پاداش

دین اسلام با توجه به ابعاد گوناگون وجودی انسان برنامه کاملی برای رشد و تعالی و سعادت دو سرای او ارائه کرده است. اسلام در زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و حتی سیاسی - علی رغم مدعیان جدایی دین از دنیا (سکولاریسم) - دارای برنامه و صاحب نظر است. یکی از مباحثی که مکرر و با بیاناتی متفاوت، در قرآن و کتب روایی بدان توجه شده موضوع «نظارت اجتماعی » است.

رفتار انسان در کلیه قالب ها از نقطه نظرروانی، تحت تاثیر نظام انگیزشی است. روان شناسان معمولا واژه «انگیزش » را به عنوان فرایندی که موجب برانگیختگی، هدایت و احیای رفتار می شود، تعریف می نمایند.(بال 1977، ص 2). آگاهی از پاداش و کیفر یا دریافت خبری که حاکی از پی آمد مثبت یا منفی یک رفتار است، به عنوان عوامل انگیزشی در رفتار بشری در نظر گرفته می شود.

نابرابری و شکل بندی لایه ای یکی از واقعیات مانوس و در عین حال، ناخوشایند زندگی اجتماعی است. این خصوصیت تا آنجا که اسناد تاریخی، مشاهدات مردم شناختی و پژوهش های جامعه شناختی نشان می دهد، از کهن ترین و با سابقه ترین خصایص نظام اجتماعی به شمار می آید.

قبل از ذکر احادیث و روایات مربوط به حقوق و دستمزد، شاید مفید باشد به تفاوت بین این مفاهیم بپردازیم.

قرآن مجید طی چهار تشبیه و تمثیل، ابعاد و آداب مختلف انفاق را بیان کرده است .

«قل لا أسألُکُم علیهِ أَجراً إِلاّ المَوَدَّةَ فیِ القُربی؛

در شماره قبلی این سلسله مقالات، ذکر شد که خداوند عالم در اولین آیات نازل شده بر پیامبر اکرم(ص) به او فرمود: «برای پروردگارت صبر کن»! و آن حضرت در مسیر ارشاد انسانها و بطور کلی اجرای امر رسالت الهی، صبر عظیمی به کار می بست و در نتیجه مشکلات فراوان بوجود آمده را از میان برمی داشت. در آیات دیگری هم آن حضرت مأمور به صبرشده است.

«للذین أحسنوا الحسنی و زیادة و لا یرهق وجوههم قتَرٌ و لا ذلّة أولئک أصحاب الجنة هم فیها خالدون»

بارالها محبت شورانگیز آل محمدصلی الله علیه وآله وسلم را در سرشت کائنات با قلم تکوین نگاشتی، به گونه ای که هر جا نسیمی عطرآگین می وزد، بوی خوش آل محمدصلی الله علیه وآله وسلم را به مشام می رساند و همانگونه که محبت آنان را در دل قرار دادی، اطاعتشان را نیز واجب کردی (1) و آنان را برای اقامه قسط و عدل وداد، از آغاز وجود تا روز رستاخیز، برانگیختی. (2)

آنچه درزیارت حسین بن علی(ع) بسیار چشمگیر است، ثوابهای کلان و پاداشهای عظیم و محیر العقولی است که در روایات ائمه، برای آن بیان شده است