شب یلدا در زبان مازندرانی «چله شو» خوانده می‌شود. و شب نخست این چهل شب را «گت چله» می‌گویند.در این شب، زنان خانه از صبح روز آخر پاییز مشغول به کار می‌شوند، آن‌هاخانه را برای برپایی مراسمی سنتی آماده می کنند، همه خانواده‌ها برای شام حتما پلو می‌پزند. در اعتقادات مازندرانی‌ها شب یلدا شب مهم و پرشگونی است و همه افراد خانواده دور هم جمع می شوند و با خوردن هندوانه، ماست، میوه و آجیل(گندم بوده داده، نخود برشته، تخم هندوانه و کدو، بادام، پسته، کشمش، انجیر و توت خشک)، و برخی میوه‌های محلی مانند کِنِس سرمای فصل زمستان را از خود دور می کنند. یکی از مهمترین و خوشمزه ترین شیرینی‌های مازنی‌ها در این شب «پشت زیک» است که با کنجد و شکر درست می شود. آن‌ها معتقدند که با خوردن ماست یا هندوانه در شب یلدا، هرگز در زمستان سردشان نخواهد شد. بسیاری از خانواده ها در شب یلدا، پس از خوردن شام، برای شب نشینی شب یلدا به خانهً خویشاوند بزرگتر می روند. قبل از تناول شب چره، پدر خانه لای قرآن را می گشاید و یک صفحه از آن را قرائت می کند، سپس برای اموات خود و اهل محل درخواست آمرزش از درگاه خداوند می کند. پیران اعتقاد دارند که در این شب زمین نفس می کشد و از این به بعد روزها به اندازه یک جو بلند شده و شب ها کوتاه می گردد. در روستاهای مازندران با اعتقاد بر اینکه خیرات کردن در اول شب زمستان موجب زیاد شدن روزی می شود با کمک کردن به فردی که معروف به «آل» است و با سیاه کردن صورت خود و پوشیدن لباسی که هویتش معلوم نشود با رفتن به درب خانه های مردم برای نیازمندان آذوقه زمستان را جمع آوری می‌کند. خواندن داستان های مازندرانی،شعرهای امیرپازواری شاعرکهن مازندرانی یاامیری خوانی وگرفتن فال حافظ و فال گردوازمهمترین مراسم یلدا در مازندران است. همچنین در این شب تازه دامادهابغچه ای شامل تمام چیزهایی که برای شب چله لازم است، به اضافه ماهی و مرغ بعد از غروب آفتاب به خانه همسر آینده خود می‌فرستد
