به گزارش خبرنگار مهر، پوریا عالمی روزنامه‌نگار و طنزپرداز به تازگی دفتری از اشعار خود را با عنوان «معاهده نوشیدن چای» از سوی نشر گاندو روانه بازار کتاب کرده است که روز یکشنبه 10 بهمن در نشستی با حضور سوسن شریعتی و حافظ موسوی در کتابفروشی‌هنوز تهران رونمایی خواهد شد.
عالمی در گفتگو با مهر درباره این کتاب و ظرفیت زبانی تازه‌ای که شعر برای بیان دغدغه‌هایش در اختیار او قرار داده است، با بیان اینکه این شعرها تازه‌ترین حرف‌های او نیست و مجموعه‌ای است از کارهایی که در سالیان گذشته نوشته است، عنوان کرد: حقیقتش این است که من قبل از همه این‌ها یک آدم معمولی هستم که مثل هر آدم معمولی دیگر هر روز و هر لحظه به این فکر می‌کنم که چطور بتوانم با دیگران در تعامل باشم. زبان و ظرف‌های زبان و حرف زدن متداول‌ترین امکان برای همزیستی آدهاست. اما گاهی ما به ظرافت‌های زبان بی‌توجه می‌شویم. من روزنامه‌نگارم و طنزپرداز. که همه این‌ها به نگاه خودم یک ابزار است نه یک مرام. یعنی من برای تعامل با دنیا روزنامه‌نگاری می‌کنم و طنز سیاسی می‌نویسم. داستان جدی هم نوشته‌ام و حتا وقتی در اینترنت چیزی در فیس‌بوک و اینستاگرام یا توئیتر می‌نویسم دارم با دنیا و آدم‌ها تعامل می‌کنم. حالا شعر یک ظرفیت زبانی است که می‌تواند جهان تازه‌ای را پیش روی من بگذارد.
وی ادامه داد: تقریبا هر اثری که از من منتشر شده متاثر از نگاه اجتماعی من است. شاید این به دلیل این همه سال است که در مطبوعات پرسه می‌زنم. در واقع وقتی من به جای یک آدم نگاه می‌کنم (حتا جای خودم) نمی‌توانم تاثیر جامعه و سیاست و تاریخ را لحاظ نکنم. همین است که به اصطلاح کارهای من را اجتماعی می‌نامند. مثلا من در این کتاب جایی نوشته‌ام «در آغوشت می‌گیرم / این / یک عملیات انتحاری است» می‌بینید که اگر من در یک جغرافیای دیگر و یک زمان دیگر و جایی دور از خاورمیانه بودم امکان نداشت امر والایی مثل دوست داشتن و به آغوش کشیدن و عشق را با چیزی شبیه عملیات انتحاری بتوانم پیوند بزنم.
این روزنامه‌نگار همچنین گفت: شعرهای این کتاب بر خلاف باقی آثاری که منتشر کرده‌ام احتمالا تلخ است. البته من در داستان‌هایم نیز قلم تلخ‌تری دارم نسبت به کارهای مطبوعاتی‌ام. دوستان و منتقدانی که کتاب را خوانده‌اند یا در کل با این وجه کاری من آشنا هستند اصولا تعجب نمی‌کنند! آنها می‌گویند این طبیعی است که آدمی که به شدت در کار طنز است و سال‌هاست هر روز ستون طنز می‌نویسد یک وجه کاملا متفاوت از طنز داشته باشد. این البته گزارشی است که من از دیگران می‌شنوم. وگرنه پوریا عالمی که من می‌شناسم فقط یک نویسنده ساده است که برای هر حرفی دنبال ظرف مناسبش می‌گردد.
