خرید یک آلبوم موسیقی هرچند که تعریف و تمجیدها و یا انتقادات زیادی درباره‌ی آن شنیده باشید، کار آسانی نیست؛ به‌ویژه اگر هدف اصلی، خرید آن به عنوان هدیه‌ی باب طبع برای یک علاقه‌مند به موسیقی ایرانی باشد.
اگر قصد چنین کاری را دارید و یا به دنبال خرید یک هدیه‌ی مناسب برای یک عاشق موسیقی سنتی و ایرانی هستید ما برای شما پیشنهادهایی داریم. چهار آلبوم «بی‌غبار عادت»، «پریچهره»، «آفتاب می‌شود» و «شوق نامه» انتخاب‌های خوبی برای شما خواهند بود.
هرچند که این آلبوم‌ها از تازه‌های نشر در بازار موسیقی به شمار نمی‌روند اما به دلایلی که در ادامه خواهید خواند، گزینه‌هایی استثنایی به حساب می‌آیند.
یک پلی فونیک زیبا از کمانچه‌نوازی اردشیر کامکار و شروین مهاجر با همراهی تنبک کامبیز گنجه‌ای و سازهای کوبه‌یی همایون نصیری؛ آلبومی که در زمان انتشار در سال 1388، یکی از پر سر و صداترین‌ها در میان صاحب‌نظران و متخصصان حوزه‌ی موسیقی شد.
اردشیر کامکار، آهنگساز این آلبوم، از آن دسته موسیقی‌دان‌هایی است که مرزهای آگاهی از قدرت ساز تخصصی‌اش، کمانچه، را جابه‌جا کرده است. احتمالاً کمتر کسی را می‌یابید که به توانایی او در استفاده از امکانات، توسعه‌ی تکنیک‌ها و معرفی اصول نوازندگی کمانچه، اذعان نداشته باشد.
کمانچه در سال‌هایی که ویولون در میان نوازندگان ایرانی محبوبیت خاصی یافت، کنار گذاشته شد اما اردشیر کامکار از جمله کسانی است که نقشی به‌یادماندنی در شخصیت‌بخشی به این ساز سنتی ایرانی داشته است.
قطعات این آلبوم ریتم‌های پیچیده‌ای در گوشه‌های دستگاه شور دارند که با بداهه‌نوازی به هم متصل شده‌اند. کامکار در این بخش‌ها به‌خوبی از تمامی امکانات کمانچه‌ی خود، استفاده می‌کند و تبحر خود را در تربیت کمانچه‌نوازان زبردست نیز به رخ می‌کشد، چنانچه شروین مهاجر به خوبی نوازندگی خود را در کنار استاد نشان می‌دهد.
پیشنهاد بامیلو این است که این آلبوم را به کسانی هدیه بدهید که برای موسیقی سنتی ارزش والایی قائل هستند؛ علاقه‌مندان به موسیقی ایرانی که به دنبال فضایی برای تمرکز بر روی موسیقی و در انتها آرامش ذهن با موسیقی بی‌کلام هستند.
این مقاله‌ها را نیز دوست خواهید داشت
پیمان خازنی از جمله آهنگسازان و نوازندگان جوان است که آلبوم پریچهره را در سال 1389 در فضای شور و دشتی ساخته است. این آلبوم سومین اثر مستقل او به عنوان آهنگساز است که قطعات تصنيف پريچهره در مايه شوشتری، تار و آواز بر اساس شعر حافظ و در مايه شوشتری، تصنيف هجران در دشتی، تكنوازی عود و تصنيف بهار دل در مايه بيات اصفهان را دارد.
خازنی گفته است که این آلبوم را در چارچوب موسيقي دستگاهي و با هدف برقراری تعادل ميان تكنيك و احساس، ساخته است که روند ملوديك ساده اما چارچوبي قوی و مستحكم دارد.
