افزایش فشارخون برای بیماران دیابتی، چه مبتلایان به دیابت نوع یک و چه نوع دو علامت شایعی است. ولی بالا رفتن فشارخون در بیماران دیابتی نوع یک (وابسته به انسولین که در بچه‌ها است) عموما 3 تا 5 سال بعد از ابتلا به دیابت در 40درصد مبتلایان دیده می‌شود.
این بیماران اگر در مراحل اولیه دفع آلبومین از ادرار با بررسی‌های دقیق آزمایشگاهی متوجه به وجود آمدن مشکل شوند، می‌توانند با دارودرمانی از پیشرفت آثار مخرب دیابت روی کلیه‌ها و بالا رفتن فشارخون جلوگیری کنند. اما در مبتلایان به دیابت نوع دوم، مشکل فشارخون به دلیل زمینه‌های ارثی، چاقی و مقاومت به انسولین آنها ایجاد می‌شود. متاسفانه این افزایش فشارخون در بیماران دیابتی می‌تواند باعث ایجاد و پیشرفت ضایعه‌های ناشی از دیابت روی چشم، کلیه‌ها و سیستم قلبی و عروقی شود. این مساله که عوارض کلیوی در 20 درصد بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم به وجود می‌آید و معمولا آنها به دنبال دفع آلبومین دچار افزایش فشارخونی شبیه به دیابت نوع اول می‌شوند، نباید نادیده گرفته شود.
کنترل فشارخون در مبتلایان به دیابت نوع دوم بسیار حایز اهمیت است و بهتر است عدد آن 13 روی 8 کنترل شود و در صورتی که عوارض کلیوی هم به وجود آمده یا پیشرفت کرده باشد، باید روی کمتر از 12 روی 5/7 نگه داشته شود. البته عوامل دیگری مثل بی‌تحرکی و رژیم غذایی ممکن است در بروز یا تشدید فشارخون مبتلایان به دیابت نوع دوم موثر باشد که در درمان فشارخون باید این نکات را هم در نظر گرفت.
اگر بیمار دیابتی نوع دو چاق باشد با کاهش وزنش حتی به مقادیر کم می‌تواند به کنترل هرچه بهتر فشارخون خود کمک کند. افزایش فعالیت‌های بدنی و ورزشی هرچند یک پیاده‌روی 150 دقیقه‌ای در هفته می‌تواند به کنترل بهتر فشارخون این بیماران کمک کند. هر بیمار دیابتی باید این نکته را در نظر بگیرد که مرتب نسبت به کنترل فشارخون‌اش اقدام کند. برای تشخیص دقیق فشارخون یک‌بار اندازه‌گیری کفایت نمی‌کند. حداقل باید سه بار فشارخون اندازه‌گیری شود و در شرایطی که بیمار استراحت کرده و سیگار نکشیده و اندازه‌گیری توسط فرد آموزش دیده باشد، این اعداد قابل اعتمادند.
منبع:www.salamat.com