به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، یک تیم تحقیقاتی در موسسه علوم "وایزمن" ابتدا در حال تحقیق و بررسی این موضوع بودند که چگونه سلولهای طبیعی پوست انسان می‌توانند مقاومت سلولهای سرطانی به شیمی درمانی را تحت تاثیر قرار دهند.
محققان در این پژوهش یک نمونه خاص از سلول های پوست را برای ایجاد یک مقاومت عجیب در سلول های سرطانی پانکراس به یک دارو شیمی درمانی معمول به نام "جمسیتابین"(gemcitabine) مورد بررسی قرار دادند.
محققان بعدا کشف کردند که یک باکتری، سلولهای پوست را آلوده کرده و درست قبل از اینکه همه آن را در سطل زباله قرار دهند، تصمیم گرفتند نگاه دقیق‌تری به آن بیندازند.
دکتر راوید استراسمن، سرپرست آزمایشگاه وایزمن می‌گوید: "ما تقریبا آن نمونه را رها کردیم، اما یه یک باره و کاملا تصادفی تصمیم گرفتیم آن را بیشتر بررسی کنیم."
این تیم کشف کرد که یک طبقه بندی از باکتری‌های "گاماپروتئوباکتریا"(Gammaproteobacteria) می‌تواند داروی شیمی درمانی را متابولیزه کرده و آن را بی اثر کند.
تحقیقات بیشتر نشان داد که یک شکل بسیار خاصی از باکتریها، که یک ایزوفرم بلند از یک ژن خاص به نام CDD دارند، می‌توانند داروهای سرطانی را غیرفعال کنند.
محققان بعدا در مورد اینکه آیا این باکتری خاص در تومورهای پانکراس انسان وجود دارد، تردید کرده و بر این باورند که این باکتری در بدن انسان نیز می‌تواند به طور قابل توجهی مانع از اثربخشی شیمی درمانی شود.
آزمایش 113 نمونه تومور پانکراس نشان داد که 76 درصد از نمونه‌ها حاوی باکتری‌هایی بودند که عمدتا در دسته‌بندی گاماپروتئوباکتریا قرار داشتند.
مطالعات بیشتر بر روی موش‌ها نشان داد باکتری‌هایی که دارای ژن CDD هستند، اثربخشی جمسیتابین در حمله به تومورهای پانکراس را مهار می‌کنند.
نکته هیجان انگیز اینجا بود که هنگامی که باکتریها با یک دوره آنتی بیوتیک از بین رفتند، موش‌ها به داروهای شیمی درمانی پاسخ دادند.
این کشف تصادفی می‌تواند موج جدیدی از پیشرفت را در درمان‌های موجود سرطان به وجود آورد.
محققان در حال بررسی این امر هستند که آیا این باکتریها یا سایر باکتریها با رفتارهای مشابه، در انواع سرطان‌های دیگر وجود دارد یا خیر و چه تأثیری بر اثربخشی داروهای سرطانی دارند.
این پژوهش در مجله Science منتشر شده است.
