روستای چشمیدر

روستای چشمیدر در35 کیلومتری شهر سروآباد و در فاصله مابین 46 درجه و 2 دقیقه طول شرقی و 35 درجه و 2 دقیقه عرض شمالی با ارتفاع متوسط روستا از سطح آبهای آزاد حدود 1762 متر و در دامنه سلسله جبال کوه های منتهی به شاهو که یک روستای پای کوهی و میان کوهی قلمداد می شود. در جنوب شهرستان سروآباد واقع گشته است .شیب عمودی روستا تقریبآ بیش از40% می باشد .

پیشینه تاریخی و وجه تسمیه روستا

بنا به گفته ریش سفیدان روستا (انتقال اطلاعات روستا به صورت سینه به سینه بوده) که بجز روستای فعلی در 5 مکان دیگر مردم در اطراف روستای حاضر اسکان نموده اند و محل زندگی آنان بوده که مخروبه ها و آثار بجای مانده شاهدی متقن بر این ادعا می باشد . لازم به ذکر است که با توجه به موجود بودن سنگ تاریخی مسجد ( مسجد عبدالهی ) قدمت روستای چشمیدر به بیش از 500 سال پیش بر می گردد .

وجه تسمیه

دارای سه وجه تسمیه می باشد: 1 . (( چه شمیه ر )) از چه شم و یه ر ترکیب گشته است . چه شم همان چشمه می باشد و یه ر همان عدد 3 می باشد ؛ که سه چشمه در داخل روستا به نامهای ( هانه خه لی فه – ها نه قما – هانه وو موسایا ) نمایانگر مفهوم فوق می باشد . 2 . (( چه شمیه ر )) که قبلآ چشمی زر بوده است در سالهای پیش مرکز 38 روستا بوده و مردم روستا های اطراف به صورت اقماری جهت کسب و تجارت و همچنین معامله کالا به کالا به روستای چشمی زر مراجعه نموده و بعد از گذشت زمان به چشمی در تبدیل گشته است . 3 . چشمیدر از چشمه و دره گرفته شده است , که قرار گرفتن روستا در بین سه چشمه و دو دره نمایانگر منطق نامگذاری فوق می باشد که دومین وجه تسمیه بنا به گفتار معتمدان و ریش سفیدان روستا صحیح تر می باشد.

وجه تمایز روستای چشمیدر

وجه تمایز روستای چشمیدر در محور ژاورود :1) این وستا با حفظ فرهنگ قدیمی خود و حساب ( 3 ماه 3 ماه , قدیمی) فصل کشت و زراعت و همچنین چهار فصل موجود و حتی عید نوروز با دیگر روستا های منطقه تفاوت دارد . که این تاریخ 25ر وز قبل از تاریخ هجری شمسی می باشد. مثلآ 5 اسفند اولین روز بهار روستای چشمیدر می باشد . که مردم روستا با جشن و شادی و روشن نمودن آتش در روی کوه ها – خیابانها و کوچه ها این فرهنگ قدیمی را حفظ نموده اند . 2) داشتن دانشجوبان و نفرات زیاد فارغ التحصیل دانشگاهی نسبت به جمعیت شاید در سطح استان هم بی نظیر باشد . در سال 1387 همایش دانشجویی با تعداد 138 نفردانشجو در مقاطع مختلف و 189 نفر فارغ التحصیل که با همکاری تمام مردم روستاودهیاری برگزار شدنمایان گر تصدیق ادعای فوق است . لازم به ذکر است در سال 1388 تعداد 26 نفر دیگر دانشجووارد دانشگاها ی آموزش عالی کشور شده اند عوامل طبیعی و پوشش گیاهی و جنگلی :

جنگلهای اطراف روستا که اکثریت درختان بلوط , ون , زبان گنجشگ , بید و بید وحشی می باشند و مراتع پوشیده از گیاهان دارویی و غیر دارویی از جمله : انگور مار ( میوه مارانی ) , شوید ( شویته ) , کنگر ( قنری ) , گیاه شکر تیـغ آر

( که ر تشی ) , تره کوهی (کنی وال)،توت فرنگی ،گل مریم (هه رمه لی-هیرو)،گل سفیدیا خشخاش (گاووگولن که )،آویشن (هه زبیه )،گل گاو زبان (گوزر بانه ) ،خاکشیر(شیشان تره ) ، شقایق (هه لی زه دره)، بنفشه(ونوشه) ،گزنه (گه زه نی ) ،شلغم (شه له می نه) ،رازیانه (رازیانه )،ریحان سیاه وسفید ،سیاه دانه (سیاوله ) ،بار هنگ(گوله ری کی شه)،نخود فرنگی (وه لی ره ) ، شقاقیل (گه زره دیمی ) ، تمشک (دوودرک )،شنگ(شه نی )، زعفران وحشی (پی ژووکی )،تر تیز ک آبی (کووزه له )می باشد .

