« و إذا حییتم بتحیة فحیوا بأحسن منها أو ردوها إن الله کان علی کل شیء حسیباً»
« و هرگاه به شما درود و سلامی نثار شد شما به نیکوتر از آن درود نثار کنید و یا همانند آن را پاسخ دهید، بی تردید خدا به شمار آورنده هر چیزی است و همه چیز را به حساب خواهد آورد.( سوره نساء، آیه 86)».
در این آیه مبارکه آفریدگار متعال به بندگان و مؤمنان راستین درگاهش این امر مهم را رهنمون می شود که مهر و احترام به دیگران که سمبل آن درود و سلام و تحیت بر دیگران است را بهتر از آن پاسخ دهند یا به همان شیوه ای که به آنان نثار شده است برگردانند. علامه طبرسی(ره) در این باره می فرماید: اگر مسلمانی به انسان « سلام» گفت در پاسخ او باید « علیکم السلام» گفته شود و اگر فرد مؤمنی بدین صورت درود گفته است باید طرف مقابل « و رحمه الله و برکاته» را نیز در جواب بدان بیافزاید( مجمع البیان، ج5، ص 229) تحیت از ریشه حیات است و در اصل به معنای مُلک، بقا و سلام می باشد.
التحیاة لله( همه خیر و خوبیها برای خدا و از خداوند است) و حیاک الله (درود خداوند بر تو) جزو درودهای رایج در زبان عربی است.
در تاریخ صدر اسلام نقل شده است که چون اصحاب و یاران پیامبر اکرم(ص) به نزدیک او می آمدند می گفتند: انعم صباحاً( صبح بخیر) و أنعم مساءً( شب بخیر) و این تحیت اهل جاهلیت در آن زمان بود تا اینکه رسول خدا(ص) به آنان گفت: خداوند متعال آن کلام را برای ما به کلام بهتری تبدیل فرمود و آن « السلام علیکم» است که تحیت اهل بهشت است.
در قرآن کریم نیز تصریح گردیده که تحیت اهل بهشت سلام است:« تحیتهم یوم یلقونه سلام»( سوره احزاب، آیه 44)
در آیه دیگری نیز به تعبیر قرآن در این جهان سلام تحیت الهی محسوب می شود:
« فإذا دخلتم بیوتاً فسلموا علی انفسکم تحیة من عند الله» و چون به هر خانه ای وارد شدید بر خودتان سلام کنید که این تحیت الهی است».( سوره نور، آیه 61)
در فلسفه سلام و تحیت الهی چند هدف و فایده نهفته است: یکی اینکه این واژه ذکری است که مسلمین بارها و بارها در برخورد با یکدیگر آن را به کار می برند و فیضی از ثواب و برکات آن شاملشان می شود. یکی از نام های مبارک و اسماء الحسنی خداوند متعال، « سلام» است.
دیگر اینکه به واقع سلام که به عنوان یک تحیت و تعارف رسمی اسلامی محسوب می شود به مفهوم دعا و درخواست امنیت و سلامتی برای شخص مخاطب تلقی می گردد.
منبع: نشریه بشارت شماره 75