قضاوت

از آغازین روزهای حیات بشر، افرادی به منظور ایجاد نظم در جامعه یا اهداف دیگر، اقدام به وضع قانون و حاکمیت بخشیدن به آن در جامعه نموده اند

در شماره گذشته بخش اول این نوشتار گذشت. پس از بیان مقدمات، شش دلیل بر اعتبار علم قاضی نقل وبررسی شد. در این شماره ادامه نوشتار را می خوانیم.

با صدا و بلند، جوان می گریست و ناله داشت و جملگی در مسجد به صدای او جمع شدند. همهمه ای در جمع پیدا شد: «چه شده؟ ! » چرا می گرید؟ !

قضاوت به معنی حکم کردن و داوری نمودن بر اساس موازین اسلامی است، به گونه ای که موجب رفع و دفع منازعه و دعوا و مرافعه بین افراد شده، و ناهنجاری و نابه سامانی آنها را به هنجار و سامان دهی تبدیل سازد

باد موافق که وزید همه خوشحال شدند.ولوله ای در کشتی افتاد. به دستور ناخدا ملاحان با سرعت بادبانهای بزرگ رابرافراشتند. کشتی بحر پیما خسته از سکون چند روزه دل آبهای نیلگون را شکافت و به مسیرخود ادامه داد.

«ما ءاتیکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا» [1] . سه شان و سه مقام مختلف است که هر سه از مختصات رسول اکرم است به این معنی که از رسول اکرم است و از ناحیه او به دیگران می رسد و رسیده است

در ادامه سلسله مباحث اخلاقی استاد مصباح یزدی، در این شماره نیز شرح بخش دیگری از وصایای امام جعفر صادق علیه السلام به عبدالله بن جندب را، که اختصاص به مواعظ اخلاقی حضرت عیسی علیه السلام دارد، به محضر اهل معرفت تقدیم می داریم:

می گویند: «همه را دندان به ترشی کند شود، مگر قاضی را که به شیرینی»!

رئیس کل دادگستری تهران گفت: از منظر دین اگر دادرسی، رسیدگی و صدور حکم، توأم با وصف عدالت نباشد ارزش و اعتباری ندارد.