روستای چشمیدر دارای اب وهوای کوهستانی که بارش سالیانه به طور میانگین 1037 میلیمتربوده وبیشترین آن مربوط به ماههای بهمن وفروردین می باشد .وحداکثر دما مربوط به مرداد ماه 28 درجه وکمترین دما مربوط به اسفند ماه 8-درجه می باشد که دارای خاک شنی ورسی است که ومراتع به صورت چمن زار بوده ودر اکثر فصول سال سرسبز می باشد . قسمت غربی وجنوبی روستا کوههای هم چو ( ماموان –به لچه واورحمانی –ونه کی که لی – قه لاوو پارسانی –ته په وسه لیمی –سه رداو که لی)را تشکیل داده است وروستا دارای کوه پایه های هم چو (که مه ره سیاواه –ده شته گوره –چه لوانا –که له که جر –نایشت –بانه کله –قه لوزه-پارسان –هانه می له وه-هانه گه زنه )می باشدو دارای دشت وزمینهای ناهمواری همچو (کوله جوه-هانه سه رده – هانه که وه –لایه گاه –شرواله-ورده گاه –ته خته ووره تاوی –هه وارومیری – هو رازه – دره وباواشی خی –ده ر وآساوی –ده روته خته وبی – پین که بره –هالیه گوره –میاروان- ده ر و ناعلی ج آوای –آساوه کونه –مازیارا –برغوال- دومه شته –ونه خوگی –هانه ویس که ره م – مه رزه جر –جوو حاجی- هانه روسم –هانه کی سلان –چاله گوره –وره تاو هانه ویس که ره می-چالل و کی خای –لوته و مازیارای- ورانور-تفاو حمالتی –تفه بی تو ما- دو تفله –هانه هلو چان –هوز وه لی –وزه شاکله –مه رجی کی –مه لگاو زیارتا –هانه گلی سه ر-) می باشد .اطراف روستای چشمیدر را در شمال نسنار در جنوب ژریژه در غرب اریان ودر شرق بوریدر احاطه نموده است .با توجه به موقعیت فیزیکی روستا وشیب 40در صد داخل روستا در صورت بارش برف وباران زیاد احتمال ریزش بهمن و سیل خیلی زیاد است . مساحت میدانی داخل روستا 14 هکتار وکل مساحت استحفاظی روستا 260 هکتار می باشد

عوامل اقتصادی

در آمد اصلی روستا به ترتیب 1)گچ کاری 2)فرهنگی (معلمی –دبیری – استادی – کارمندی –پرستاری )3)کشاورزی (زراعت: آبی 44.5 هکتار –زراعت دیمی 6.5هکتار-)باغبانی :(باغ دیمی 150 هکتار –باغ ابی 50 هکتار )که جمعا” 185 خانوار کشاورز هستد .لازم به ذکر که 71 درصد از کل جمعیت روستا که در سن فعالیت قرار دارد (10 سال به بالا ) حدود 31 درصد از انان شاغل هستند .در ضمن روستا دارای مرغداری 20000هزار قطعه –زنبور دار – دامدار – دامپرور و هم چنین ام دی اف و پی وی سی کار بوده که این امر سبب اشتغال چندین نفر دیگر شده است . در کل می توان گفت روستای چشمیدر فاقد افراد مرد بیکار می باشد .و حدود 75 نفر از زنان ودختران روستا صنایع قالی بافی را به مدت 3 سال انجام دادند به دلیل نداشتن پشتوانه مادی و فروش نرفتن قالی ماهی درهم در حال حاضر هیج گونه فعالیتی صورت نمی گیرد . امکانات روستا :

روستا دارای امکانت ذیل الذکر می باشد :

1) مدارس ابتدای با 43 نفر دانش آموز (20 دختر -23 پسر ) ،راهنمایی با 64 نفر دانش آموز (35 دختر 29 پسر)و دبیرستا ن با46 نفر دانش آموز که همگی پسر هستند 2) سنگ فرش خیابان 10 متری 3) دکل مخابراتی بی تی اس 4)دکل گیرنده صدا وسیما با 3شبکه همراه شبکه استانی ،5) تعاونی روستای با خدمات دهی به 12روستا 6) منبع آب شرب و لوله کشی بهداشتی زیر نظرابفار7) خانه بهداشت 8)مرکز مخابراتی ثابت وخدمات دهی مخابراتی به روستاهای نسنار ،یوژنان و هرسین 9)آسفالت جاده روستا تا 1950 متر مانده به داخل روستا 10)جمع آوری ،حمل و دفع بهداشتی زباله در روستا هر دو روز یک بار به صورت مستمر لازم به ذکر جاده دفع زباله به طول 3کیلومتر توسط مشارکت مردم با همکاری شورای اسلامی ودهیاری روستا احداث شده است . 11) ساختمان دهیاری 12)تراکتور دهیاری عوامل انسانی وجمعیت روستا :

مردم روستا با حفظ اداب ورسوم به جا مانده از پیشینیان با زبان اورامی صحبت می نمایند که زنان ومردان با پوشیدن لباس کردی که هر کدام دارای مشخصات جداگانه وطرز پوشیدن متفاوتی می باشند مثلا” اکثر مردان باپوشیدن (رانک وچوخه – که وا پانتول وگیوه در تلاشند تا اداب ورسوم گذشتگان خود رارعایت نماییند .هنوز در این روستا مردم در غم وشادی یکدگر شریک هستند وبا محبتهای صمیمی خودکه شبها به صورت شب نشبنی به منزل هم رفته تا همیشه یارو یاور هم دیگر بوده وبر اتحاد خود بیا فزایند .

جمعیت روستا به دو صورت فصلی وثابت می باشد که جمعیت فصلی در حال حاضر بالغ بر 1630 نفر می باشد و جمعیت ثابت 1234نفر بوده که از این تعداد 646نفر زن و590 نفر مرد می باشند . جمعیت باسوادی مردان 91%و زنان 87%می باشد