عمل کنند، باعث می شود چرخ تولید به خوبی حرکت کند و برای اقتصاد کشور مؤثر باشد.
* کار و تلاش مایه امنیت
کار و تلاش موجب امنیت می شود و هر کاری در جای خود انجام شود، وقت آدم ها نباید تلف شود که موجب خسارت مالی می شود، از طرفی تعطیلی بیش از حد در کشور به اقتصاد خسارت وارد می کند، مرخصی های بی جا برای کارمندان صدمه می زند و باعث می شود افرادی که به اداره مراجعه می کنند، دست خالی برگردند، وقتی کسی جواب مردم را ندهد کارهایی لنگ می ماند، اما اگر کارمندان به موقع سرکار حاضر شوند و تعطیل نشوند کارها به موقع انجام می شود.
آیا مراسم و جلساتی مانند تودیع و معارفه که هم اکنون در ادارات کشور رایج شده لازم است و آیا حضور همه مدیران در یک زمان در این جلسات ضروری است، یا اینکه باعث معطل ماندن کار مردم می شود؟
شبیری زنجانی: بیشتر این تودیع و معارفه ها و جلسات در ادارات بازدهی آنچنانی ندارد که بودجه صرف آن می شود، البته تشویق افراد خدمت کرده باعث می شود که دیگران نیز تشویق شوند تا خوب کار کنند، اما در حد تشریفات و خرج زیاد از بیت المال لازم نیست و نباید خرج اضافه شود.
* بهره کافی از سمینارها برده نمی شود
از سمینارهایی که تشکیل می شود، بهر ه کافی برده نمی شود و افرادی در این میان بر اثر تشکیل این جلسات منافعی نصیب شان می شود، در حالی که می توان این بودجه ها را در کارهای مفید به کار برد و بسیاری از اینها خیانت به کشور و ضربه زدن به جامعه است. به طور کلی اسراف در اسلام حرام است و از جمله همین ریخت وپاش ها در سمینارها و مراسم تودیع و معارفه ها اگر در حد ریخت وپاش و اسراف باشد حرام است و موارد زیادی از این مراسم ها واقعاً مصداق اسراف است. در حالی که در قرآن کریم آمده است«ان المبذرین کانوا اخوان الشیطان» «ولا تبذر تبذیراً» کسانی که اسراف می کنند، برادران شیطان هستند و به طور کلی زیاده روی در هر امری خروج از حد است که مورد نهی اسلام قرار گرفته است.
* به قدر مشتی از آب خروشان فرات هم نباید اسراف کرد
در حدی که به نظرم می رسد، از امیرالمؤمنین علی (ع) نقل شده بود فردی در کنار شط فرات نشسته بود و مقداری از آب جاری آن را با دست برداشته و بیرون می ریزد، حضرت فرمود، چرا اسراف می کنی این آبی که در رودخانه جریان دارد به سر مزرعه و باغ می رود و در همین حد نباید آن را اسراف کرد.
نمونه ها در این باره زیاد است، همانطور که تلویزیون نشان می داد، امام راحل(ره) در هنگام وضو گرفتن سعی می کرد موقعی که آب لازم ندارد، شیر آب را ببندد، یا وقتی از اتاق خارج می شود، خود برق را خاموش می کردند، در حالی که بودجه زیادی از وجوهات و غیره در اختیار ایشان بود، برای خود هیچ تصرفی نداشتند و آن قدر دقت داشتند که هیچ مقدار آب و برق اسراف نشود، گاهی ایشان به اطرافیان تذکر می دادند که چرا دیشب برق اتاق روشن مانده است.
* تکه زغال هم مالیت دارد باید حفظ شود
مرحوم پدرم خاطره ای از آیت الله سید محمد زنجانی (ره) از علمای آن زمان بیان می کردند که با وجودی که مرحوم زنجانی ثروتمند بود، یک روز از کوچه گذر می کرد، تکه ای زغال روی زمین افتاده بود، گفته بود این زغال مالیت دارد، اگر در کوچه رها شود، زیر پای مردم له و ضایع می شود، دستمالی از جیب در آورد و زغال را لای آن قرار داد و گفت باید حفظ شود.
مرحوم پدرم گاهی در کوچه چیزهای ریز مانند میخ که افتاده بود، می گفت اگر رها شود، با جارو کردن همراه زباله ها از بین می رود، لذا آن را بر می داشت که لااقل مورد استفاده قرار گیرد، با آن ابزار ناچیز گاهی کارهای جزیی منزل انجام می شد.
