برترین ها: هستون چهارم اکتبر 1923 با نام چالرز کارتر در حومه
شیکاگو به دنیا آمد و در بیشه زارهای میشیگان بی آنکه همبازی داشته باشد
بزرگ شد. چارلز جوان کتاب های ماجرایی می خواند و همان حال که با تفنگ
اسباب بازی خود این طرف و آن طرف پرسه می زد، بازی های خاص خود را ابداع می
کرد. پدر و مادر چارلز از هم جدا شدند و مادرش با چستر هستون سرپرست
کارخانه ای در ایلینویز ازدواج کرد.
چارلز که بسیار خجالتی بود در شهر بزرگ احساس راحتی نمی کرد و نمی توانست
خود را با دبیرستان جدید وفق بدهد. او به ناچار به واحد تئاتر مدرسه پناه
برد. هستون بعدها نام فامیل ناپدری را برای خود برگزید و در 1941 بورسیه
بازیگری دانشگاه نورث وسترن را به دست آورد.
ستاره هالیوود حضور پرقدرت خود را در اختیار تعدادی از تحسین شده ترین و
موفقترین فیلم های نیمه میانی قرن بیستم قرار داد. "بن هور” به کارگردانی
ویلیام وایلر سال 1960 برنده 11 جایزه اسکار شد که از این نظر تنها دو فیلم
جدیدتر "تایتانیک” 1997 و "ارباب حلقه ها: بازگشت پادشاه” با این فیلم
پهلو می زنند. "ده فرمان”، "ال سید”، "55 روز در پکن”، "سیاره میمون ها” و
"زمین لرزه” دیگر فیلم های موفق او بودند.
هستون همیشه دوست داشت در مورد تعدادی از شخصیت های تاریخی که به نقش آنها
ظاهر شده بود حرف بزند؛ افرادی چون اندرو جکسن (”بانوی رئیس جمهور” و "دزد
دریایی”)، حضرت موسی (ده فرمان)، نقش اصلی فیلم "ال سید”، یحیی تعمیددهنده
(بزرگترین داستان عالم)، میکل آنژ (رنج و سرمستی)، ژنرال گوردون (خارطوم)،
"مارک آنتونی (”جولیوس سزار” و "آنتونی و کلئوپاترا”)، کاردینال ریشلیو
(سه تفنگدار) و هنری هشتم (شاهزاده و گدا.)
هستون به عنوان بازیگر اولین بار در دو فیلم مستقل ساخته دیوید برادلی
همکلاسی خود در دانشکده ظاهر شد. او در 1942 نقش اصلی فیلم Peer Gynt را
بازی کرد و در نسخه 1949 برادلی از "جولیوس سزار” به نقش مارک آنتونی ظاهر
شد. او برای این فیلم هفته ای 50 دلار می گرفت.
اسوشیتدپرس
اعلام کرد هستون سال 2002 فاش کرد نشانه هایی از بیماری آلزایمر در او
دیده می شود و افزود "باید شجاعت خود را حفظ کنم و در عین حال به یک اندازه
تسلیم شوم.” او با قامت تنومند، چهره خوش ترکیب و صدای پرطنین خود گزینه
ای مناسب برای حضور در نقش شخصیت های مذهبی و تاریخی در هالیوود سال های
1950 و 1960 بود. هستون اغلب می گفت: "چهره من به یک قرن دیگر تعلق دارد.”
بازیگر
فقید در دنیای خارج از تصویر نیز نقش یک رهبر را داشت. او مدتی رئیس انجمن
بازیگران و موسسه فیلم آمریکا بود و در سال های 1950 با جنبش حقوق بشر
همراه شد، اما هر چه سن اش بالاتر رفت بیشتر دیدگاههای محافظه کارانه پیدا
کرد و به حمایت از نامزدهای محافظه کار پرداخت.
او
در 1998 رئیس انجمن ملی تفنگ شد و در آگهی های تبلیغاتی تفنگ به دست ژست
گرفت و به بیل کلینتن رئیس جمهور وقت آمریکا نیز طعنه زد. هستون که مایکل
مور فیلمساز جنجالی آمریکا در مستند "بولینگ برای کلمباین” آشکارا ریاست او
را بر انجمن ملی تفنگ زیر سئوال برد، آوریل 2003 از ریاست این انجمن کناره
گیری کرد و به اعضا گفت تمام لحظه های پنج سال ریاست خود را دوست داشت.
هستون اواخر همان سال مدال آزادی ریاست جمهوری را
دریافت کرد که بالاترین نشان شهروندی ایالات متحده است. دشمنی دیرین او با
اد آسنر دیگر بازیگر آمریکایی که آشکارا یک دموکرات بود و دو دوره ریاست
انجمن بازیگران آمریکا را به عهده داشت، بر کسی پوشیده نبود. فعالیت های
هستون در سال های پایانی عمر عملادستاوردهای او را به عنوان یک بازیگر که
خیلی هم قابل ملاحظه بود، تحت الشعاع قرار داد.