او سعی کرده است که با تحقیق بر روی ملودی‌های آن، بر اساس سبک شخصی‌اش آهنگسازی کند. بنابراین به شما پیشنهاد می کنیم که این آلبوم را برای دوستان نوازنده‌ای که افق روشنی را پیش روی خود می‌بینند، آنهایی که سودای آهنگسازی در سر دارند و نیز جوانان علاقه‌مند به موسیقی سنتی، خریداری کنید.
بر خلاف اغلب کارهای خانواده‌ی کامکار، این آلبوم، از موسیقی سنتی تنها عودنوازی را با خود دارد. یک آلبوم زیبا با قالب ارکستر سمفونیک که با ظرافت خاصی بر روی مجموعه‌ای از اشعار کلاسیک و نوی ادبیات فارسی ساخته شده است.
اگر صدای ارسلان کامکار را به عنوان خواننده‌ی اصلی اثر نادیده بگیریم، این اشعار و آهنگ‌ها درست برای صدای زنانه‌ی «مریم ابراهیم‌پور»، «صباکامکار» و «هانا کامکار» به عنوان همخوان‌ها ساخته شده است. هرچند که به گفته‌ی سازنده‌ی اثر، خواننده باید غیر از این سه نفر می‌بود تا آلبوم مجوز می‌گرفت!
به نظر این موسیقی‌دان که مایستر ارکستر سمفونیک تهران است، مردم در سال‌های اخیر، علاقه‌ی کمی به موسیقی پاپ سنگین و ارزشمند دارند و احتمالاً طی سال‌های آینده یک بازگشت رنسانسی به موسیقی پاپ و سمفونیک خوب خواهند داشت.
اگر کسی که این آلبوم را به او هدیه می‌دهید به مولانا، حافظ، فروغ فرخزاد و احمد شاملو علاقه‌مند است انتخاب خوبی دارید، هرچند کمتر کسی هست که به اشعار یکی از آنها علاقه نداشته باشد.
بازنوازی و بازخوانی آثاری منسوب به عبدالقادر مراغی است که ساخت و تولید آن 6 سال طول کشیده است. محمدرضا درویشی که از سال‌ها پیش به گردآوری و بازسازی این آثار همت گماشته، در سفری به ترکیه 22 آهنگ از این آهنگساز، موسیقی‌دان و نوازنده‌ی ایرانی را جمع‌آوری کرده است که در کنار فارابی، ابوعلی سینا، صفی‌الدین ارموی و قطب‌الدین شیرازی از نظریه‌پردازان موسیقی ایرانی به شمار می‌رود.
این اثر ارزشمند که با صدای همایون شجریان روانه‌ی بازار موسیقی شد، بعد از مطالعات فرهاد فخرالدینی و هومان اسعدی از معدود کنکاش‌ها برای دانستن قطعات موسیقی عبدالقادر مراغی و شیوه‌ی آهنگسازی اوست، موسیقی‌دانی که پس از جنگ‌های ایران و عثمانی کم کم در ایران به فراموشی سپرده شد و در ترکیه رونقی دوباره یافت.
تصنیف‌های این آلبوم سنگین و دشوار است و هضم سختی دارد. در زمینه‌ی آواز نیز، همایون شجریان، خواننده‌ی آن، به چیره‌دستی از پس کلام طولانی و بدون فرصت تنفس آن بر آمده است. البته آهنگساز آن درباره‌ی این ویژگی گفته است که او نمی‌توانسته سندی به دست بیاورد که جاهای خالی موجود در قطعات، از نظر آهنگساز اصلی جای جملات‌سازی بوده و یا خواننده در آن می‌خوانده است.
آنهایی که در شنیدن موسیقی خوب سخت‌گیر هستند، عاشق موسیقی اصیل ایرانی‌اند و از شنیدن آهنگ‌های سنگین لذت می‌برند، هدف خوبی برای هدیه دادن این آلبوم هستند.