*خاطره از پدر رهبر انقلاب
خاطره ای هم از مقام معظم رهبری یادم می آید که ایشان نقل می کردند که مرحوم پدرشان آیت الله حاج سید جواد خامنه ای از پاکت نامه هایی که برایشان ارسال شده بود، چون نام خانوادگی با فرزندانش مشترک بود، با مختصری دست کاری بر روی اسم گیرنده، نامه دیگری با همان پاکت را مجدد برای دیگران از جمله مقام معظم رهبری ارسال می کردند، تا حداکثر استفاده از یک پاکت نامه انجام شود، در عین حال که ایشان در زندگی اصطلاحا خسیس نبودند، سخت گیری بیجا نداشت، در عوض میهمان دار بود، رفت و آمد داشت، ولی چیزی را دور ریز نمی کرد، بلکه استفاده مکرر می کردند، این روش علما است که از تبذیر دوری می جویند.
امروز میهمانیهای فراوانی است که در هر کدام چقدر غذا دور ریخته می شود، در حالی که افرادی به آن غذا نیاز دارند، اما در میهمانی عده ای نصف غذا را می خورند و بقیه را با دستمال کاغذی یا پوست میوه آلوده می کنند، گمان می کنند، اگر نصف باقیمانده غذای خود را با خود ببرند، برایشان بد است.
* وقتی دادستان نصف غذایش را باخود می برد
من در مورد آقای حجت الاسلام دری نجف آبادی زمانی که دادستان کل کشور بودند، دیدم در جایی که میهمانی بود، نیم خورده غذای خود را با خود همراه می برد، در حالی که دیگران ننگشان بود، ایشان غذای خود را به منزل می برد و من خیلی از آن حرکت خوشم می آمد.
*وزیر دارایی نباید مسرف بیت المال باشد
خاطره دیگر اینکه قبل از انقلاب اسلامی، کسی قرار بود، وزیر دارایی شود، یکی از تجار تهران مجلسی برپا کرد و عده ای دعوت شدند، از جمله این فرد و آیت الله فلسفی(ره) در آن میهمانی حضور داشتند، این فردی که قرار بود وزیر دارایی شود، مختصری از غذایش را می خورد و سپس سیگار می کشید و خاک سیگار را روی غذا می ریخت، مرحوم آیت الله فلسفی با دیدن این منظره داد زد که چه کاری می کنی، افرادی در جنوب شهر به این غذا نیاز دارند، چرا آن را تباه می کنی، می خواهی بیت المال مسلمین را هم این طوری نگه داری کنی، می خواهی با این وضع وزیر دارایی شوی؟ این حرکت مرحوم آقای فلسفی آنقدر صدا می کند که آن فردی که بنا بود به عنوان وزیر دارایی معرفی شود، دیگر معرفی نمی شود و فرد دیگری جایش معرفی می شود.
حفظ بیت المال وظیفه همه است تنها وظیفه وزیر دارایی نیست، مسلمان نباید اسراف کنند، علاوه بر وزیران و مسوولان، باید مردم همه نسبت به بیت المال حساس باشند.
*دلسوزی در بیت المال بیشتر باشد
حتی اگر مال شخصی هم باشد، جایز نیست آن را اسراف کنیم. در بیت المال باید دلسوزی بیشتری به خرج داد، الان برخی کارمندان در ادارات برای نوشتن یک شماره تلفن، یک برگ کاغذ بزرگ را استفاده می کنند، اینها نوعی اختلاس از بیت المال محسوب می شود، استفاده از اموال عمومی و دولتی برای منافع شخصی جایز نیست، اسراف حرام است و فرد حق ندارد، اموال خود یا بیت المال را ضایع کند.
آیا جهاد اقتصادی که در سال 1390 اعلام شده، در یک سال قابل تحقق است و آیا اگر سال 90 پایان یابد، جهاد اقتصادی هم تمام می شود؟
شبیری زنجانی: اگر گفته می شود سال 1390 عنوان جهاد اقتصادی است، به این معنی نیست که بعد از آن کنار گذاشته شود، مقام معظم رهبری دستور داده اند، در این موقعیت تلاش بیشتری در راستای جهاد اقتصادی صورت گیرد.
