آبشار آلوچال (جنگل ابر)، شاهرود در موقعیت جغرافیایی E5501 N3647 در استان سمنان واقع است. جنگل ابر در 45 کیلومتری شمال شاهرود در مسیر جاده شاهرود به آزاد شهر قرار دارد. ز طرف شمال محدود است به جنگلهای استان گلستان و از طرف شرق به منطقه اولنگ از طرف جنوب به کوه قاسم و کوه ابر و قطری و از طرف غرب محدود به کوه یخام و تکیانو است. آبشار شرشر جنگل ابر در شیب شمالی کوه ابر و در میان درختان متراکم این جنگل، بسیار پرآوازه است. این آبشار زیبا با یک ساعت پیاده روی از محل سرتخت حمام دره قابل رویت است و از چشمه های پرآب تغذیه می شود. جاده های پاکوب این جنگل به جنگل های جنوب گرگان منتهی می شوند.
آبشار آلوچال، یکی دیگر از ده‌ها آبشار روان در دل ابرهای جنگل ابر است. آلوچال شامل 2 آبشار بزرگ است که از فاصله چندصدمتری روی هم می‌ریزند و در نهایت آبشار اصلی را شکل می‌دهند و صدای بی‌نظیر این بازی آب، سنگ و درخت، تنها صدایی است که سکوت خنک دل جنگل را می‌شکند و همین خود جاذبه‌ای است برای آن‌که انواع پرندگان خوش‌صدا نیز در پیرامون این فضای رویایی گردهم آیند. صعود به آبشار آلوچال نیز صعود ساده‌ای نیست و صعودکنندگان باید از توانایی جسمانی لازم برخوردار باشند؛ اما در هر صورت صعود به آن با راهنمایی راهنمایان محلی امری غیرممکن محسوب نمی‌شود و چه بسا که از دید این راهنمایان محلی صعودی سخت نباشد.
میزان بارندگی دراین ناحیه بیش از 400 میلیمتر بوده و متوسط دما 20 درجه سانتیگراد است.بر اساس این گزارش، منطقه جنگل ابر در بیشتر فصول سال پوشیده از ابر است و وجه تسمیه این جنگل وجود همین ابرها است که در کرانههای خزر توسط جریان باد به ارتفاعات کوهستان هدایت می شوند. غلظت ابر در اغلب فصول سال در این جنگل باعث پوشش گیاهی جالب و متبوع شده است. وجود ابر در قسمتهای پایین دست در آبخیز شمالی، زیبایی این جنگل را دو چندان کرده است.
در این منطقه در قسمت شرقی و غربی به دلیل ارتفاعات بلند باعث شده تا ابرها که بوسیله باد به سمت ارتفاعات رانده می شوند، در قسمت میانی فشرده شده و از این کریدور اصلی و چند کانال فرعی ابرها به سمت جنوب رشته کوه البرز هدایت شده و ضمن ایجاد جنگلهای پراکنده با تنوع گونههای درختی و درختچهای آب و هوای شهرستان را نیز به نحو مطلوبی پاکیزه و پراکسیژن و مرطوب کرده است. این منطقه در حد فاصل بین دو کلان اقلیم خشک و نیمه خشک و مرطوب و نیمه مرطوب واقع شده که این امر باعث ایجاد تنوع گیاهی و جانوری شده است.از گیاهان درختی می توان بلوط ، ممرز افرا، شیردار، توسکا ، آزاد داغداغان و از گیاهان مرتعی گونه های کلاه میر حسن ، چوبک ، اسپرس، دم روباهی ، آویشن و شبدر را نام برد.
این منطقه از معدود مناطقی است که رشته کوه البرز در این ناحیه به حداقل عرضی خود رسیده و تقریباً از یک شاخه اصلی تشکیل شده است. از جانوران این منطقه می توان خرس قهوهای ، گرک، پلنگ ، خوک وحشی، شغال ، روباه، خرگوش کل و بز ،شوکا، و از پرندگان کبک ، کبوتر جنگلی، بلدرچین ، عقاب جنگلی، کرکس، شاهین، فاخته، قرقاول را نامبرد.
منبع : کویرها و بیابان های ایران
