این پژوهشگر در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: اگرچه در سال‌های 85 تا 92 با رکود عمده‌ای در حوزه فرهنگ مواجه بودیم و گلوی فرهنگ در این سال‌ها پیوسته فشرده می‌شد، در سالی که گذشت این وضعیت وجود نداشت و قانون‌های من درآوردی کمتر شده بود.
او گفت: در آن سال‌ها کسانی که نمی‌دانستند نویسنده و محقق کیست متولی امور شده بودند و با سخت‌گیری‌های خود پیوسته گلوی فرهنگ را می‌فشردند و بعضی شرایط را به‌وجود آوردند که اهالی فرهنگ نمی‌دانستند بر آن‌چه بر آنان می‌گذرد بخندند یا گریه کنند. من مجموعه داستانی به نام «علوم غریبه» را نوشته بودم که در فاصله همان سال‌ها مجوز دریافت نکرد. توجیه مسئولان اداره ممیزی این بود که علوم غریبه، ممنوعه است. یعنی حتی ممیزان در فاصله آن سال‌ها کتاب را باز نکرده بودند که ببینند متن آن چیست و درباره چه چیزی صحبت می‌کند.علوم غریبه فقط نام این کتاب بود نه بیشتر.
فیضی تصریح کرد: به هر صورت در حوزه فرهنگ مسائلی پیش آمده که فکر نمی‌کنم به سرعت برطرف شود ولی به نظرم در سال جاری در حوزه نشر تسهیلاتی ایجاد شد که محققان و نویسندگان را برای دریافت مجوز آثارشان از شر سوال و جواب‌های بی‌مورد خلاص کرد. خوشبختانه الان فضا به لحاظ اجرایی بازتر شده و قانون‌های من درآوردی کمتر شده است. البته واقعیت این است که بخشی از مشکلات فرهنگی ما دست این دولت و آن دولت نیست و زمان زیادی می‌خواهد تا بتواند به مفهوم واقعی حل شود.