امروز خطر دنیا را تهدید می کند، یا در اثر اسراف یا برنامه های غلط اقتصادی یا براثر مخارج بی جا، وضع اقتصادی کشورهای اروپایی و آمریکا بهم ریخته است.
* سقوط اقتصادی کشورها اعلام خطر بود که مقام معظم رهبری جهاد اقتصادی اعلام کردند
نابسامانی اقتصاد آمریکا باعث شد، اتحادیه اروپا هم که در کنار او بود، در خطر قرار گرفته است الان ما هم در ارتباط با جهان هستیم، نباید در اشتباه کشورهای اروپایی بیفتیم. سقوط اقتصادی کشورها اعلام خطر بود. مقام معظم رهبری با علم به این اوضاع، دستور جهاد اقتصادی اعلام کردند، باید راههای نفوذ فساد اقتصادی گرفته شود.
آیا در اسلام اجازه کنز کردن یا معطل گذاشتن اموال و ثروت داده می شود، حتی مال صغیر توسط حاکم شرع باید حفظ شود، در سال جهاد اقتصادی، با اموال و ثروت های جامعه چگونه باید برخورد شود؟
شبیری زنجانی: مفهوم کنز که همان معرب «گنج» فارسی است و در قرآن از کنز مال نهی شده، به خاطر این است که کنز کردن باعث ثابت ماندن مال می شود و مال هم مانند آب اگر یک جا ثابت بماند، می گندد و فاسد می شود. اموال باید مرتب در جریان باشد، در مورد یتیم هم علاوه بر این که وظیفه حکومت است، خود یتیم را حفظ کنند، اموال او را هم باید به بهترین نحو نگهداری کنند و رشد کند تا از بین نرود. حفظ اموال یتیم از باب قیومت است، نگذارند مال از بین برود، همین طور که نباید اموال خود را از بین ببریم، اموال یتیم هم نباید از بین برود، حفظ شود.
*حق کنز کردن مال نداریم
کنز کردن یعنی گنج کردن مال و اموال در گوشه ای که متوقف شود و اجازه حضور در تولید داده نمی شود، بنابر این با تورمی که رخ می دهد، ارزش آن مال تنزل می کند. اگر مال در جریان تولید قرار گیرد، هم منافع آن به شخص و هم به اجتماع می رسد. انواع تولید کشاورزی، تولید غذا برای مردم و بهتر شدن آب و هوا بر اثر کار کشاورزی رخ می دهد. اگر جایی کشاورزی وجود دارد، در کنار تولید غذا برای مردم،آنجا از نظر هوای تازه و مناظر زیبا نیز قابل استفاده است، ولی متوقف شدن مال در یک جا و حبس مال در حقیقت مانع از بهره گیری مردم از منافع آن مال و پول است و این امر منع شده است.
حتی اگر کسی نمی تواند از پول خود در راه تولید استفاده کند، آن را به کسی قرض دهد،تا مشکلی از دیگری حل شود و چون برگشت دارد، مال متوقف و کنز نشده است، یعنی با قرض دادن، هم اصل مال برای صاحب آن مانده و هم مشکلی از دیگران را حل می کند.
*قرض الحسنه باعث رونق اقتصاد می شود
از طرفی فرد وام گیرنده بیشتر تلاش می کند که تسهیلات را باز پرداخت کند که این تلاش موجب کار بیشتر و تولید بیشتر می شود. پس قرض دادن به ویژه قرض الحسنه باعث رونق کسب و تولید در جامعه می شود.
یک معنای جهاد، ایثار و گذشت است، در جهاد اقتصادی باید از چه چیزی گذشت و ایثار شود؟
شبیری زنجانی: نباید مسلمان اموال را فقط برای خود نگه دارد، اگر می تواند بخشی از آن را در اختیار دیگران هم قرار دهد، خیران مدرسه ساز از مال خود -که می توانند برای راحتی خود استفاده کنند- چشم پوشی کرده و در راه خدا ایثار می کنند، مدرسه می سازند که بچه های مردم درس بخوانند. این یک نوع ایثار و از خود گذشتگی است، گذر از منافع شخصی برای تامین منافع جامعه اسلامی است.
آیا خمس و زکات هم مصداق جهاد اقتصادی است، آیا پرداخت این ها به منزله جهاد اقتصادی است؟
شبیری زنجانی: خمس و زکات از واجبات است، تکلیف هست، ایثار نیست، اما اگر انفاق های مستحبی انجام دهد، از خود گذشتگی است، اینجا گرچه فرد وظیفه ندارد، اما در عین حال از بخشی از مال خود چشم پوشی می کند.
