الزکاة

و اقیموا الصلاة و آتوا الزکاة الذین ان مکنا هم فی الارض اقاموا الصلاة و آتوا الزکاة; آنان که خدا را یاری می کنند» کسانی هستند که اگر در روی زمین به آنان اقتدار بخشیم، نماز را به پا می دارند و به مستحقان زکات می دهند.

و اقیموا الصلاة و آتوا الزکاة الذین ان مکنا هم فی الارض اقاموا الصلاة و آتوا الزکاة; آنان که خدا را یاری می کنند» کسانی هستند که اگر در روی زمین به آنان اقتدار بخشیم، نماز را به پا می دارند و به مستحقان زکات می دهند.

همان گونه که ادای زکات و اقدام عملی به این امر مقدس برای مؤدّیان و دیگر افراد جامعه برکات و اثرات فراوانی دارد، بی توجهی به آن نیز همانند دیگر واجبات الهی موجب برخی اثرات سوء خواهد بود.

زکات در لغت به معنای پاک کردن و پاکی و نشو و نما است، چنان که در قرآن کریم می خوانیم:

بیشتر فقیهان شیعه موارد وجوب زکات را در نُه مورد منحصر دانسته اند، اما بررسی ادله قرآنی و رواییِ این موضوع نشان می دهد که نه تنها هیچ آیه ای بر چنین انحصاری دلالت ندارد، بلکه آیات گوناگونی حکایت از اطلاق و عمومیت در موارد زکات دارد

چکیده: فرضیة این تحقیق آن است که زکات، متعلق به حاکم اسلامی است. پس از زمان حضرت رسول(r) و امیر مؤمنان(ع)، متولی امر زکات ائمه(ع) بودند که به دلیل نداشتن حکومت، زکات می بایستی با اجازة آنها ادا می شد. در زمان غیبت، فقیه مأمون از امامیه از باب نیابت عامه، متصدی این مسند است. در فقه شیعه. دو نظریة اساسی به چشم می خورد: