ماهان شبکه ایرانیان

بهترین زایمان؛ زایمان در آب (۱)

بیشتر افراد در آب احساس خوب و آرامی دارند و کمتر کسی پیدا می‌شود که با قرار گرفتن در آب احساس آرامش نکند.

بهترین زایمان؛ زایمان در آب (1)

تحریریه دنیای سلامت

عمل زایمان در آب بسیار ساده است. برای کاهش درد زایمان طبیعی، مادر درون حوضچه‌های استریل آب قرار می‌گیرد و در صورتی که احساس آرامش کند، برای تولد نوزاد نیازی نیست از آب بیرون بیاید و زایمان به صورت طبیعی درون آب انجام می‌شود.

نوزاد در طول 9 ماه در مایع داخل رحم مادر رشد کرده است، بنابراین به راحتی با آب ارتباط برقرار می‌کند و زایمان بدون هیچ مشکلی درون آب انجام می‌شود.

بیشتر افراد در آب احساس خوب و آرامی دارند و کمتر کسی پیدا می‌شود که با قرار گرفتن در آب احساس آرامش نکند. شاید به این خاطر باشد که زندگی تمام انسان‌ها در رحم درون مایع، آغاز می‌شود و این آشنایی اولیه با آب در طول زندگی با ما همراه است. نطفه در سه روز اول، از حدود 97 درصد و جنین در 8 ماهگی از 81 درصد آب تشکیل شده است و بدن یک انسان بالغ را 50 -70 درصد آب تشکیل می‌دهد که این مقدار بسته به میزان بافت چربی متفاوت است.

نوزاد تازه متولد شده قبل از اینکه بتواند راه برود یا بنشیند، به طور طبیعی با آب آشنا است و قبل از یادگیری شنا، سال‌های اول زندگی می‌تواند زیر آب دست و پا بزند و شنا کند و با چشمان باز، دور و اطراف خود را ببیند و زمانی که نیاز به هوا و تنفس داشته باشد، به طور طبیعی روی آب بیاید و نفس بکشد؛ اما به نظر می‌رسد انسان با گذشت زمان، این غریزه را از دست می‌دهد و در صورت عدم یادگیری شنا در آب غرق می‌شود.

از هزاران سال پیش تاکنون برای سهولت زایمان و کاهش درد زنان از آب استفاده می‌شود. خوابیدن و نشستن در آب گرم موجب آرامش می‌شود. ترشح هورمون استرس در بدن کاهش می‌یابد و تولید اندورفین که مهار‌کننده درد است، افزایش پیدا می‌کند. استرس ترشح نورآدرنالین و کاتکول آمین‌ها را افزایش داده و بالا رفتن این هورمون‌ها موجب افزایش فشار خون و مانع کار زایمان می‌شود.

مزایای زایمان در آب

 زنانی که در آب زایمان می‌کنند، نسبت به سایر افراد، کمتر نیاز به آرام‌بخش و مسکن دارند. در واقع آب درد را تسکین می‌دهد. در تحقیق روی زنانی که برای اولین بار زایمان انجام ‌دادند، مشخص شد که فقط 24 درصد آنها مسکن استفاده کرده‌اند؛  اضطراب و استرس کاهش می‌یابد و کاهش استرس موجب کاهش درد و افزایش اعتماد به نفس در توانایی زایمان می‌شود. 

شناور بودن در آب، به تغییر موقعیت مادر کمک می‌کند و موجب می‌شود، با انقباضات رحم، راحت‌تر کنار بیاید و آن را تحمل کند.  زایمان در آب، خطر پاره شدن بافت بین مهبل و مقعد را کاهش می‌‌دهد و از آنجایی که انعطاف‌پذیری بدن در آب بیشتر است، واژن کاملاً باز شده و برای خارج شدن سر نوزاد نیاز به پارگی بافت بدن نیست.

شناور بودن در آب گرم، بدن را تحریک می‌کند و تولید هورمون ضد درد (اندورفین) افزایش می‌یابد. در صورت عدم رضایت، هر زمان که احساس ناراحتی کنید، می‌‌توانید از آب خارج شوید و در خشکی زایمان کنید. چه کسانی نمی‌توانند از این شیوه استفاده کنند:  مادرانی که به بیماری دیابت، بیماری قلبی، کلیوی و نیز به بیماری هرپس مبتلا باشند. 

ابتلا به بیماری فشار خون بالا و یا پره‌اکلامپسی  نوزاد بسیار کم‌وزن و کوچک که در دوران بارداری به خوبی رشد نکرده باشد.  در صورت دو یا چند قلو بودن نوزادان  در صورتی که با پا به دنیا بیاید به طور طبیعی نوزاد با سر به دنیا می‌آید.

آمار مرگ و میر نوزادان

 در سال 1994 و 1996 تحقیقی در انگلیس صورت گرفت که نشان داد از 4032 تولدی که در آب انجام شد، حتی یک نمونه مرگ هم گزارش نگردید. در میان سال‌های 1985- 1999، بیش از 150000 تولد در آب گزارش شده است و از میان آنها، حتی یک نمونه مرگ در اثر تنفس نادرست و دیرهنگام گزارش نشده است.

فقط در سال‌‌های اولیه‌ای که این شیوه استفاده می‌شد، به دلیل سهل‌انگاری و زیر آب ماندن بیش از 15 دقیقه، یک نوزاد دچار خفگی شد که آن هم در کالبدشکافی ریه‌های این نوزاد آب پیدا نشد و دلیل مرگ جدا شدن جفت از دیواره رحم مادر و بندناف گزارش شد. به طور کلی تمامی پزشکان توصیه می‌کنند بهتر است به محض اینکه نوزاد به دنیا آمد، آن را از آب بیرون بیاورید.

 گروهی از زنان نگران ابتلا به عفونت هستند. در واقع، هیچ منبع علمی وجود ندارد که نشان دهد زنانی که در آب زایمان می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونت هستند.

تمیز نگه داشتن و استریل بودن تجهیزات و لوازم زایمان، به عدم عفونت مادر کمک می‌کند. در انگلستان تحقیقی روی 541 زایمان در آب انجام شد که در هیچ‌کدام از آنها هیچ نوع عفونت جدی وجود نداشت. در طول زایمان ماما یا پزشک، باید دائم دمای آب را چک کنند.

مدت زمان ماندن نوزاد زیر آب

در ایالات متحده آمریکا، پزشکان بعد از ده ثانیه نوزاد را از آب بیرون می‌کشند. از نظر فیزیولوژیکی، جفت، اکسیژن مورد نیاز کودک را تأمین می‌کند و هرگز نمی‌توان پیش‌بینی کرد که چه مدت بعد از جدا شدن جفت از نوزاد، جریان اکسیژن متوقف می‌شود. بنابراین بهتر است بعد از اینکه نوزاد به دنیا آمد برای دقایقی در آغوش مادر رها شود...

برای خواندن بخش دوم- بهترین زایمان؛ زایمان در آب- اینجا کلیک کنید.

قیمت بک لینک و رپورتاژ
نظرات خوانندگان نظر شما در مورد این مطلب؟
اولین فردی باشید که در مورد این مطلب نظر می دهید
ارسال نظر
پیشخوان