حتی برخی نیکوکاران خود را به سختی می اندازند و مشکل کسی که گرفتار است را حل می کنند، یعنی رنج خود و راحت یاران طلب می کنند، این ها مصداق ایثار است.
از تجربه عملی جهاد سازندگی چگونه در سال جهاد اقتصادی می توان استفاده کرد؟
شبیری زنجانی: اول انقلاب اسلامی الگوی خوب و عملی جهاد سازندگی از سوی امام راحل ارائه شد، افراد ایثار می کردند، برخی مهندسان برای رضای خدا به مناطق محروم جنوب کشور رفته بودند و برای آنها کار می کردند.
* تولید گندم به فرمان امام و مشکل جمع آوری
سال 57 قبل از ورود امام خمینی به ایران اعلام کرده بودند، مردم گندم بکارند، تا نیازی به واردات نباشد. مردم فراوان گندم کاشتند، سال 58 به قدری تولید گندم زیاد شد که خیلی از کشاورزان برای برداشت با مشکل مواجه شدند، افراد شهری برای برداشت گندم به کمک کشاورزان روستایی می شتافتند.
یادم می آید عده ای از ائمه جماعات شمال غرب تهران در حد 3 2 اتوبوس برای جمع آوری گندم به کمک کشاورزان و جهاد گران به اطراف کرج رفتیم و زمین های کشاورزان را درو کردیم.
* واردات یعنی پول از دست می رود ولی تولید داخل یعنی پول از یک جیب به جیب دیگر خودمان می رود
زمین یک کشاورز گندم تنگ (کم پشت) داشت، جمع آوری گندم مشکل بود، خوشه ها یا فاصله بودند، یکی از افراد گفت، این زمین مگر چقدر گندم دارد، من حاضرم پول این گندم را به صاحب زمین بدهم و یک روز وقت این همه آدم گرفته نشود، گفتم درست می گویید ، ولی اگر در کشور گندم تولید نشود و با پول نفت گندم وارد کنیم، ارزان تر تمام می شود،اما برای استقلال کشور بهتر است گندم در داخل کشور تولید شود، ولو قیمت تولید داخل 20 تومان و قیمت گندم وارداتی 10 تومان شود، چون اگر پول به خارجیها بدهیم، یعنی پول از دست ما خارج می شود، ولی اگر از داخل کشور گران تر بخریم، در واقع پول از یک جیب به جیب دیگر خود ما می رود و این به نفع کشور اسلامی ماست، حال جمع آوری گندم گرچه کم پشت و اندک باشد، به نفع کشور است، این یعنی کمک کردن به تولید و عملا پول از یک جیب به جیب دیگر خودمان می رود.
باید تلاش کنیم اقتصاد خود را خود بسازیم، در جهاد سازندگی کارهای سعی چون راه، پل و سایر کارهای مورد نیاز روستائیان کشور ساخته شد.
تجربه جهاد سازندگی در جبهه های جنگ تحمیلی ارزشمند بود، جهادگران در جبهه ها کارهای فوق العاده انجام دادند و جهاد سازندگی یک جهاد واقعی بود، تلاش زیادی کردند.
خاطره ای از جبهه بگویم، یک روز به جبهه در منطقه عملیاتی «چنانه» رفته بودم، عملیات مقدماتی والفجر بود. گفتم چه کاری از دست من برمی آید تا انجام دهم، یکی گفت الان هنگام حمله فرارسیده چون شما کار تبلیغی می کردی، دیگر کاری با شما نیست. رفتم دفتر نماینده امام در آن منطقه مسئولش سوار چیپ شده بود، گفت، در این شرایط حمله کاری نمی توانید، انجام دهید، باز هم ساکت نشدم، گفتم باید کاری کنم، به سراغ پایگاه رفتم گفتم چه کار می توانم انجام دهم، گفتند اگر می توانی آذوقه به رزمندگان برسانید، گفتم ماشین ندارم، گفتند ماشین در اختیارت می گذاریم. وقتی ماشین پر از آذوقه مرا به خط بردیم به هر سنگری سر می زدیم، از بس که ایثار رزمندگان بالا بود، می گفتند، ما لازم نداریم، آذوقه را به سنگرهای جلوتر ببرید، حتی به یک سنگربان گفتم چند نفر هستید، گفت 18 نفر، ولی باز پشیمان شد، گفت نیازی نداریم، برای دیگران ببر، گفتم ماشین پر از آذوقه است، به دیگران هم می رسد.
