مردم یزد به دلیل موقعیت این شهر و اطلاق نام «دارالعباده» به آن، کم تر به موسیقی توجه نشان دادهاند. بیش تر کسانی که صدای خوب و خوش دارند، هنر خود را از طریق مجالس عمومی روضهخوانی و مداحی عرضه میکنند. از طرفی، چون فضای جغرافیایی این شهر در مقایسه با موقعیتهای جغرافیایی هم جوار، از طراوت و نشاط چندانی برخوردار نبوده، مردم آن کار و تلاش را بر تفریحات دیگر ترجیح دادهاند. تنها سازی که در یزد به عنوان ساز بومی و محلی نواخته میشود «عربانه» است. عربانه همان دایره است که یزدیها در مجالس شادمانی و عروسی مینوازند و سایرین با کف زدن و گاهاً با خواندن ترانههای محلی و رقص این ساز را همراهی میکنند.