طبق آیه ۱۱و۱۲ سوره نور عایشه زن خوبی بوده پس چرا شیعیان می گویند بد بوده است؟

آیه 11 و 12 سوره نور در باره تهمت پراکنی مسلمانان به زنی مسلمان می باشد. بنا بر این آیات افراد جامعه اسلامی از زن و مرد محترم اند و باید حرمتشان حفظ شود و کسی حق تهمت زدن به آنان بخصوص تهمت فحشاء  را ندارد. مگر این که با آوردن چهار شاهد عادل ، فحشای ادعایی را ثابت کند و گر نه به جرم "قذف = تهمت فحشاء زدن " محکوم به حد و تنبیه و کیفر می شود.

متاسفانه در زمان پیامبر به زن مسلمانی بدون وجود چهار شاهد تهمت فحشاء زده شد و افراد مسلمان به جای این که در مقابل این تهمت زنی قد علم کنند و از تهمت زننده شاهد خواسته و در صورت نبود شاهد ، تهمت زده شده را پاک شمرده و تهمت زنندگان را طرد کنند و توبیخ نمایند ، این تهمت ظالمانه را تلقی به قبول کردند و آن را پخش نمودند و در این ظلم شریک گشتند و این آیات در توبیخ جماعت شرکت کننده در این ظلم نازل شد.

در این آیات نه نامی از تهمت زده شده برده شده است و نه تمجید خاصی از او گردیده است و فقط مردان و زنان با ایمان توبیخ شده اند که چرا پاکدامنی آن زن را بدون بینه رد کردند و او را مرتکب فحشاء شمردند و در پراکندن این تهمت و گناه عظیم شرکت جستند و حسن ظن خود را وانهادند و نگفتند این تهمت بهتانی عظیم و گناهی بزرگ است و چرا از تهمت زنندگان شاهد نطلبیدند و با نبود شاهد آنان را دروغگو نشمردند و... ؛ توجه کنید:

«إِنَّ الَّذینَ جاؤُ بِالْإِفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَ الَّذی تَوَلَّی کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذابٌ عَظیمٌ لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْراً وَ قالُوا هذا إِفْکٌ مُبینٌ لَوْ لا جاؤُ عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَداءَ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَداءِ فَأُولئِکَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْکاذِبُونَ وَ لَوْ لا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فیما أَفَضْتُمْ فیهِ عَذابٌ عَظیمٌ إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَ تَقُولُونَ بِأَفْواهِکُمْ ما لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَ تَحْسَبُونَهُ هَیِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظیمٌ وَ لَوْ لا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ ما یَکُونُ لَنا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهذا سُبْحانَکَ هذا بُهْتانٌ عَظیمٌ یَعِظُکُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ وَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیاتِ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ ؛ (1)

مسلّماً کسانی که آن تهمت عظیم را عنوان کردند گروهی (متشکّل و توطئه‏گر) از شما بودند امّا گمان نکنید این ماجرا برای شما بد است، بلکه خیر شما در آن است آنها هر کدام سهم خود را از این گناهی که مرتکب شدند دارند و از آنان کسی که بخش مهمّ آن را بر عهده داشت عذاب عظیمی برای اوست! چرا هنگامی که این (تهمت) را شنیدید، مردان و زنان با ایمان نسبت به خود (و کسی که همچون خود آنها بود) گمان خیر نبردند و نگفتند این دروغی بزرگ و آشکار است؟! چرا چهار شاهد برای آن نیاوردند؟! اکنون که این گواهان را نیاوردند، آنان در پیشگاه خدا دروغگویانند! و اگر فضل و رحمت الهی در دنیا و آخرت شامل شما نمی‏شد، بخاطر این گناهی که کردید عذاب سختی به شما می‏رسید! به خاطر بیاورید زمانی را که این شایعه را از زبان یکدیگر می‏گرفتید، و با دهان خود سخنی می‏گفتید که به آن یقین نداشتید و آن را کوچک می‏پنداشتید در حالی که نزد خدا بزرگ است! چرا هنگامی که آن را شنیدید نگفتید: «ما حق نداریم که به این سخن تکلّم کنیم خداوندا منزّهی تو، این بهتان بزرگی است»؟! خداوند شما را اندرز می‏دهد که هرگز چنین کاری را تکرار نکنید اگر ایمان دارید! و خداوند آیات را برای شما بیان می‏کند، و خدا دانا و حکیم است».

