به گزارش ایسنا، کتاب «یک رویا و دو بستر: تنش‌زدایی از دانشگاه و علوم انسانی» نوشته خسرو باقری در 342 صفحه با شمارگان 1000 نسخه و قیمت 17 هزار تومان منتشر شده است.
در معرفی پشت جلد کتاب نوشته شده است: «کتاب حاضر، به صورت معکوس یعنی «یک رویا و دو بستر» به کار رفته است. منظور از این تعبیر، آن است که در دانشگاه ایران، یک رویا وجود دارد و آن، نیل به دانشگاهی تراز و مطلوب است، اما این رویا در دو بستر و دو مسیر متفاوت حرکت می‌کند؛ یک بستر و مسیر برای نیل به دانشگاه تراز، توسل شتاب‌زده و تقلید از دانشگاه مدرن، به ویژه در شکل‌های معاصرتر آن است. بستر و مسیر دوم، در تکاپوی فراهم کردن دانشگاه اسلامی است. دانشگاه اسلامی، نخست بیشتر با تأکید بر منش و رفتار افراد در دانشگاه و سپس با تأکید مشابه بر فکر و اندیشه اسلامی، که در قالب آموزش معارف اسلامی آشکار شد و سرانجام در ایده علم دینی و اسلامی کردن محتوای علوم انسانی دانشگاهی، مطرح شده است. در اثر حاضر، نظر بر این است که در هر دو بستر، رویای دانشگاه تراز، رویایی آشفته است. هم سراسیمگی بستر نخست در شبیه شدن به دانشگاه مدرن، جای چند و چون دارد و هم سرسپردگی به دانشگاه اسلامی، درخور نقدهای فراوان است.
دیگر کتاب تازه منتشرشده «گره‌گشایی به شیوه فیلسوفان و مهندسان» (مجموعه مقالاتی در باب علم و تکنولوژی و سیاست‌گذاری) نوشته علی پایا است که در 496 صفحه با شمارگان 1200 نسخه و قیمت 25 هزار تومان منتشر شده است.
در معرفی این کتاب نیز آمده است: مقاله‌های گردآوری‌شده در این مجموعه، در سال‌های دور و نزدیک نوشته شده‌اند و به اعتبار محتوایشان ذیل سه عنوان کلی «علم و اندیشه نقاد»، «تکنولوژی» و «سیاست‌گذاری» قرار گرفته‌اند. برای کتاب، عنوان کلی «به شیوه فیلسوفان و مهندسان» در نظر گرفته شد. واژه فیلسوفان در این عنوان، ناظر به معنای فراگیر اصطلاح «فلسفه» است که شامل همه علوم و همه فلسفه‌ها می‌شود. فراموش نکنیم که تا اواخر قرن نوزدهم و تا زمانی که ویلیام هیول، فیلسوف علم انگلیسی، واژه «دانشمند» را پیشنهاد نکرده بود، از دانشمندان با نام «فیلسوفان طبیعی» یاد می‌شد. واژه «مهندسان» نیز ناظر به همه انواع تکاپوهای تکنولوژیک است.
«دانشگاه نخبه، دانشگاه توده» نوشته مرتضی مردیها و محبوبه پاک‌نیا نیز در 375 صفحه با شمارگان 1000 نسخه و قیمت 17 هزار تومان به چاپ رسیده است.
درباره این کتاب نیز آمده است: «موضوع عمده این کتاب کمیت و کیفیت در آموزش عالی است؛ دوگانه‌ای که از یک سو به نظر می‌رسد انتخاب میان آن‌ها ناگزیر است و از سوی دیگر چه بسا نتوان هیچ کدام را به نفع دیگری فروگذارد. این انتقاد به صورت عام مطرح بوده است که کمیت در حال افزایش، از ابتدا که تقاضای ورود به آموزش عالی صورت می‌گیرد، تا پس از حضور دانشجویان در دانشگاه، در سطوح اولیه، و پس از آن در دوره‌های عالی‌تر، و سپس در حیطه دانش‌آموختگانی که در جست‌وجوی اشتغال هستند، بحران‌های متعددی به وجود آورده است. اما برخلاف آن‌چه گاه پنداشته می‌شود، این یک انتخاب کمابیش آزاد نبوده است که به تصمیم‌گیری نادرست سیاست‌گذاران یا به تمایل ناصحیح جامعه نسبت داده شود.
بنابراین، راه حل آسانی ندارد که یک بار برای همیشه مشکل را حل کند. چنین می‌نماید که کشورهای در حال توسعه، حتی اگر نظریه و روش مسلط نوسازی را قابل نقد بدانند، و حتی اگر به شیوه‌های ویژه‌ای در مسیر توسعه معتقد باشند، از عرضه انبوه آموزش ناگزیرند؛ زیرا نوسازی، در هر روایت متصور یا ممکن یا موجود از آن، از منظر پیشرفت دانش فنی، محتاج تربیت نیروی انسانی متخصص و دانشمند است، و از منظر پیشرفت دانش عمومی، نیازمند تربیت شهروند فرهیخته و جامعه‌پذیر است، و این هر دو در گرو توسعه آموزش اولیه، متوسطه و عالی است.
این کتاب‌ها از سوی پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری منتشر شده است.
