حضور لنفوسیت‌ها در ادرار نرمال می‌باشد، اما ترشح بیش از حد آن ها ممکن است نشانه‌ای از عفونت دستگاه ادرار باشد. جهت شناخت علل و روش‌های درمان وجود لنفوسیت‌ها و یا سلول‌های سفید خون مازاد در ادرار، مقاله‌ی زیر را مطالعه کنید.
سیستم ادرار شامل کلیه‌ها، حالب‌ها، مثانه و مجاری ادرار می‌باشد. در صورتی‌که در آنالیز ادرار، حضور لنفوسیت‌ها بدون نیترات تشخیص داده شود، می‌تواند نشانی ای از عفونت سیستم ادرار باشد. لنفوسیت‌ها، سلول‌های سفید خون بوده که به مبارزه با عفونت‌ها در بدن پرداخته، اما حضور آن‌ها در ادرار اغلب باعث بروز عفونت‌های باکتریایی می‌گیرد. مقادیر پایین لنفوسیت که معمولا سلول‌های پیر و آسیب دیده هستند، از طریق ادرار خارج می‌شود. سطوح نرمال لنفوسیت‌ها در ادرار حدود صفر تا 10 می‌باشد، اما در صورتی‌که این سطح از 20 تجاوز کند، به منظور جلوگیری از بروز عواقب خطرناک، بهتر است با پزشک مشورت شود.
به منظور تشخیص سطح لنفوسیت‌ها در ادرار، باید آنالیز ادرار انجام شود. حضور لنفوسیت در نتایج آنالیز ادرار بهترین روش به منظور نشان دادن افزایش سطوح لنفوسیت در ادرار می‌باشد. در صورتی‌که سطح لنفوسیت‌ها در ادرار از حد مجاز تجاوز کند، باعث شده تا کلیه‌ها و مثانه تحت تاثیر قرار گیرند. با کمک کیت تست خانگی شما می‌توانید وجود پروتئین‌ها، نیتریت‌ها و لنفوسیت‌ها را در ادرار تشخیص دهید. بیمار می‌تواند نمونه‌ی ادرار خود را جهت تست به آزمایشگاه نیز بفرستد که در آن‌جا سه آزمایش جداگانه میکروسکوپی، تصویری و شیمیایی بر روی آن صورت می‌گیرد. این آزمایشات بینش دقیقی درباره‌ی سلامت کلی بیمار و وضعیت ادرار او ارائه می‌دهد. لنفوسیت‌ها می‌توانند یا توسط مشاهده‌ی آن‌ها زیر میکروسکوپ و یا با کمک تست شیمیایی که نشان دهنده‌ی حضور آنزیم آزاد شده توسط سلول‌های سفید می‌باشد، مشاهده شوند.
علل
عفونت‌های کلیوی مانند پیلونفریت می‌تواند منجر به افزایش سلول‌های سفید خون در ادرار گردد. این عارضه عفونتی بوده که در دستگاه ادراری رخ داده و به کلیه‌ها گسترش می‌یابد. با این‌حال، خطر بروز عفونت‌های کلیوی در افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند و یا در میانی افرادی که از کانتر ادرار برای مدت زمان طولانی استفاده می‌کنند، شایع‌تر می‌باشد.
عفونت و یا کیست مثانه نیز ممکن است منجر به ترشح بیش از حد لنفوسیت‌ها در ادرار گردد.
مسدود شدن سیستم ادراری نیز می‌تواند منجر به ورود خون به ادرار گردد. انسداد می‌تواند به واسطه‌ی تروما، تومور لگن، سنگ کلیه یا مثانه، هیپرتروفی پروستات و یا ورود مواد خارجی ناخواسته در دستگاه ادرار رخ دهد.
حضور پروتئین‌ها و لنفوسیت‌ها در ادرار در طی دوران بارداری نسبتا شایع می‌باشد. در طول بارداری، این احتمال وجود دارد که سطوح سلول‌های سفید خون در ادرار افزایش یابد و احتمال آلودگی پروتئینی از مبهل نیز وجود دارد.
با این‌حال، در صورتی‌که این موضوع تداوم داشته باشد باید با پزشک مشورت گردد.
علل دیگر حضور لنفوسیت‌ها در ادرار، مقاربت جنسی می‌باشد. باکتری‌ها ممکن است از این طریق وارد مجاری ادراری شده و منجر به بروز عفونت گردند. نگه داشتن طولانی مدت ادرار نیز می‌توانند باعث ایجاد فشار بیش از حد به فرد و تضعیف مثانه گردد. این امر باعث شده تا مثانه نتواند به طور کامل ادرار را تخلیه کند و منجر به بروز عفونت باکتریایی می‌گردد.
علائم وجود لنفوسیت در ادرار
التهاب کلیوی، تومور مثانه، تب و لرز، تکرر ادرار، خون در ادرار، سوزش و احساس درد هنگام ادرار کردن، بوی بد و تیرگی ادرار
روش‌های درمان
درمان سطوح لنفوسیت‌ها در ادرار در درجه‌ی اول وابسته به علت عفونت می‌باشد. قبلا، استفاده از آنتی بیوتیک‌ها در درمان این بیماری مفید بود. برخی مواقع می‌توان این گونه تصور کرد که وجود سلول‌های سفید خون اضافی در ادرار جهت مقابله با خود عفونت می‌باشد. اما در صورتی‌که عفونت بیش از حد شدید باشد، دنبال کردن توصیه‌های درمانی پزشک متخصص در این زمینه مفید می‌باشد. در برخی موارد، نیاز به بستری شدن فرد در بیمارستان نیز وجود دارد.
عفونت‌های دستگاه ادراری به واسطه‌ی وجود لنفوسیت‌ها در ادرار در زنان نسبت به مردان شایع‌تر بوده و این بیماری می‌تواند از التهاب مجاری ادراری تا عفونت‌های شدید کلیوی و مثانه متنوع باشد. رعایت بهداشت مناسب یکی از مهم‌ترین عواملی بوده که می‌تواند به رهایی از این عفونت‌ها کمک کند. حفظ بهداشت شخصی، تعویض روزانه لباس زیر و از حوله در پیشگیری از بروز این بیماری موثر می‌باشد. بهتر است این لباس‌ها به شکل صحیح شسته شده و آن‌ها را به منظور کشتن میکروارگانیزم‌هایی که باعث بروز عفونت می‌گردند، به خوبی خشک گردد. غذاهای غنی از ویتامین B و C به بهبود سیستم ایمنی کمک کرده و این امر باعث تقویت بدن جهت مقابله‌ی موثرتر با عفونت ها می‌گردد.