دشتآزادگان در ابتدا به دشت میسان یا سهل میسان و بعد از آن به بنی طرف معروف بود. در سال هزار و سیصد و چهارده خورشیدی بنا به تصویب هیأت وزیران به «دشت میشان» تغییر نام یافت و در سال‌های اخیر «دشت آزادگان» نام‌‌گذاری شد.
ساکنان این منطقه را عشایر عرب زبان تشکیل می‌دهند. این شهرستان تا سال هزار و سیصد و بیست و سه خورشیدی جزء شهرستان اهواز بود و بعد از آن با پیوستن به بخش بستان به شهرستان دشت میشان و دشتآزادگان تبدیل شد.هورالعظیم یکی از مراکز دیدنی شهر می‌باشد.
صنایع و معادن
از صنایع و معادن شهرستان دشت آزادگان اطلاعات مستندی در دست نیست.
کشاورزی و دام داری
شهرستان دشت آزادگان دارای آب و هوای گرمسیری است و محصولات گرمسیری در این شهرستان به عمل می آید. از مهم ترین محصولات کشاورزی این منطقه می توان گندم، جو، برنج، حبوبات، صیفی جات، جالیز، نباتات علوفه ای و خرما که مهم ترین محصول می باشد را نام برد. محصولات باغی شامل انواع میوه نیز در این شهرستان وجود دارد. سد رخه(انحرافی) آبگیری به درازای 192 و به ارتفاع 7/4 متر می باشد که تا 225000 هکتار اراضی را آبیاری می کند. دشت آزادگان به علت وجود مراتع سرسبز و چراگاه های بزرگ در گذشته «دشت میشان» نام داشته است. بنابراین دامپروری در این ناحیه پر رونق و با اهمیت بوده و از عمده ترین فعالیت های اقتصادی اهالی به شمار می رود. رودخانه کرخه در این منطقه دارای آب فراوانی است و ماهی های زیادی دارد و عده ای از اهالی از راه ماهیگیری از این رودخانه ارتزاق می نمایند
مشخصات جغرافیایی
شهرستان دشت آزادگان با 5844 کیلومتر مربع مساحت در باختر استان خوزستان و کنار مرز ایران و عراق واقع شده و مرکز آن شهر دشت آزادگان ( سوسنگرد) است. این شهرستان از شمال به شهرستان شوش و استان ایلام، از جنوب باختر به کشور عراق و از خاور به شهرستان اهواز محدود می باشد. شهر دشت آزادگان با 6/6 کیلومتر مربع مساحت در 60 کیلومتری شمال باختری اهواز، از نظر جغرافیایی بین 31 درجه و 33 دقیقه ی پهنای شمالی و 48 درجه و 10 دقیقه ی درازای خاوری نسبت به نصف النهار گرینویچ قرار دارد. بلندی این شهرستان از سطح دریا 10 متر و هوای آن بسیار گرم است. راه های سوسنگرد – دهلران، سوسنگرد – اهواز و سوسنگرد – هویزه از راه های این شهرستان به شمار می‌رود و فاصله هوایی آن تا تهران 941 کیلومتر است.
وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
در متون کهن عربی، فارسی، یونانی و سریانی از این منطقه با نام های «کشور میسن»، «مملکت کرخ میسان»، «کرخ میشان»، «فرات میشان»، «ایالت میسن» یا «میسان» و «میشان» یاد شده است. بر اساس همین منابع، این سرزمین در روزگار هخامنشیان آباد بوده است، چنان که از رود کرخه به عنوان زندگی بخش این سرزمین یاد کرده اند. اگرچه ایالت میسان گاه مستقل و گاه تابع فرمانروایان خوزستان بود، اما تا به روزگار سلوکیان و ساسانیان شهرت خود را حفظ کرد. در روزگار اشکانیان بیش تر از «میسن» به نام مرکز ایالت اشکانی که شوش و خوزستان را زیر فرمان داشته سخن به میان آمده است. بعدها در جنوب و جنوب باختری این سرزمین، کشور یا ایالت دیگری بنیان گرفت که «دشت میسان» نامیده شد و به هنگام فرمانروایی عرب زبان ها به «دستمیسان» تغییر یافت. مرکز این ایالت شهر سوسنگرد کنونی است که نام قدیم روستایی از آن سرزمین را، دارا می باشد. این شهرستان معروف زمانی نیز به نام شهر حکومت نشین خود، «نهرتیری» نام داشت. سلطنت میسانی بیش از 350 سال به درازا کشید، تا این که به دست اردشیر بابکان از میان برداشته شد. این منطقه در قرون وسطی، «ولایت هویزه» و در دوره های قاجاریه و اوایل سلطنت رضاخان پهلوی «بنی طرف» و «هویزه» خوانده می شد که سپس به واسطه وجود احشام و مراتع سرسبز در این ناحیه، به «دشت میشان» مرسوم گشت.
