شناسه : ۶۱۶۰۷۴ - سه شنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۶ ساعت ۰۳:۳۵
بزرگداشت روز قلم و معرفی دو تن از مشاهیر (بخش سوم)
در سال ۱۳۸۱ به پیشنهاد انجمن قلم ایران و نیز تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز چهاردهم تیرماه به نام «روز قلم» به ثبت رسید تا ادای دینی باشد به صاحبان قلم و تلاشی که برای اعتلای فرهنگ و ادب ایران و جهان از خود نشان می‌دهند.
در سال 1381 به پیشنهاد انجمن قلم ایران و نیز تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز چهاردهم تیرماه به نام «روز قلم» به ثبت رسید تا ادای دینی باشد به صاحبان قلم و تلاشی که برای اعتلای فرهنگ و ادب ایران و جهان از خود نشان می‌دهند.
در تاریخ کهن و پر افتخار ایران، قلم و صاحبان قلم همواره از ارزش بسیار زیادی برخوردار بوده اند. ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر (عطارد) می نامیدند. از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسندۀ ستارگان است. به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان می دانستند و گرامی می داشتند. در تقویم ما نیز این روز به نام روز قلم مزین شده است. از همین رو، بر آن شدیم تا هر روز با دو تن از کوشندگان راه ادب و هنر در ایران و جهان بیشتر آشنا شویم.
این را هم بخوانید: روز قلم
فروغ فرخزاد، بدون شک مشهورترین شاعر زن معاصر و به حق یکی از بزرگترین شاعران زن ایران در تمام دورانهاست. بیشتر شاعران زن در تاریخ ادبیات ایران یادر دربار خاندان سلطنتی بوده اند و یا از طبقات مذهبی که هریک در حیطه خاصی شعر می گفته اند و به رغم اینکه اشعارشان از احساسات زنانه برخوردار است، اما به سختی می توان شعر آنها را از شاعران مرد تشخیص داد. اما فروغ سبک و سیاق جدیدی را در شعر و ادبیات فارسی ابداع کرد. او که از سن نوجوانی به شعر روی آورده بود، بدون پرده پوشی و بی توجه به سنت ها و ارزشهای اجتماعی آن، احوال و احساسات زنانه خود را که در واقع حاصل زندگی تجربی اوست، توصیف می کند و به همین سبب، اندوه تنهایی و ناامیدی و ناباوری که بر اثر سرخوردگی از عشق در وجود او رخنه کرده، سراسر اشعارش را فرا می گیرد. اثر او «تولدی دیگر»، اوج بلوغ و شکوفایی فروغ در شعر است. این مجموعه هم در زندگی فروغ و هم در ادبیات معاصر ایران نقطه ای روشن بود که ژرفای شعر و دنیای تفکرات شاعرانه را به گونه ای نوین و بی همانند نشان می داد. فروغ سی و سه سال بیشتر نداشت که بر اثر تصادف با ماشین شخصی خود برای همیشه خاموش شد.
بهرام بیضایی، فیلم‌ساز، نمایشنامه‌نویس و پژوهشگر سرشناس ایرانی است. او از فیلم‌سازانِ صاحب‌سبک و معتبر سینمای ایران و از نویسندگان برجسته ادبیات نوین فارسی به شمار می‌رود که هم در صحنه تئاتر کارنامه ای درخشان دارد و هم در سینما. او به همراه اکبر رادی و غلامحسین ساعدی پایه گذاران موج نوی نمایش نامه نویسی ایران هستند. بیضایی را می‌توان به حق یکی از برجسته ترین هنرمندان ایرانی دانست که به هنر متعهد معتقد است و از ادبیات و نمایش، در راستای تحقق آرمانهای شریف انسانی بهره می‌گیرد. البته طی سالیان اخیر او برای نمایش آثارش با مشکلات متعددی مواجه بوده است اما از فیلمهای درخشان او می‌توان به «مرگ یزدگرد»، «چریکه تارا»، «باشو غریبه کوچک»، «رگبار» و «سگ کشی» اشاره کرد که همگی بسیار پر مخاطب بوده اند. از میان نمایشنامه هایی که به روی صحنه تئاتر اجرا کرده است نیز می‌توان به «مرگ یزدگرد»، «شب هزار و یکم» و آخرین تئاتر او «افرا یا روز می‌گذرد» اشاره کرد که در سال 1386 به روی صحنه رفت.
درود به آن خاک سوخته
و هرکه سوخت بر آن خاک!
درودم به آنکه ماند یا رمید!
سپاسم به هر کی و هرکجا!
کرنش به هرکه در بند است!
حرف دلم می‌ماند برای آنهایی،
که نگفته می‌شنوند!