هال بی. والیس تهیه کننده فیلم معروف "کازابلانکا” در 1950 هستون را در
فیلم تلویزیونی "بلندی های بادگیر” دید و به او پیشنهاد کرد با او قرارداد
ببندد. همسرش لیدیا کلارک که او نیز یک بازیگر بود به هستون یادآوری کرد که
آنها تصمیم گرفته بودند کار خود را در تئاتر و تلویزیون دنبال کنند، اما
او پاسخ داد: "خب، شاید فقط در حد یک فیلم تا ببینیم کار در سینما چطور
است.”
فیلم نوآر
"شهر تاریک” تولید سال 1950 اولین فیلم هالیوودی هستون بود. سسیل بی. دمیل
سپس او را برای بازی در نقش رئیس یک سیرک بزرگ در فیلم "بزرگترین نمایش
زمین” برگزید که در 1952 به عنوان بهترین فیلم از نگاه آکادمی فیلم آمریکا
انتخاب شد.
هستون در
ادامه تا نیمه های دهه 1950در فیلم هایی چون "وحشی”، "روبی جنتری”، "بانوی
رئیس جمهور”، ( Pony Expressبه نقش بوفالو بیل)، "پیکان”، "بد برای دیگری”،
"جنگل برهنه”، "راز اینکاها”، "افق های دور”، جنگ شخصی سرگرد بنسن” و
"لوسی گالانت” نقش آفرینی کرد.
بیشتر این فیلم ها آثاری کم هزینه و فراموش شدنی بودند و به نظر می رسید
هستون ستاره معمولی فیلم های اکشن باقی بماند. اینجا بود که دمیل رئیس
قدیمی اش به داد او رسید. فیلمساز نامدار خیلی وقت بود به فکر ساخت نسخه
جدید و کاملامتفاوت فیلم "ده فرمان” بود که قبلادر 1923 و در عصر سینمای
صامت به تصویر کشیده بود.
دمیل می خواست
در "ده فرمان” جدید داستان های کتاب مقدس را با روایت مدرن تلفیق کند. او
کاملاتحت تاثیر شباهت چهره هستون با تندیس میکل آنژ از حضرت موسی (ع) قرار
گرفته و بخصوص شباهت بینی شکسته هستون با آن مجسمه برایش جالب بود، اما پیش
از انتخاب این بازیگر برای نقش موسی مدت ها از او تست گرفت. فریزر کلارک
هستون فرزند تازه به دنیا آمده هستون نیز نقش موسی نوزاد را در فیلم داشت.
هستون سپس در تریلر نامتعارف "نشانی از شر” (1958، اورسن ولز) در نقش
بازرس ویژه مواد مخدر مکزیک کنار فیلمساز بزرگ جنت لی و مارلنه دیتریش نقش
آفرینی کرد و در "سرزمین بزرگ” (1958، ویلیام وایلر) با گریگوری پک و جین
سیمونز همبازی شد. او سال بعد در "غرق شدن مری دیر” مایکل آندرسن کنار گاری
کوپر قرار گرفت و بعد نوبت نقش آفرینی بزرگ او شد: "بن هور”.
هستون اولین بازیگری نبود که برای بازسازی فیلم 1925 "بن هور” بر مبنای
داستانی در کتاب مقدس در نظر سازندگان بود. پیش از او مارلون براندو، برت
لنکستر و راک هادسن بازی در نقش جودا بن هور را رد کرده بودند. هستون نقش
دوست دوران کودکی مسالا(استفن بوید) از همراهان فرمانده رومی اورشلیم را
پذیرفت و برای حضور در صحنه معروف مسابقه ارابه رانی دو ماه تمرین کرد.
موفقیت فراوان فیلم "بن هور” و اسکاری که هستون برای این فیلم گرفت، او را
به یکی از گرانترین ستاره های هالیوود تبدیل کرد. او سپس در کنار فیلم های
حماسی بزرگ چون "ال سید” و "55 روز در پکن” در فیلم هایی کوچکتر چون "سر
الماس” 1962، "ویل پنی” 1968 و "فرودگاه 1975” 1974نقش آفرینی کرد.
هستون در سال های آخر در فیلم هایی مانند "دنیای وین 2” 1993 و "تومبستون”
1993 نقش هایی کوتاه به عهده گرفت. او اغلب به دنیای نمایش بازمی گشت و در
نمایش هایی مانند "سفر روز طولانی به شب” و "مردی برای تمام فصول” ظاهر شد.
ستاره عصر طلایی هالیوود چند کتاب نیز نوشت: "زندگی بازیگر: خاطرات 1956
-1976” که در 1978 منتشر شد، "خاطرات پکن: 1990” در کارگردانی یک نمایش در
چین، "در میدان: یک خودزندگینامه” 1995 و "هالیوود چارلتن هستون: 50 سال
فیلمسازی در آمریکا” 1998.
چارلتن هستون که در 84 سالگی درگذشت از دید بسیاری از علاقه مندان
سینما چهره ای فراتر از ابعاد زندگی داشت؛ مردی با آرواره های تراشیده،
شانه های پهن و صدایی پرطنین و البته نقش آفرینی هایی که برای همیشه در
تاریخ سینما به یادگار می ماند.