پس این آیات در مورد تهمت بر هر کس نازل شده باشد ، هیچ فضیلتی برای او ثابت نمی کند و فقط و فقط توبیخ مسلمانانی است که تهمت به زنان پاکدامن را بدون بینه شرعی پذیرفته و برای دیگران نقل می کنند.

در روایات هم اختلاف است که آیات در مورد چه کسی نازل شده " عایشه همسر رسول خدا یا ماریه" که او نیز همسر پیامبر و مادر فرزند او بود و بنا به روایات در مورد هر دو هم تهمت پراکنی اتفاق افتاده و ما در اینجا در صدد نیستیم که بگوییم شأن نزول، جریان تهمت بر عایشه نیست بلکه حرف ما این است که بر فرض که این آیات ناظر به جریان تهمت زنی به عایشه هم باشد، هیچ فضیلتی برای او ثابت نمی کند زیرا عایشه مانند دیگر همسران پیامبر (که قطعا پاکدامن و مبرا از فحشایند) و مانند دیگر زنان جامعه اسلامی مرتکب فحشای آشکار نشده و کسی شاهد و بینه ای بر این که او مرتکب چنین خطایی شده ، نداشته است ولی به دلایلی از طرف عده ای خدانشناس مورد تهمت قرار گرفته و افراد جامعه موظف بوده اند با این تهمت مقابله کنند و بر پاکدامنی او اصرار ورزند و از تهمت زنندگان شاهد بخواهند و با نبود شاهد ، آنان را طرد کنند و اجازه تهمت پراکنی ندهند و ...

علاوه بر این که به اعتقاد غالب مسلمانان و بخصوص شیعیان همسران و دختران پیامبران نباید اهل فحشاء باشند؛ زیرا اگر چنین باشد سبب لکه دار شدن حرمت پیامبر شده و اطمینان به او سلب می گردد.

خلاصه شک نیست که عایشه و دیگر همسران رسول خدا به او ایمان آورده و پاکدامن بوده اند؛ ولی این بدان معنا نیست که برای همیشه مصون از خطا و انحراف و گناه باشند.

عایشه و دیگر همسران رسول خدا اگر تا آخر عمر بر ایمان و تقوا و عهدی که با پیامبر بسته اند که از چارچوب ایمان و تقوا خارج نشوند، پایبند مانده باشند، محترم اند و محبوب ولی اگر در زمان پیامبر با رفتارهای غلط خود ایشان را آزار داده باشند و یا بعد از وفات رسول خدا از چارچوبی که ایشان برایشان ترسیم کرده، خارج شده و مرتکب ظلم به اهل بیت پیامبر و کتمان حق و شرکت در انحراف جامعه و ... شده باشند، به حکم قرآن مستحق لعن و نفرین اند.

شیعه به دلایل محکم قرآنی و روایی و تاریخی بر این باور است که عایشه هم در زمان پیامبر و هم بخصوص بعد از وفات پیامبر مرتکب ظلم به اهل بیت و کتمان حق و شرکت در به انحراف کشیدن جامعه اسلامی شده است و به این جهت به خود اجازه می دهد به حکم قرآن او را نفرین کند و کسانی که مخالفند باید بتوانند با ادله محکم اعتقاد شیعه را باطل کرده و ایمان و پایبندی او تا آخرین لحظات عمر را ثابت کنند.

پس پاکدامن بودن زنان به معنای این نیست که اینها از هر گناهی مبرایند و هیچ عیب و نقصی نداشته اند مگر در اول سوره تحریم برخی از زنان پیامبر به خاطر اذیت کردن او شدیدا مذمت نشدند؟ مگر در همان سوره نیامده که برخی از زنان راز پیامبر را فاش کردند ...؟!

پی نوشت ها:

1. نور (24) آیه 11- 18.