* ایثار رزمندگان در عین نیاز
اینها جلو ه هایی ایثار در بین رزمندگان بود، وقتی آذوقه توزیع شد، برگشتم، کسی که مانع رفتن من به خط می شد، گفت کار انجام شد؟ گفتم، کار شد و اگر این ماشین را هم به من نمی دادند، در بیابان راه می افتادم و هرچه مهمات عراقی ها روی زمین مانده بود، برای رزمندگان جمع آوری می کردم، چون شب قبل عراقیها شکست خورده و عقب نشینی کرده بودند. موقع عقب نشینی برخی امکانات را از بین می بردند، ولی هنوز اقلامی بود که به درد رزمندگان می خورد.
غرض این که همواره در خیابان ها چیزهای خرد ریخته می شود که قابل استفاده است، ولی پس از جارو کردن با زباله ها مخلوط شده و از دست می رود، پس در هر حال چیزهایی که قابل استفاده است، وظیفه همه است حفظ و نگهداری کنند.
حدیث «الکاد لعیاله کالمجاهد فی سبیل الله» آیا مصداق جهاد اقتصادی است؟
شبیری زنجانی: اینها موارد آشکار جهاد است. یعنی کسی که برای زن و بچه اش کار و تلاش می کند، همانند مجاهدی است که در راه خدا مبارزه و جهاد می کند.
آیا صندوق توسعه ملی که بخشی از درآمد انفال در آن جای می گیرد، منبع خوبی برای جهاد اقتصادی است، آیا سهم نسل های دیگر از انفال یابد حفظ شود؟
شبیری زنجانی: در مورد درآمد انفال سهم نسل های بعدی را هم باید در نظر بگیریم، هم سهم خودمان را در نظر گیریم، اگر همه درآمد انفال برای نسل حاضر خرج شود، خودخواهی است. بنابراین باید نسل بعدی را هم در نظر گرفت.
*دیگران کاشتند، ماخوردیم ،ما بکاریم، دیگران بخورند
در این باره خاطره ای بگویم، پیرمردی مشغول کاشت درخت زیتون بود، در قدیم زمان بارآوری این درخت طولانی در حد 15-20 سال بود، یکی پیرمرد را دید گفت، چیزی از عمرت نمانده، چرا درختی می کاری که ثمره آن به احتمال زیاد به خودت نمی رسد. پیرمرد جواب داد: دیگران کاشتند، ما خوردیم، ما هم می کاریم که دیگران بخورند. این حرف درستی است. انسان نباید تنها خودش را در نظر بگیرد. باید حساب سهم نسل های آینده را هم داشته باشد.
در مورد کسانی که چند شغل با درآمدهای متفاوت دارند، آیا به معنای احتکار فرصت شغلی است و در سال جهاد اقتصادی باید چه کار کنند؟
شبیری زنجانی: اگر فرصت شغلی طوری بود که به کسی چند شغل و به دیگری شغلی نرسد، این کار یک نوع خیانت است. اگر کسی احتکار شغل بکند که به واسطه این اقدام به دیگری شغلی نرسد، جنایت کرده است، اگر دیگری می تواند یک کار او را انجام دهد، باید واگذار کند.
* شهید بهشتی و تولید کار
از ویژگی مرحوم شهید بهشتی این بود که کار تولید می کردند، مسئول برای آن معین می کردند و کار را به مسئول می سپردند و سپس سراغ کار دیگری می رفتند، معقتد بود یک کار نباید وابسته به فرد باشد، دیگران هم باید بتوانند آن را انجام دهند. البته ایشان نظارت هم می کردند.
یادم می آید قبل از انقلاب اسلامی ساواک ایشان را دستگیر کرد، شهید مفتح نگران بود که با دستگیری شهید بهشتی بسیاری از کارهایش متوقف شود، اما گفتم نگران نباشید خیلی از کارها را قبلاً به بنده و برخی را به خود آقای مفتح و دیگران محول کرده بودند و شهید بهشتی هیچ کاری را در انحصار خود نمی گرفت.
در حال حاضر افرادی که پست های متعدد می گیرند و به ویژه گلوگاههای مالی در اختیار دارند، این خیانت به مردم و محرومان است.
گفت و گو از : بهبود سعیدی کیا