فاطمه عیدیون در گفتگو با خبرنگار مهر، هنر سوزن زنی را روح بخشنده به تیغه‌های پولادی علامت دانست و از گرایش خود به این هنر گفت: پدر من، نخستین و تنها استاد من در ارتباط با هنر سوزن‌زنی بود. او به من آموخت چگونه روی تیغه‌های علامت، خوشنویسی کنم و بر سپر و کلاه خود و شمشیر و گرز، نقوش اسلیمی و ختائی و گل و مرغ را نقش بزنم.
این هنرمند سوزن زنی به چگونگی اجرای طرح‌ها و نقش‌ها و خطوط مختلف روی تیغه‌های علم اشاره و بیان کرد: ما ابتدا طرح موردنظر را بر آهن می‌اندازیم و آن را با مایعی که ترکیب لاک الکل و جوهر نمک است پر می‌کنیم. پیش از آن‌که لاک الکل خشک شود باید با یک قلم معمولی که برای خوشنویسی به کار می‌رود و نوک آن، به قدری نازک شده که به سوزن می‌ماند (وجه تسمیه این هنر به سوزن‌زنی هم، همین است) جوهر را برداشته و به سطح آهن برسیم.
عیدیون، پیشینه هنر سوزن‌زنی و ساخت علامت را به روزگار آل بویه نسبت داد و افزود: ساخت علم به روزگار آل بویه برمی‌گردد اما در دوره صفویه رونق بیشتری پیدا کرده و همواره مخاطبان خود را داشته است. هنوز هم این هنر، طرفداران خاص خود را دارد و علامت‌سازان، همه یکدیگر را می‌شناسند و افراد مختلف طراحی و اجرای بخش‌های مختلف یک علامت را برعهده دارند اما همه این افراد چون حلقه های زنجیر به هم وصل اند. برای مثال بسیاری از علامت سازان، کار طراحی و خوشنویسی روی تیغه‌های علم آن را به من سفارش می‌دهند و من نوعی در طول سال، مشغول به کار هستم و فعالیت ما به ماه محرم محدود نمی شود.
عیدیون با اشاره به این‌که هنوز هنر سوزن‌زنی به درستی معرفی نشده است گفت: هنوز این هنر، آن‌گونه که باید و شاید شناخته نشده و من برآنم تا این هنر را در فهرست آثار ملی به ثبت برسانم. امیدوارم مسئولان سازمان میراث فرهنگی هم، همکاری کنند و زمینه‌های ثبت این هنر را فراهم بیاورند. چرا که سوزن زنی شبیه به طراحی روی کاغذ است اما نقش به جای آن که روی صفحه کاغذی تصویر شود روی تیغه فلزی نقش می بندد و بعد به وسیله خورده شدن با اسید، خطوط و نقوش برجسته مشخص و معلوم می شود.
به گفته این هنرمند سوزن زنی، شیوه آموزش این هنر، استاد و شاگردی است و علاقه‌مندان باید نزد استاد بروند و شروع به کار کنند و این هنر را ضمن کار بیاموزند.
وی ادامه داد: خود من از بچگی، کنار دست پدرم می‌نشستم و از او یاد می‌گرفتم. از 15 سالگی، کار را به طور حرفه‌ای آغاز کردم و باور دارم که هنر سوزن زنی، فقط هنر مردانه ای نیست و همان طور که پیش از این اشاره شد شبیه به طراحی و نقاشی روی کاغذ است و با حکاکی تفاوت دارد.
