روستای کسیل

در 54 کیلومتری جاده چالوس،بعد از گذر از میان جاده پرپیچ و خم به بهشت گمشده البرز یعنی روستای کسیل میرسید.

کسیل یک منطقه کوهستانی است،مردمان کسیل کشاورز هستند و عده کمی دامداری هم میکنند. امروزه به دلایل متعدد جمعیت این روستا در زمستان به ده خانوار هم نمی رسد.از نظر امکانات نیز در حال حاضر دارای جاده آسفالته ،آب لوله کشی،برق و تلفن می باشد.

با آب هوایی کوهستانی و مردمانی اغلب کشاورز وکمتر دامدار.امروزه به.ویژگی شاخص آن طبیعتی بکر در ارتفاعات است.قلعه لورا یا همان کسیل متعلق به قرن هفتم هجری قمری از آثارتاریخی آن است.که تا عصر صفوی نیز مسکون بو د.در این عصر همچون اغلب قلاع اسماعیله در دامنه جنوبی رشته کوه البرز برای همیشه متروک کردید.روستای گشنادر در فرا دست آن و تنگه کسیل در فرو دست آن قرار دارد.تا سال 57(قبل از انقلاب بهمن ماه) فاقد جاده ماشین رو آب لوله کشی برق وتلفن بود.به تدریج دارای امکانات فوق شد و درسال 86 نخستین تلفن شخصی ثابت وارد روستا گردید.اما مو بایل همچنان خط نمی دهد.(1) کسیل روستایی است ییلاقی با جمعتی اندک در زمستان وساکنانی بیشتر در تابستان، در طی سه دهه گذشته به جهت روند شتابان مهاجرت به شهر دامپروری آن رو به نابودی کامل رفته است.با غ داری ان بدونه وجود سیستمی منظم همچنان نیمه نفسی دارد.طبیعت بکر،کوههاو چشهه سارهای زیبا، قلاع(قلعه دختر لورا)وغار طبیعی کشکون از نقاط شاخص دیدنی آن است

گویش مردمان این روستا چیزی مابین لری و مازنی است که متاسفانه در حال حاضر فقط بومیان انجا به این زبان صحبت می کنند و فرزندان و نسل های بعد از آنها فقط این گویش یا لهجه را می فهمند ولی نمی توانند صحبت کنند.

مردم در این روستا پوشش خاصی ندارند ولی تنها لباس مشترک در بین مردهای بومی؛ عرق چین مشکی یا سرمه ای است.

محصولات کشاورزی در آنجا میوه هایی مانند سیب، گلابی، گیلاس، آلبالو، زرد آلو، هلو، گردو، فندق، آلو، گوجه سبز و… که هر کدام از تنوع زیادی برخوردارند می باشد.

گیاهان دارویی مانند: گل ختمی، گل گاو زبان، خاکشیر و…

گیاهان خوراکی خودرو از جمله: ریواس، والک، پیازک و مهمترین آنها قارچ کوهی یا به زبان محلی (کماه گوشت) است.

همه فصول در این روستا زیبایی خاص خود را دارد که در انتها عکس هایی از 4 فصل این این روستا برایتان میگذارم.

فصل بهار با باران های بهاری صداری مکرر رعد و برق،هوای خنک،صدای جاری شدن چشمه ها از دل کوه ها،آواز دلنشین پرندگان مخصوصا بلبل که از نیمه شب تا طلوع صبح گوشنواز خواهد بود.سبز شدن درختان و شکوفه های زردآلو زیبایی چشم گیری به روستا میدهد.

بعد از بهار تابستان داغ داغ ،همه جا سبز سبز و درختانی که با میوه های رنگارنگ چراغانی شده اند. در این فصل همه اهالی روستا در زمین های خود مشغول کار هستند. آفتاب ظهر تابستان کسیل به علت تمیزی هوا بسیار داغ است ولی به رفتن آفتاب خنکی این منطقه کوهستانی دوباره باز میگردد تا جایی که شبها برای خواب باید از پتو استفاده کرد که این امر برای افراد غیر بومی بسیار دلنشین خواهد بود.

پاییز رنگارنگ ،صدای خش خش برگ های پاییزی روی زمین،درختان با پوشش هایی به رنگ نارنجی زرد قهوه ای قرمز ،هوهوی باد و تق تق ریزش گردو بر روی سقف شیروانی ها دیدنیست.

و در آخر برف برف و برف ، زمستان هم در این روستا از زیبایی خاص خودش برخوردار است.روستا در سکوت مطلق ،مردمان درون خانه ها که حتی هفته ای یکبار هم همدیگر را نمی بینند. گویی انسان ها ها هم به خواب زمستانی رفته اند.دودی که از دودکش خانه ها دیده می شود نشانگر این است که این روستا متروکه نیست ،در صورتی که در گذشته شب نشینی ها،گپ زدن های پای کرسی با چراغ گرد سوز و خوردن گندم برشته و توت خشک در این روستا زبان زد خاص و عام بوده است.