این پژوهشگر و منتقد ادبی در نوشتار کوتاهی که در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است: در روز هفتم خرداد 1397 با حضور آقایان اسماعیل امینی، افشین علاء و آرش شفاعی نشستی در بررسی شعر انقلاب در «موزه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس» انجام گرفته است. بر اساس گزارش خبرگزاری‌ها، در این نشست آقای شفاعی ازجمله به زنده‌یاد محمّد حقوقی اشاره کرده و چنین گفته‌اند:
«هیچ کس منکر جایگاه حقوقی به عنوان یک منتقد جدّی و خوب شعر معاصر نیست، اما در کارهای او، شعر بعد از انقلاب به طور کل نادیده گرفته شد و این اتفاق حوشایندی نیست که منتقدان چشم خود را بر شعر انقلاب ببندند».
آقای علاء نیز در تایید سخنان آقای شفاعی چنین افزوده‌اند:
«کسانی چون محمد حقوقی نباید به خود این حق را بدهند که حقیقت شعر انقلاب را نبینند».
اما نکته‌ای که این دو شاعر گرامی در انتقاد از زنده‌یاد حقوقی موکد کرده‌اند، به هیچ وجه صحّت ندارد، زیرا این ادیب فقید هم در ویرایش گسترش‌یافته «شعر نو از آغاز تا امروز» (ج1، روایت، 1371، صص 107-106) به اجمال، و هم در «مروری بر تاریخ ادب و ادبیّات امروز ایران» (ج 2، قطره، 1378، صص453-423) به تفصیل درباره جریان شعر انقلاب و جنگ سخن گفته و آثار شاعرانی مانند علی معلم دامغانی، سیدحسن حسینی، سلمان هراتی، قیصر امین‌پور، علیرضا قزوه و چندین و چند تن دیگر را تحلیل و بررسی کرده است.
در پایان باید اشاره کنم که محمد حقوقی (1388-1316) ادیبِ شاعری بود که از آغاز دهه 1340 جریان تحوّل در شعر فارسی را با علاقه‌ای خاص دنبال می‌کرد. با آن‌که بیست و پنج سال پایانی عمرش به بیماری حادِّ قلبی سپری شد، اما کتاب‌ها، مقاله‌ها، گفت‌وگوها و سخنرانی‌هایش در همین دوره نیز گواهِ مطالعه و تامل دائم وی در شناخت و واکاوی شعر میهنش بود.
کامیار عابدی
